Bredaas kasteeltje…

In Breda hebben ze koffie met een kasteeltje. Onze vreugde was dan ook met geen pen te beschrijven afgelopen zaterdag toen wij een terras zagen met een bord dat ze appeltaart hadden… Kijk dan scoor je als stad al bijna een tien bij ons en pret. Dank, dank en dank… Breda een stad met een Oranje geschiedenis en dan wonnen onze Oranje voetbalvrouwen ook nog zaterdagavond, top. Wij hadden op de stations al de grootse pret om het dames en heren omroepen. Binnenkort beste reizigers… Goedendag reiziger, mag ik uw plaatsbewijs zien? Natuurlijk beste medereiziger. In een keer af van alle NS functies want iedereen is een reiziger in de trein. In Breda was het opvallend hoeveel mensen er op straat liepen, dakloos, in verwarde toestand, op reis enzovoorts. Ik denk dan kunnen we eerst al deze mensen niet eens helpen en het dan pas eens over aanspreekvormen gaan hebben, maar ach wie ben ik. In de Grote Kerk lag een boek en wij konden een kaarsje opsteken. Opvallend om te lezen hoeveel mensen een kaarsje opstaken voor een bekende. Dat de mensen op de aardbol gezelliger mogen worden, onze tekst, ieder zijn ding. Onze kaarsjes bleven branden en dus hiep hiep hoera. Het was mooi om alle kerken van binnen te zien en de architectuur te bekijken. Wij waren het echt weer eens met elkaar dat de meeste kerken er niet op vooruitgaan met een renovatie. Ik mis echt bijna overal de glas in lood ramen met de teksten. De Begijnhof en de binnentuinen waren het mooiste om te bekijken in Breda. De binnenstad van Breda is sfeervol en gezellig en het park met de vijver, ook mooi. En ze hadden een Legowinkel en boekenwinkels… Het weer zat alles mee en hoe meer richting Utrecht des te meer regen. In Utrecht was het nat en dan is daar gelukkig een heel groot station en het overdekte Hoog Catharijne. Als je er een tijdje niet meer bent geweest dan verdwaal je hopeloos in het winkelcentrum, wij dan. En met een julimaand met regen en zonneschijn is een film bekijken altijd fijn… Dunkirk, een stukje indrukwekkende geschiedenis. En ja, deze muts had toch tranen in haar ogen tijdens de film. Het weekend is over en nu weer met de beentjes in 2017 en aan het werk.

De dag naar Arnhem

Met de trein naar de stad Arnhem en het was gelukkig droog want ik las iets over een nieuw station in Arnhem met daklekkage. Na 18 jaar en 163 miljoen euro verder hebben ze daar nu wel een prachtig modern station. Hallo Arnhem, wij komen een dagje bij jullie rondlopen. Het begon bij ons met de slag om appeltaart met slagroom in Arnhem. Ze hadden geen appeltaart, wel cheesecake en iets met chocolade, mjammie. In het kader van de zelfreflectie, ik denk als we doorgezocht hadden dat we vast wel ergens appeltaart ontdekt hadden in Arnhem. Het was gezellig in Arnhem en wat veel horeca! Voor een kerk zat de plaatselijke muziekvereniging mooi te spelen, altijd leuk. In Arnhem veel te huur bordjes bij de winkelpanden. Rondom De Eusebius kerk lag de boel in de verbouwing. In de kerk lag de vloer gelukkig dicht, op de grafkelder na. Een prachtige kerk en na de verwoesting in 1944 hebben ze hem weer netjes in de stad gezet. In de kerk stonden mooie nieuwe luchtboogbeelden en het is de bedoeling dat in 2019 bij de 75-jarige herdenking van de Slag om Arnhem alle 96 beelden weer op de luchtbogen staan van De Eusebius. De oude beelden waren van ouderdom uit elkaar gevallen. Wij hadden de grootste pret in de kelder van de kerk. Wie waren die skeletten die daar zo open en bloot lagen? Deze kerk heeft trouwens een glazen lift tot in de top en in de kerk staat een prachtig orgel. De Rijnkade, water, bootje kijken en sjok sjok en na uren in Arnhem waren mijn voeten op. En dan is er altijd een lichtpuntje om de dag mee af te sluiten, patat. Ik behoor tot de patatgeneratie en nu ik mij daar bewust van ben, de patat smaakt nog lekkerder. Mijn reisgenoot zat met lange tanden te eten, tja ouder en dan ben je de verloren generatie. Ja alles in vakjes onderbrengen in Nederland, gelukkig zat de patat in een zak en de mayo niet in een vakje maar gewoon lekker op de patat. Lang leve de patat en dag Arnhem stad.

Het is zomer…

Het is zomer en het is een mooie zomer, best warm. Ik zit af en toe aan het strand te schrijven en te lezen en om mij heen te kijken en ik zie zelf de dingen veranderen. De laatste keer waren er torretjes op het strand en wat andere insecten die ik niet thuis kon brengen. Ik ga niet op vakantie, keuzes maken. Of nog een baan erbij nemen zodat alles weer kan. Ga ik daar blij van worden? Nee en dus niet doen. Het leven is zo simpel. Een dagje weg in eigen land is voor mij ook vakantie, bewust van. Ik heb helemaal niets te klagen qua materiële zaken voor mijzelf. Echte Hollanders klagen… Oké, mijn natuurkunde boek viel uit elkaar op het strand en ik hoop nog een ander te vinden, mijn wereld vergaat er echt niet door, ik heb er alleen maar lol om. Ik heb leuke mensen om mij heen en ik geniet van alles wat extra op mijn pad komt, hoe simpel kan het leven eigenlijk zijn. Af en toe dansen en af en toe wat dagjes weg, helemaal goed. Ik krijg vaak de vraag of ik nog idealen heb, wat zou je nou nog willen? De wereld gezelliger maken? Ik las laatst een stukje van Stephen Hawking over eerder naar Mars gaan om de mensheid te redden. Ik dacht toen, willen we deze doorgedraaide mensheid nog wel redden? En nee, niet alle mensen zijn doorgedraaide mensen, zucht. En volgens mij was Mars vroeger een soort Aarde. Zouden er mensen of wezens op een andere planeet zitten te wachten op ons? Op mij, woeha? Knappen jullie de zooi daar even lekker zelf op en accepteer dat ook de aardbol weer eens gaat veranderen door invloeden waar jullie geen enkele invloed op kunnen hebben. IJsschotsen breken nou eenmaal af, is altijd al zo geweest. Alles wat kan breken, breekt een keer onder invloed van en dan zijn het vaak nog dingen waar geen mens aan gedacht heeft… Tuintjes onkruidvrij maken, kleding kreukvrij maken, huizen perfect maken van binnen, wegen perfect maken, klassenfoto’s perfect maken en deze was zo simpel op te lossen geweest door fotobewerking… , uiterlijk perfect maken, vervoer mag geen vertraging meer hebben en het liefst verdienen we nog geld aan alles wat niet loopt zoals wij het willen en wat geen opzet was. En dan kom ik toch terug op mijn eerdere zin… Zouden er mensen of wezens op een andere planeet zitten te wachten op ons? Op mij, woeha?

 

Foto’s&zeeheld maken basisinkomen…

Het waren weken met ups en downs en dan vooral de humor proberen te vinden in de downs en te genieten van de ups. Veel mensen om mij heen zijn moe, moe van hoe ingewikkeld alles is en moe van het werken en moe van de pakken papier om iets voor elkaar te krijgen. Gewoon de boel de boel eens laten, zeg ik dan altijd. Ik stond op een nacht uit mijn dakraam te kijken en ik zag groene wolkjes, prachtig. Het heeft ook zijn voordeel om in de nacht wakker te zijn… Ik kreeg van een van mijn dinnetjes een brief met de datum juni 2018 en dat ze aan haar moeder misschien geen huishoudelijke hulp konden leveren in de zomervakantie. En wij ons afvragen, gaat het om 2017 of om 2018? Van die dingen zou mijn neef zeggen… Raadsvergaderingen in mijn af landje gaan over bomen en bitterballen en wij ons afvragen… Het zijn af en toe barre tijden in Nederland. We waren nog naar de World Press Photo geweest in De Nieuwe Kerk in Amsterdam. In De Nieuwe Kerk lag Michiel de Ruyter in een nieuwe kist en wij bijna door de glasplaat heen om te zien of hij echt in de kist lag daar en lol. Zat er houtworm in de oude kist? Een fotoserie van mensen in armoede elders op de wereld was erg indrukwekkend. Een vrouw in een flat in de keuken en in de keuken hingen slechts een paar tegeltjes aan de muur. Mijn vriendin haar keuken was laatst gesloopt en haar keuken zag er net zo uit na de sloop. Het besef van dat wij hier in Nederland gewoon een nieuwe keuken kunnen aanschaffen, bizar. Nou niet iedereen natuurlijk want de mensen die weinig overhouden per maand dat zijn er erg veel. Nu wil ik wel zeggen dat sommige mensen ook de stap terug niet willen maken en dat andere mensen financieel qua huis en vaste lasten helemaal vast tussen de keukenmuren en keukenkastjes zitten. Werken loont soms niet en heel veel mensen beginnen zich af te vragen of het nou wel zo verstandig is om te blijven werken, tja. Mijn haren gingen de afgelopen tijd echt rechtop staan van mensen die tegen mij zeiden dat extra zielig doen loont. Om dingen voor elkaar te krijgen moet je dus extra zielig doen, bizar. Misschien moet eerst de volgende financiële crisis komen voordat er een basisinkomen gaat komen? Zijn we in een keer af van alle extra zielige mensen? En alle mensen die op straat komen te staan met baanverlies door de invoering van het basisinkomen krijgen ook een basisinkomen dus wat is nou het probleem? Wat zou Michiel de Ruyter hierover gedacht hebben…admiraal denkt basisinkomen allemaal?