Na een nacht slecht slapen in ons huisje in Lauwersoog was het wadlopen vandaag. Mijn vriendin wilde altijd al een keer wadlopen en ik ging vrijwillig met haar mee. We hadden voor ons doen behoorlijk wat gelopen om te oefenen en de half zware tocht kon beginnen op het wad. We hadden half hoge gympen gekocht en we waren er helemaal klaar voor. Mooi weer, melden bij het restaurant, betalen en de man gaf uitleg vanaf welke boot wij zouden vertrekken over een half uur. Wij hadden met dank aan het ver parkeren al een rondje terrein gedaan en bij de nog stille boot zaten wij te genieten aan de haven. Een groep kwam aanlopen en zij spraken ons aan want er werden nog twee of drie mensen gemist van de lijst met aanmeldingen. Wij gingen met zijn tweeën de boot op en lekker op het dek staan en na een tijdje kwam onze wadloopgroep aanlopen. Wij keken elkaar aan en bam wat krijg je dan een spiegel van jezelf voorgehouden op zo’n moment. De mensen wachten dus bij het restaurant en gaan met de gidsen in een groep naar de boot lopen? Zoiets zou geen moment bij ons zijn opgekomen, ze hadden het bij het aanmelden niet over verzamelen met de groep en dan gaan wij lekker onze eigen weg. Ik heb er nog wel even over nagedacht in de vakantie en het er met mijn vriendin over gehad, wij zijn gewoon zo, laten we het daar maar op houden. Na de dropping van de boot in het water op het wad is er geen weg meer terug en is het voor de eigen veiligheid dan wel zaak om bij de gidsen te blijven en de groep. Wadlopen in Werelderfgoed Waddenzee. Het leek wel of ik met de militairen op oefening was, een hoog tempo wandelen en geen vogel of zeehond te zien. Door de klei heen en in de klei vast en naar de overkant door het water en uitglijden en bijna kopje onder gaan. Het leuke was de stroming in de geulen, de kracht van de stroming voelen. Het was ruim drie uur lopen in hoog tempo zonder bankje om even op te zitten, aaaahhhhhh, geen koffie, aaaaaaah, alleen maar wad, heul veul wad. De aardige gids heeft mij er wel doorheen gesleept door mij later een ijkpunt te geven op de wal. Ik zou dus totaal ongeschikt zijn voor een tocht in de zandwoestijn, bewust geworden van. Mijzelf aardig leren kennen en gelukkig niet laten kennen want met de groep de tocht volbracht, hoera! Mijn vriendin had wel echt genoten en daar was ik echt blij om voor haar. Ik was er echt helemaal klaar mee na afloop en ik was zoooo blij om op de boot van Schiermonnikoog naar Lauwersoog te zitten op een bankje op het dek. In het huisje lekker onder de douche en wat smaakt patat met een kroket dan lekker zeg, wad lekker zeg!