Ik ben de laatste tijd iets stiller, volgens iemand. Klopt wel aardig, de bak met ellende is af en toe zo groot dat de luikjes in mijn hoofd even dicht blijven. Ik heb een hoop pret en neem mijn rust, ik trek het mij allemaal toch erg aan. Helaas kan ik niet iedereen helpen, wel netwerken, samen.

Zo ook bij de Voedselbank deze week. Is het raar dat ik niet van mij kan afzetten dat twee gezinnen dit weekend dakloos worden? Een met kleine kinderen? Naar de daklozenopvang, erger kan niet. En is het raar dat ik niet van mij kan afzetten dat iemand ziek is en op een vochtig bed slaapt zonder verwarming?

Is het raar dat ik de verhalen over de toeslagen aanhoor en hiervan bijna in de tranen modus schiet? Dat mensen door persoonlijke omstandigheden vergeten om  toeslagen stop te zetten. Dat deze toeslagen zo maanden doorlopen en zij deze terug moeten betalen met rente. Mensen weten al niet eens meer waar ze allemaal toeslagen voor krijgen, laat staan dat ze deze stop kunnen zetten. Niet iedereen heeft een goede belastingadviseur.

Is het raar dat iedereen zich in de zorg terecht afvraagt wat er met de ploegentoeslagen gaat gebeuren. Heel veel mensen leven van deze toeslagen, net dat extra, waarvoor je de benen uit je lijf blijft rennen. Is het raar dat mensen die nu in de zorg werken zich afvragen: “wie zorgt er straks voor mij als ik oud ben?”

Is het raar dat iemand aan alle kanten geholpen wordt met een opleiding en ondersteuning en dan na afloop van het traject komt aanzetten met: “ik ben zwanger en nu?”

Is het raar dat heel veel mensen baat hebben bij het roken van wiet en dat legalisatie dus heel normaal zou zijn? Samen?

Is het raar dat er in de supermarkt binnen op leeftijd wordt gecontroleerd en ik buiten bij de supermarkt een jongen met wel de vereiste leeftijd,  twee flessen drank in de handtassen van twee jongere meisjes zie doen?

Is het raar dat een oud vrouwtje met moeite haar auto in een parkeerhaven zet en trots is dat ze alleen nog met de auto naar het winkelcentrum kan en ze dan dik in de tachtig jaar, even de parkeerschijf vergeet? Haar gezicht zal ik niet vergeten bij terugkomst, een parkeerbon van een handhaver. Deze vrouw breit haar hele leven al voor de armen en had nog nooit een bon gekregen. Wel raar dat je nooit te oud bent om te leren…

Is het raar dat ik voor het stoplicht een volwassen man met twee tieners bij zich, zijn raampje zie openen en hij de afvalbak even leegt. Is het niet heel raar dat deze meneer ook in een lesauto rijdt?

Is het raar dat ik bij iemand thuis kom en de leerplichtige dochter al twee jaar niet meer naar school gaat?

Misschien toch niet zo heel raar dat ik even iets stiller ben.