Het was gisteren Koningsdag en na eerst even gehuild en geslapen te hebben op mijn zolderkamer was ik weer normaal. Ja het leven is niet altijd om te lachen helaas en ik kan het dan maar beter even van mij afhuilen en dan weer hoppa door… Ik zag buiten onderweg naar mijn zolderkamer de gezelligheid en sommige mensen hadden straten gezellig gemaakt en er stonden zelfs een paar kraampjes voor huizen, leuk! De sfeer was weer een beetje terug, bewust van geworden. Ik ging weer fris en fruitig later in de middag naar mijn reismattie en daar heerlijk in de tuin en in de zon gezeten met hapjes en bitterballen. Er waren weer dingen te bepraten die om te lachen waren en die om te huilen waren. In de avond bij haar het nieuwe televisie kijken via de stream, het Koningsdag concert. Ik dacht aan mijn vader thuis zonder stream, niets feestelijke koningsavond voor iedereen, dacht ik… Ik had hem eerder op de dag tompoezen gebracht en hij keek voetbal bij mijn thuiskomst en dus gelukkig voor hem wel andere niet oranje televisie. En vandaag is de dag van de versoepelingen, mijn vader noemde het vanmorgen Bevrijdingsdag en pret. Ik noem vandaag Versoepeltjesdag. Ik ging de grote hoeveelheid boodschappen voor hem doen en ik zag een rij voor een kledingwinkel en pret. Winkelen zonder afspraak, een dolle eerste dag en pret. De terrassen stonden klaar en het was levendiger op straat. Ik kwam van de week uit mijn laatste avonddienst van een rijtje achter elkaar en de laatste keer dat het zo rustig is op straat, dacht ik. Elk nadeel heb ook zo zijn voordeel. Ik kwam nog een politiewagen tegen en ik ben al die tijd niet aangehouden en ik moet eerlijk zeggen dat ik daar ook niet op zat te wachten na een avonddienst in de zorg, maar ja ook de politie doet gewoon het werk, bewust van… Ik bewaar mijn avondklokverklaring nog wel even want alles kan zo weer veranderen in het nu. En toch moest ik onderweg soms lachen om de jeugd die ik onderweg zag, al sluipend soms achter plantenbakken langs en plat op de grond liggend bij gevaar van politie en pret. Ik ben namelijk zelf ook zo jong geweest en pret, bewust van… Mijn vader haalt na twee vaccinaties de kleine boodschapjes weer zelf bij de supermarkt en zo keren wat dingen weer de goed kant op. Ik was trouwens even bij het Kruitvat en daar stonden nu ook twee zelfscankassa’s. Er stond een rij bij de kassa met personeel en de kassamedewerker verwees door naar de zelfscankassa voor wie kon pinnen. Ik dacht, wat gaat dan mijn korting worden als ik het zelf doe? Sterker nog, ik heb een weddenschap lopen… Ik voorspel dat ik straks moet gaan betalen voor het afrekenen bij een kassa met personeel. Het vriendelijke gezicht achter de kassa gaat mij dan 0,10 eurocent kosten voor het zeggen van een goedemorgen, hoeveel ik moet betalen en voor het zeggen van een fijne dag. Een extra gesprek over het weer erbij kost dan dan 0,20 eurocent en pret. Lach mij nu maar uit, ik spreek jullie over een tijdje wel weer…

Na een ontbijt op de kamer zat ons verblijf er weer op en het was ons goed bevallen om even in een andere omgeving te gaan wandelen en fietsen. We hadden van een aardige man in Giethoorn nog wat tips gekregen over de omgeving. Wij gingen eerst met de auto naar Blokzijl, een alleraardigst plaatsje met een mooie haven. Ik zag Sinterklaas al binnen komen varen daar met een boot en pret. En toen gingen we naar Kaatje bij de Sluis, het standbeeld. We kwamen er bijna in tranen vandaan, wat een ellende had Kaatje in haar leven. Wachtend op haar jeugdliefde en na jaaaaaaren van wachten beroofd en vermoord en veertien dagen na haar dood keerde haar jeugdliefde terug. We verlieten in een ietwat bedompte stemming Blokzijl. Ik had voor mijn verjaardag het boek Zakenprins gekregen van Michiel Couzy en Maarten van Dun. Wij hadden dan ook de grootste pret om het stadje Vollenhove. Het was leuk om even door Vollenhove heen te wandelen en daar op een bord ook weer zo’n verhaal over Klaas Bording met zijn zonen en een ijsschots. Het is toch wat met alle verhalen van vroeger. Nou genoeg verhalen en op naar huis en onderweg even De Oostvaardersplassen aangedaan en op het uitzichtpunt naar de vogels en dieren gekeken. De natuur loopt echt achter op vorig jaar en het blijft koud, er hangt al een tijdje kou in de lucht. We hebben wel lammetjes gezien, enig. We hebben ook wat van de nieuwbouw in Lelystad en Almere gezien en mijn mond viel open. De mooiste huizen hutje mutje op elkaar, bijzonder. Het verschil tussen een Hanzestad en zo’n stad is wel heul erg groot. Nou ieder zijn of haar ding. Het waren leuke dagen en weer een ander stukje van Nederland gezien. Bij mijn zolderadres was mijn vader ziek en weer een nachtje opgelet, allergische reactie van de tweede vaccinatie… en het ging na een nacht gelukkig weer iets beter. Welkom terug in de corona wereld…

We hadden voor de allereerste keer een e-bike gehuurd om naar Giethoorn te gaan fietsen. We kregen geen uitleg maar het wees voor zich en we hadden al snel de eco stand door en de turbo stand en pret. Zo’n fiets gaat hard zeg, we haalden de 25 kilometer bijna! Het was leuk voor een keer en verder fietsen we toch nog liever zelf zonder trapondersteuning, je komt gewoon niet meer zwetend aan na een fietstocht, bewust van geworden… Na een barre tocht naar Giethoorn, niet dus en pret, konden wij gewoon op de fiets de bruggetjes op en af en er lag een fietspad en de toeristen die er waren zaten meest in bootjes. Het was toch wel een unicum om vanuit de bootjes Nederlandstalige scheldwoorden te horen als een bootje dreigde de kant te raken en pret. Nederlanders die genieten van eigen land, echt prachtig om te zien. We zagen de heule toeristensector daar en ja ze zullen daar net als overal wel weer blij zijn met meer toeristen. We waren nog even bij restaurant en eetcafé De Fanfare, natuurlijk alleen koffie afhalen. De Fanfare was een oude film van vroeger en opgenomen in Giethoorn. Er stond tot onze verbazing een standbeeld van iemand en bij het nazoeken op onze mobiel bleek het acteur Albert Mol uit deze vroegere film te zijn. En wij vroegen ons dus af als wij het al niet weten, hoe weten buitenlandse toeristen dan eigenlijk wie deze man was en pret? Ik zou zeggen, voordat de meute weer komt naar Giethoorn, ga er eens een dagje wandelen of varen! Wij gingen door op de fiets naar Zwartsluis en we kwamen daar de Buisman fabriek tegen. Ik moest altijd met zo’n gouden schepje een mespuntje Buisman in het filterzakje van de koffie doen vroeger toen ik klein was en wilde helpen met koffie maken… Het was leuk om een rondje te fietsen en ook door Nationaal Park Weerribben Wierden. De streepjes op de batterij van onze fietsaccu’s werden steeds minder en omdat niet hard trappen went, snel naar het hotel terug en pret. We hadden nog wat lekkers gekocht op de gezellige markt in Steenwijk en dus genoeg te eten op de hotelkamer. Helemaal uitgeput van de barre fietstocht vielen wij als blokken in slaap…

We zouden naar het echt laatste concert van Rob de Nijs zijn gegaan en wederom ging het niet door. Het geld van onze kaarten mag nu van ons wel rechtstreeks naar Rob en geniet nog met de mensen om je heen van het leven nu. Ik moest dus iets anders verzinnen om mijn verjaardag nog te vieren met mijn reismattie. Nu Nederland weer van ons is, leuk om naar Giethoorn te gaan? Normaal gesproken kwamen wij daar niet met alle toeristen en dus maar eens richting die hoek van Nederland. Wij gingen afgelopen vrijdag dus vol goede moed eerst naar Kampen. Kampen stond ook nog op de ik vink aan en de ik vink af lijst en pret. We waren enthousiast over deze mooie Hanzestad. Kampen was vroeger de sigarenstad. Ik vond de Koornmarktspoort heel erg mooi en de schepen langs de IJselkade. Er was ook een aparte stadsbrug met gouden wielen en ik wilde eigenlijk aan de wielen draaien om alle horeca in Kampen weer te openen en pret. Het winkelen op afspraak is echt niet meer van deze tijd en gooi de winkels gewoon weer open. En stoplichten werken anders ook perfect in de winkels, zoveel klanten erin en zoveel klanten eruit, net een parkeergarage en vol is vol en dan even wachten. Het was heerlijk om in Kampen rond te wandelen en we kochten voor de grap nog een coronatest bij de Etos, gewoon om de werking van zo’n test te zien. En de verkoopster zei, dat we bij klachten echt naar de GGD moesten voor een test en pret. De bijsluiter lezen was alleen al humor en wat er aan geleverde materialen in het zakje zat was ook leuk en er zat alleen geen stopwatch in. En later in de middag toen het de hoogste tijd werd om te plassen, hup door naar Giethoorn. We hadden even buiten Giethoorn ons favoriete slogan hotel geboekt. Rel, rel, rel en wij bouwen ons eigen feestje bij Fletcher wel… Ze gaven in het hotel zwemles aan kinderen in het zwembad en de chloorlucht hing in het heule hotel. Ouder met kind, per zoveel naar binnen, anderhalve meter afstand, ouder weer naar buiten en later kind ophalen en de volgende groep kan weer, zwemles in coronatijd. Wij konden ons eten afhalen in de avond en gezellig samen zitten eten op de hotelkamer. Zo gaat het toch ook? En met ontbijt hetzelfde en prima te doen. Het enige opvallende is wel bij deze keten aan het worden, het niet aanbieden van dingen om te verkopen, er is veul meer uit te halen in deze coronatijd of is het bewust beleid nu? Mijn reismattie had een kleine rolkoffer mee en ik schrok mij dood van het geluid toen zij hem uit de kofferbak op de straat liet rollen. Kan echt niet meer hoor, zo voor het corona tijdperk om zo’n herrie te maken met een koffer! Zij had er een andere mening over en dus de koffer blijft en pret. Morgen het Giethoorn verslag.

Mijn 2^e keer jarig zijn in coronatijd… Er kan gelukkig alweer meer dan vorig jaar. Een van mijn beste vriendinnen is ook vandaag jarig en waar wij vorig jaar op afstand op straat aan de voordeur ver van elkaar stonden met cadeautjes, daar zaten wij nu een jaar later bij elkaar aan de keukentafel twee avonden voor onze verjaardagen. Binnen een jaar tijd van voordeur tot keukentafel, wat een fantastische vooruitgang en pret. En met een bakkie koffie heb je het dan over winkelen op afspraak en over alle dingen uit het ongewone leven in coronatijd. Iedereen heeft het zwaar, bewust van… Mijn ex oppaskind kon mij niet zeggen of zij over zou gaan dit jaar en ik besloot om haar bij niet overgaan ook iets te geven, #coronaschoolsmartegeld of zoiets… Het is allemaal wat. Het is wel een goed iets zo’n verjaardag om weer nieuwe afspraken te maken onder het mom van, nog voor mijn verjaardag en pret. Met de een naar hier en met de ander naar daar en kiezen uit de activiteiten wandelen, wandelen, wandelen, fietsen, fietsen of fietsen. Ik heb gisteren een gebakje bij mijn moeder gegeten. En vandaag verder met gebak eten en pret. In de tijd voor corona was ik er nooit op mijn verjaardag en nu maar hopen dat ik volgend jaar weer elders ver weg kan zitten op deze dag. Hoera even voor vandaag en proost!

Een jaar verder met Pasen en ik keek stiekem toch even terug naar vorig jaar. Dit jaar is alles weer anders. Mijn broer en schoonzus kwamen bij mijn vader op de koffie en ik was er ook weer op zolder en pret. Het was best gezellig zo even met zijn allen en goed om weer bij elkaar te zijn. Ik ging in de middag met mijn vader op bezoek bij mijn moeder en het was goed zo. Het is bizar hoe lelijk mijn moeder af en toe kan doen en een uur bij haar op bezoek per week is echt lang genoeg voor mij en pret. Het is heerlijk om weer even alleen op mijn zolder te verblijven. Ik hoorde afgelopen week nog het muzieknummer van Ramses Shaffy met de tekst, soms woon ik hier, soms leef ik daar. Ja ik kan het ook niet helpen… Mijn nieuwe baan is nu al een maand oud en het werken bevalt voor nu weer prima en vooral de mensen helpen want daar gaat het tenslotte allemaal om. Ik zit vaak aan het strand en gelukkiger dan op het strand kan niemand of kan niets mij maken, bewust van… Ik ben sinds kort toch weer ergens lid van geworden, eigenlijk niets voor mij. Ik vind lachen heel erg belangrijk en ik kan verschrikkelijk lachen om The GYGS op De Kapiteinenlijn. Het is alsof ik mijzelf en mijn reismattie hoor praten en pret. En het is leuk om ondernemend Nederland te horen. Ik als boekenwurm lid geworden van een podcast, het moet echt niet gekker worden met mij… Ik vind het televisieprogramma Even tot hier ook om te lachen en Podium Witteman voor de muziek maakt mij ook blij. En zo kijk ik naar wat wel kan in mijn leventje om het op te leuken… Mijn eigen levensbootje niet laten kapseizen. De maanden van leuke dingen doen komen er weer aan en al plannen genoeg voor in eigen land. Ik ben en blijf vooral benieuwd naar de wereld om mij heen en of de middenweg in alles weer terug gaat komen?

Ik heb bijna geen herinnering meer aan de uitjes met mijn reismattie en pret. En dus de hoogste tijd om weer op pad te gaan en te doen wat wel kan. En zo ging onze dagtrip gisteren naar onze mooie hoofdstad Amsterdam. Het was de eerste keer voor mij in coronatijd dat ik weer in Amsterdam was in mijn herinnering en dan zal het toch wel kloppen en pret? We gingen te voet van Zuid naar Centraal, een leuke wandeltocht. Ik kocht onderweg nog het boekje van Eva Meijer vanwege de maand van de filosofie en weer helemaal blij verder de stad door op mijn wandelschoenen. Het was heerlijk rustig om door de stad te wandelen en ik hoorde nergens rolkoffers, bizar. Er kwam een man in een karretje langs met harde muziek op en waar hij vroeger voor corona niet was opgevallen in het verkeer, keek nu iedereen zijn kant op, bizar. De geluiden waren anders in de stad. Het was opgeruimder in de stad en in het water van de grachten dreef minder afval en de stilte op het water, ook bizar. We hebben even bij de vijver op het Museumplein gezeten en daar mooie bakken met tulpen in het water en eromheen. Wat vooral opviel, er waren versierde fietsen met bloemen die af en toe ergens stonden. Deze fietsen deden mij denken aan de Flowerpowertijd en ook aan Roel van Duijn. We stonden even een koffie to go te drinken met een koek toen er een groepje van zo’n 40 mensen langs kwam met gele paraplu’s en een paar politieagenten. Het was een demonstratie tegen de vrijheidsbeperkingen en iets met voor liefde en knuffels. Waren dit nou de Wappie’s? Hebben wij nou Wappie’s in het echt gezien? Toch maar weer vaker de stad opzoeken want wij lopen hopeloos achter en pret. Wij kregen het vriendelijke verzoek om weg te gaan bij de koffie to go winkel. Het stond te gezellig dat twee personen voor de winkel een koek opaten en een bakkie koffie dronken. De politie controleerde af en toe op te gezellig volgens het personeel. Wij voldeden natuurlijk aan het verzoek want een ondernemer en zeker in deze coronatijd in de problemen brengen is niet oké. Ik mag geen koffie meer drinken en een koek opeten op afstand van andere mensen en op straat in de stad waar ik al sinds mijn kindertijd in de rondte banjer…waanzinnig. Ik filosofeer hem voor mijzelf nog even uit de komende maand en pret. We hebben verder vooral genoten in de stad van de mooie gevels en lekker gelachen en gekletst en later nog mooie bloesembomen gekeken onderweg naar huis. Het was te doen ons dagje uit met dank aan onze herinneringen aan waar wij naar het toilet konden in de stad en pret.