In 2019, in 2020 en nu in 2021 wederom een Kerstmis met een traan.

Ik maak er wederom het beste van en zoiets noem ik doorgaan.

Mijn moeder is er niet meer bij en ik ben voor haar blij.

Zij hoeft niet meer te lijden en deze wereld niet meer mee te maken vol met corona gevaar.

Zij begreep al het corona gedoe toch al niet meer zo goed het afgelopen jaar.

Het is voor heel veel mensen weer geen normale kerst, voor mij is normaal het woord van het afgelopen jaar.

Het niet meer beseffen wat normaal is of wat voor normaal door kan gaan is volgens mij nu het allergrootste gevaar.

Zoeken naar een nieuw normaal het komend jaar.

De allergrootste uitdaging, klinkt positiever en is ook waar…

Een weg zoeken in het heden.

Leren van gebeurtenissen uit het verleden.

Het zorgen voor elkaar en het omkijken naar elkaar.

Een arm om iemand heen of een ander klein gebaar.

Er is alle tijd voor mij om alles eens goed te overdenken zo naar het einde van het jaar.

Het was in 2021 voor mij mooi, naar en heul erg raar.

Voor nu een kerstgroet van mij voor alle mensen met de lach en voor alle mensen met het verdriet.

Ik gun echt iedereen dat alles er in 2022 nog beter of beter uitziet.