Ik was vandaag rustig aan de boel wat aan het uitzoeken op mijn zolder. De hoogste tijd om weer wat spullen weg te doen om alles op weinig spullen te houden. Ik had vorige week al een paar boeken naar de Kringloopwinkel gebracht en ik zat nu op de vloer de paar muziek Cd’s eens te bekijken en er was er maar een die weg moest, LA The Voices met Gordon. Iets met in een ander leven, ik believe er niet meer in en pret. ABBA met Just a Notion is op dit moment mijn favoriet, zo mooi! Ik was nog jong in de tijd van de oude ABBA en heb ze toen niet bewust meegemaakt. Dvd’s ook uitgezocht en er alleen een paar uit nostalgie gehouden, ik kijk toch geen Dvd’s meer. Welke gehouden dan? Nou vooruit, The Green Mile, Intouchables, War of the Worlds, Sjakie en de Chocoladefabriek, AVATAR, Bambi, Wickie de Viking, Pirates of the Caribbean 3x, Oorlogswinter, Zwartboek, The Hobbnit 2x en klaar en door. Jan uit Zwolle zou zeggen, voor de hoesjes Ing, voor de hoesje bewaren en pret. Het slaat eigenlijk nergens op om ze te bewaren. Ik ben er gewoon nog niet klaar voor om ze zelf weg te doen. Ik ben bijna weer bij met het opruimen en ik haal veel dingen ook weer bij de Kringloopwinkel, niet alles. Het leukste van vandaag was een oude tante die wat warrig aan het worden is. Zij belde met mijn vader en feliciteerde hem met de trouwdag van zijn dochter… Ik ben al acht jaar gescheiden en heul heul veul pret. Wij noemden het een Henk Krolletje vandaag, heb echt onder tafel gelegen van het lachen en ik niet alleen. Werk toch alsjeblieft de verjaardagskalenders eens bij…

Het valt mensen ook op dat ik niet zoveel meer schrijf over hoe het nu echt met mij gaat…? De afgelopen week met iemand die ik nog niet goed kende een wandeling gemaakt en zij vroeg precies hoe alles zat en pret. Je kan het mij inderdaad ook zelf vragen… Mijn antwoorden zullen af en toe niet bevallen, maar zoals mijn broer altijd zegt, vraag het mij dan ook niet… Nou om iedereen bij te laten lezen, hier een korte samenvatting en de rest zelf vragen en pret. Ik heb nu geen relatie en na wat in het rond gekeken te hebben ook geen enkele behoefte meer aan voor nu, goed contact met mijn ex, leuke mensen om mij heen, woon op zolder in het huis van mijn vader, heul tevreden met de zolder, zelf nog lichamelijke restklachten van… tja wie het weet mag het zeggen, heb zonder een uitkering te trekken zelf even een bewuste rustperiode ingelast om weer helemaal fit te worden, werk er zelf aan, hoop met een maand of wat weer aan het werk te gaan ergens, kan in de tussentijd even alle puntjes weer op de i van Ingrid zetten. En ja ik heb weer veel meegemaakt het afgelopen jaar en nee ik ben niet zielig en pret. Er waren ook fantastische momenten namelijk het afgelopen jaar. Ik kom er wel weer, zoiets heet doorzetten en vechten en vooral doen wat ik zelf aanvoel als goed. Ik vertelde de afgelopen week al tegen mijn nieuwe wandelmaatje, ik heb een periode zelf geen eten gehad en weet wat het is om bijna niets te hebben dus… Nu gewoon weer even pas op de plaats met wat dingen. Het zit vooral in de dingen opzoeken die niet zoveel kosten of niets kosten en van te genieten. Zo stond er een mooie boom met herfstkleuren in Amsterdam tijdens onze wandeling vorig weekend. Er zat een man en die vertelde mij over dat er in The States nog veel meer bomen bij elkaar stonden, zo mooi. Meneer, mag ik blij zijn met deze ene boom en gewoon in Amsterdam en in eigen land? Ik voel mij soms zo onbegrepen en pret. We waren naar het Namenmonument geweest en met een kortingskaartje naar het Joods Museum en naar de Portugese Synagoge. Op zo’n dag ben ik echt blij na afloop, nieuwe kennis opdoen en genieten van alles om mij heen. Ik vond het dak mooi van de Portugese Synagoge, net de Ark van Noach maar dan omgekeerd, dacht ik. Een houten tongewelf is de juiste benaming. Genoeg over mijzelf, echt meer dan genoeg…

Het valt mensen op dat ik niet zoveel meer over mijn ouders schrijf. Hoe is het nu met en hoe gaat het nu met…? Ik ben er een beetje klaar mee eerlijk gezegd en mede omdat in mijn beleving de mensen het toch niet snappen. Dan leg ik het niet duidelijk uit? Nou echt wel maar het komt niet aan bij de meeste mensen. Mijn moeder mag er dan goed uitzien op het oog na alles wat zij heeft doorstaan, haar gedrag naar het gezin toe en naar de verzorgers toe ziet verder heulemaal niemand. Iedereen bedoelt het vast goed om mij heen maar hebben gebrek aan kennis, zo noem ik het dan. Ik vind het zwaar af en toe en probeer het met humor te bezien, ik kan niet alles weglachen helaas. We hebben met het gezin wel vandaag haar verjaardag gevierd en zoiets mag dan niet in de gezamenlijke woonkamer bij mijn moeder en wel in het grote restaurant waar allemaal mensen zonder QR-code mogen zitten. Mijn brein kan zoiets helaas niet meer omzetten in humor, de grens hierin is wel bereikt… Ik voel mij op zo’n dag net Assepoester, alles in goede banen leiden, taart ophalen en brengen, mijn vader halen en brengen, bloemen in het water zetten, cadeautjes kopen en ga zo door… En niet omdat ik het meeste zelf zo zou doen maar omdat andere mensen het zo willen en dan maar hopen dat zij er blij van worden… Ook zoiets, iemand laat dan met de beste bedoeling bloemen bij mij aan huis bezorgen voor mijn moeder. Wie kan die tas met bloemen dan weer meenemen naar haar toe en daar in het water zetten? Iets met ikke? Waarom laat je ze niet bij haar bezorgen op de woning? Ik probeer het steeds positief om te denken maar ben ik een trut als ik het af en toe niet kan dan? Ik was blij toen vandaag om was, bewust van… Afijn, met mijn ouders gaat het zijn gangetje en elke dag is anders en het loopt soms ook anders…

Ik merk niet zoveel om mij heen van het QR-code gedoe. Ik ben mij er wel van bewust hoe buitengesloten mensen zich voelen zonder QR-code of ongevaccineerd, vreselijk. Het is maar goed dat we nog niet gechipt moeten worden. Ik was laatst getuige van een praatje op straat tussen restafvalafvalbakken op de stoep. De restafvalbakken waren geleegd en zouden na het legen gechipt worden. De chip mensen waren blijkbaar net langs geweest en er stond een afvalbak te huilen in zijn eentje. Ik bleef even staan om te luisteren… Deze afvalbak had al onderliggend lijden omdat er een stukje van de zijkant af was en hij was iets ouder dan de andere bakken qua model en had geen chipnest en kon daarom niet gechipt worden. Hoppa een sticker op zijn klep om aan te geven dat hij zo fout was… Hij stond eerst alleen, buitengesloten van de rest op straat. De groep was aan het feesten met de nieuwe chip totdat zij de huilende afvalbak in de gaten kregen. In afvalbakkenland zorgt men voor elkaar en na het verhaal aangehoord te hebben werd de afvalbak getroost en opgenomen in hun midden. Het gaat om gedrag en jij bent een toffe peer en dus jij mag ook zonder chip gewoon bij ons staan. De afvalbak was weer blij maar zich wel bewust van het dreigende onheil wat nog boven zijn klep hing. Ze gaan mij inwisselen voor een ander, voor een die wel gechipt kan worden… Wanneer is onduidelijk want de chipactie loopt niet echt goed… En tot die tijd geniet de bak nog van zijn leven en feest met de rest van de bakken mee alsof het zijn laatste dag is. Ik hoop zo dat de grotemensenwereld, mocht er ooit gechipt gaan worden op grote schaal bij mensen, werkgroepen vanuit de heule wereld naar mijn gemeente stuurt om van het afvalbakkenchip verhaal te leren, wat goed ging en wat er niet goed ging en pret.

En vandaag met mijn reismattie Dora naar Amsterdam. We kropen tussen alle mensen door en hadden een mooi plekje in de regen op een traptrede bij een gebouw op de Dam. Er was een demonstratie tegen de coronapas en tegen discriminatie. Ik vind het belangrijk om te weten wat er leeft in Nederland en vandaar mijn interesse. Ik vond het fantastisch om te zien, zoveel mensen die over het algemeen vriendelijk en beschaafd hun mening wilden uitdragen. Ik vond het knap dat tal van organisaties bijeen kwamen in een grote demonstratie, het samen ging hier wel goed… De hoop van demonstreren, hopen dat iemand iets gaat doen en hopen op verandering. Op mijn blog zijn alle lezers welkom, gevaccineerd of ongevaccineerd, bewust van… Ik heb de afgelopen week weer veel geleerd door gesprekken met mensen. Nou, na gekeken te hebben bij de demonstratie door naar het water en met de boot naar de oude scheepswerf in Noord. We gingen naar het STRAAT Museum. Het museum voor graffiti en straat kunst. Het was echt geweldig om alle werken te bekijken in de monumentale lasloods van ruim 25 meter hoog! En ook hier weer een leerzaam dagje want ik kende de kunstenaar met mijn bijnaam Inkie helemaal niet! Het ging ook over persoonlijke bewustwording in de kunst, mooi. Ik vond een zin van Wayne Horse wel apart. “Je moet dus zien om te gaan met de wereld om je heen en je er niet voor schamen, maar gewoon alles proberen te gebruiken.” Ik ben zelf nog aan het nadenken over deze zin… Ik vond Monkey Bird een van de mooiste kunstwerken daar. Het is het bezoek meer dan waard het STRAAT Museum in Amsterdam. Het was ook bijzonder om te zien hoe er steeds meer hoge gebouwen verrijzen in Noord, wonen willen we allemaal of zoiets. Ik zou er een schilderij van maken en pret.

Het was vandaag weer onze jaarlijkse mutsendag. Met zijn viertjes, vier vriendinnen een dagje uit. We kennen elkaar al heul lang. Wij kozen wederom voor een dagje Alkmaar en zo liepen we daar door een straat met de naam Heul en heul lang pret. Kleding passen? Het past niet in de tijd die we hebben en door. Ja de leukste woordgrapjes kwamen voorbij onderweg. We hebben allemaal zo onze problemen en dingen en na de taart met koffie gingen die na besproken te zijn over de Waag en verder leuk door. Het plan was om een stadswandeling te gaan doen en dus bij de VVV een stadswandeling gekocht van 90 minuten en 3,5 kilometer voor 3,50 euro. Ik zag er een som in… Nou het werd dus een heule andere wandeling en pret. Ik had voor alle drie een klompje gekocht aan een sleutelhanger en ik begon mijn verhaal met dat er een chip in de sleutelhanger zat zodat zij niet kwijt konden raken tijdens de wandeling. En dan gewoon dingen oplezen uit het boekje die er heulemaal niet in stonden en pret. Boven jullie hoofden hangt de feestverlichting voor het laatste jaar want in verband met het milieu volgend jaar verboden. Wééééhhh alle gezelligheid verdwijnt was het dan in koor en pret. Alkmaar is echt een leuke stad om een dagje heen te gaan en we hebben één keer onze QR-code moeten tonen. Het is wel grappig dat we er eigenlijk alle vier een beetje hetzelfde over dachten, klaar mee en doorgaan met het leven. Er zijn ondernemers en personeelsleden die zich schamen dat ze om de QR-code moeten vragen, bewust van. Nou en toen ging het regenen en was de wandeling wel klaar. Ik lees de geschiedenis van Alkmaar wel verder in het boekje thuis. We hebben nog gezellig een broodje ergens gegeten en toen in de regen naar de trein. In de trein mondkapje weer op. Mensen vragen wel eens waarom wij vaak de trein nemen? Nou dan kunnen we nog langer bijpraten en hoeven we niet op de weg te letten. De drukte op de weg maakt het er ook niet beter op. Ik snap nog steeds niet dat alle wegwerkzaamheden niet in de rustige coronatijd konden gebeuren in de buitenlucht want dan was alles nu zo goed als klaar geweest? Het was weer een gezellige jaarlijkse mutsendag.