Door gil en been…

Verandering gaat gepaard met chaos, stond in een boekje. Ik denk dan nu aan de brexit-deal in het Verenigd Koninkrijk en aan de Zwarte Piet in eigen land. Af en toe gaan veranderingen geleidelijk en dan is er minder chaos, aldus mijn eigen brein. In de dierenwereld is het volgens mij ook soms chaos. Ik keek de afgelopen weken naar de ganzen en andere vogels en ze wisten volgens mij niet meer goed welke kant zij op moesten vliegen. Chaos in de groep in de lucht, vroeger was het daar nu al koud, hup terug, ja maar waar is het dan nu koud, ja maar jij wil naar het Noorden en ik naar het Westen, hilarische taferelen in de lucht. Ik kan ook niet buiten staan of ik zie een wesp en bijna elke avond een mug op mijn kamer, hallo het is half november, ga eens normaal doen met zijn allen. En hoe zit het met het mos in het bos eigenlijk, normaal heeft mos water nodig? De grootse pret geven de muizen. Bijna iedereen heeft last van een muis of van muizen in huis in mijn omgeving. De ene vriendin zet gif neer en de ander heeft een muisvriendelijke val waarin de muis in leven blijft. Ik kies zelden partij alhoewel mijn hart bij de muizen ligt, je holletje zal maar worden omgeploegd voor huizen en bedrijven. Er is veel oorlog , de oorlog tussen mens en muis vergeten we nog wel eens… Ik was vandaag bij iemand wiens planten in huis opgegeten waren door een muis en er was aan van alles gegeten in huis, van boven tot beneden. Er stonden inmiddels twee bakjes gif in huis. Ik begon met de sporen boven en ik zag de weg die de muis had gelopen en pret. Ik keek achter alles en geen muis. Toen beneden en ik trok een kastje in de gang weg en geen muis. Ik trok het tweede kastje een beetje naar voren en opeens een grote staart. Ik had de muis daar niet verwacht en ik stond te gillen van schrik, ik schaamde mij echt kapot over mijn gegil. Samen de kast naar voren gezet en daar lag een muis dronken van vergif te tollen op zijn laatste pootjes en alle gestolen waar in huis zat in en op een oude schoen die onder het kastje lag. De veldmuis was misschien per ongeluk in huis gekomen en ja dan ga je overleven. Het was zo mooi om te zien dat hij of zij een nestje had gemaakt en eten aan het hamsteren, o nee eten aan het muizen was… Ik vond het gewoon sneu voor de muis. Ik heb de heule dag lopen filosoferen over overleven dankzij deze muis. De mens doet eigenlijk hetzelfde om te overleven, iedereen wil een dak en eten. Het is altijd grappig hoe alledaagse gebeurtenissen mij laten nadenken. Nou de muis kan niet meer denken, rust in vrede muis, je krijgt vast een herdenkingsdienst in muizenland.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

a3nk

Please type the text above: