Over ouder 1…

Ja, het was een wat rommelige week want mijn moeder ging van het ziekenhuis over naar een revalidatie afdeling van Careyn. Ik kreeg echt een bericht binnen met de tekst van, o wat erg dat ze daar heen moet en pret. Nou, ze zijn van de zwarte lijst af en mijn ouders vinden het prima en ik ga het zelf wel bekijken daar. Ik zag maar liefst 31 pagina’s met vacatures van Careyn en ook bij het huis van mijn moeder. Hoe dan? Hoe zorgen jullie met zoveel openstaande vacatures voor mijn moeder? Ja, ik kan het niet helpen dat er vragen bij mij opkomen… Er is echt aardig personeel werkzaam op haar afdeling en daar moet je het mee doen. Het tekort aan personeel was voor mij de afgelopen week duidelijk zichtbaar. Het is eigenlijk overal in de zorg en hoe los je zoiets op? De mensen zijn er gewoon niet of willen niet een contract van 8 uur of maximaal 16 uur met wisseldiensten en een salaris waar men de boel thuis amper mee kan bedruipen, bewust van… In het geval van mijn moeder is echt de mazzel dat zij gezinsledenleden heeft om haar te helpen met dingen. Het verschil tussen zo’n revalidatie afdeling en thuis met verpleging is eigenlijk minimaal. En toch staat de patiënte altijd centraal en de patiënte voelt zich voorlopig thuis waar zij nu zit en het lijkt zelfs wel of het gewone thuis helemaal uit het brein is verdwenen, bizar. Ik weet trouwens niet of ik het nog over mijn moeder mag hebben… Is het wenselijk om het over ouder 1 en ouder 2 te hebben zo in het nu? Afijn, de zorg is ten opzichte van hoe het jaren geleden was, toch wel een beetje meer uitgekleed en ik help mijn moeder zo af en toe met uitkleden en haar nachtpon aantrekken. Het is eigenlijk dubbel pech, tekort aan personeel en de grote gezinnen van vroeger zijn nu 80+ en hebben zorg nodig en steeds meer mensen in Nederland. En ja, als je het weer vergelijkt met wat andere landen dan is de zorg in Nederland nog hartstikke goed, ook bewust van. Ik kan janken om de toestand in Venezuela en er is onrust in nog veel meer landen in die hoek. Het is overal wat en ook in eigen land in het klein, zeker. Nou om de boel in balans te houden, ik ben gisteren even met een vriendin naar het strand geweest om uit te waaien en om te genieten van de zon op een terras. Het is echt heerlijk weer met de zon in februari.

Een goede dag…

Nou het was vandaag best gezellig in het ziekenhuis en een van mijn beste vriendinnen was met mij mee. Mijn schrijfsel van gisteren was herkenbaar volgens een reactie en pret. Moeder had een goede dag. De afasie was iets minder en alleen haar begrenzing in veel dingen was zoek. Ik heb haar op het toilet geholpen en een heel klein stukje mee de gang op met de rollator. En net als toen zij thuis was voor het infarct, na inspanning en vooral na lopen doodmoe, opvallend. Ze mag nu zelf eten en er een knoeiboel van maken want dan zien wij en de verpleging wat zij wel en niet kan. Zij is af en toe net een klein kind. Met humor maak je alles leuk en we hebben toch wel wat afgelachen aan het bed. Niet om haar, wel samen met haar. Nu houden we alle drie wel vijf minuten onze monden dicht ma en vervolgens wilde zij na een halve minuut weer beginnen met praten en wij ssssstttt en dan die blik en na drie minuten gewoon vragen of zij nu weer mocht praten. Wij deden onze eigen testjes aan het bed en pret. De rust was vandaag wedergekeerd op de afdeling en alles liep op rolletjes. Ik was net juf Ank uit een televisieserie volgens mijn vriendin met alles regelen binnen het gezin en pret. En dus even een nieuw liedje verzinnen met patiënten en ziekenhuis en familieleden? Iets met… hallo moeder wat fijn dat jij hier bent en onze namen weer kent? Eet je bordje leeg en knoei zoveel als jij kan, wij kijken mee en genieten ervan. En tot mijn hilariteit begaf de oude wasmachine het thuis ook nog. Dussss tussendoor nog even een wasmachine regelen. Nou we gaan kijken wat de nieuwe week weer gaat brengen, altijd een verrassing.

Morgen kan alles weer anders zijn…

Je ziet de dingen pas weer als je ermee te maken krijgt… De afgelopen week kreeg mijn moeder een herseninfarct en of ik naar huis wilde komen van mijn werk. Ik heb een ding geleerd, altijd 112 bellen bij ernstige situaties en niet de huisarts. De meeste kunde zit bij de aardige mensen op de ambulances in zo’n geval, mijn mening. Ik heb zelf ook nog in een ambulance gezeten want er was geen plek in het eerste ziekenhuis voor een opname van mijn moeder en dus kwamen er twee nieuwe alleraardigste mannen die mijn moeder zo’n zes uur later van Amsterdam naar Hoorn brachten. Het zou wel fijn zijn als er een track en trace kwam voor mensen zonder mobiel want wij zijn mijn moeder even kwijt geweest toen zij de volgende dag weer naar een ander ziekenhuis werd gebracht en pret voor ons en niet voor haar. De fusies van de ziekenhuizen zijn ook zo moeilijk en ik hoorde dat het vaker voorkomt dat mensen bij het voormalige AMC staan of het voormalige VU staan omdat ze de nieuwe namen nog niet weten. UMC, VUmc en goed luisteren naar de letters verschil en het adres en zelf uitzoeken. Het Westfriesgasthuis was nu ook Dijkzichtziekenhuis geworden en pret. Nou een vriendin van mij was echt haar moeder kwijt en moest naar de 112 melding bellen om te vernemen waar haar moeder naartoe was gebracht en het kan dus altijd erger… Zorg trouwens dat moeder of vader altijd een legitimatie bij zich heeft of toon hem later in het ziekenhuis want anders komt door beleid de rekening rechtstreeks naar huis in plaats van naar de verzekeraar, en nog meer geregel, bewust van... Er rijden dus niet alleen busjes de heule dag in Nederland in de rondte om pakjes bij mensen te bezorgen er rijden ook ambulances de heule dag in de rondte om mensen naar andere ziekenhuizen te brengen of naar een ziekenhuis te brengen voor een bloedtransfusie of zoiets. Ik snap best dat mensen naar het ziekenhuis worden gebracht waar een bed is of waar het specialisme zit, op papier best te doen en Nederland is qua afstanden een klein landje zonder files. Ik ben mij wel bewust geworden van dat het de patiënte onrustig maakt en de familie toch al genoeg op zich afkrijgt, het menselijke aspect zeg maar… Afijn zij ligt voorlopig nu dichtbij huis en het is afwachten want in het weekend ligt sowieso alles op zijn gat in het ziekenhuis. Ik dacht gisteren in een drama serie te zitten want overal op de gang mensen die personeel zochten en piepers die afgingen. Mijn moeder was onrustig en door haar afasie nu kon ik daar uit afleiden dat zij een spoedje was geworden tussendoor. Echt niemand kon mij vertellen wat er was gebeurd en het dossier lag nog beneden. En de dokter belde ook niet in de avond. Ja, je moet veel loslaten zo in een ziekenhuis. En dat schrijf ik, personeel kan het niet helpen, doen hun best maar er is een tekort aan. Kortom, je ziet het pas weer als je ermee te maken krijgt. Afijn, ik doe ook mijn best en draag ook nog een beetje de zorg voor de rest van het gezin. We zullen zien hoe het verder gaat, morgen kan alles weer anders zijn.

Bezoek eens een andere zolder…

In het kader van even wandelen, Chinees Nieuwjaar, genieten en om even van de zolder af te komen, hup op pad. Het is niet… ik ga naar Amsterdam, het is… wij gaan naar Amsterdam en pret. Het is het Chinese jaar van het Zwijn en voor ons dus een gezellig jaar. Wij hebben even gekeken naar de draken- en leeuwendans en bij de wensboom gestaan en toen op naar de Chinese wijk. Een paar winkeltjes bezocht en genoten van de Chinese dingen en toen nog even een bezoek gebracht aan de prachtige Fo Guang Shan He Hua Tempel. De boeddhistische tempel die niemand eigenlijk verwacht zo midden in de stad, prachtig. We waaiden van mooie gevel en mooi pand naar andere mooie dingen en we stonden ook nog even stil bij het beeld van mevrouw Bosshardt voor de deur van het Leger des Heils. Ik keek even naar de deur van een ander pand op de Oudezijds Voorburgwal om te lezen wat het was en ik werd door een Nederlandse vrouw in het Engels aangesproken om daar vooral naar binnen te gaan…aaaaaaaahhhhh! Echt om gek van te worden in eigen land, bewust van… Nou we lagen wel dubbel van het lachen en ik besloot direct om naar binnen te gaan want mooi pand en ik sleurde mijn vriendin mee en pret. Het bleek een museum te zijn met de naam Ons Lieve Heer op Solder. En op de zolder van het pand was inderdaad een kerk. Ik dacht een dagje van de zolder af te zijn en ik kwam terecht op een andere zolder en heel veel pret. Het zal vast niet de bedoeling zijn geweest, wij hebben heel erg gelachen in het pand. De krakende vloeren waren enig en er waren bedstedes. Kom uit de bedstee mijn liefste en pret. Het was een geweldig pand met mooie smalle trappen en gangen en wat een mooi uitzicht over de stad. Het was echt een belevenis. En toen dwars door de stad heen naar de Jordaan voor bitterballen en wat drinken en toen was het in de avond vanuit het café wel heel erg zoeken naar het afgelegen busstation op de Elandsgracht, wat een ontzettende slechte locatie daar, we zaten eerst bijna in het Westerpark en pret. De volgende keer een gebakje eten bij daglicht in de Jordaan, staat ook nog. Ja het was een leuke dag en nu weer terug op mijn eigen zolder.

Goede dagen, slechte dagen…

Het is best jammer dat er geen winter meer te bekennen is in Nederland. Het is nu regenachtig met wind en dan is in plassen stampen het enige leuke buiten en pret. De afgelopen week zat echt alles tegen en dan is het zaak om uit de chaos wat orde te scheppen, best aardig gelukt. Ik heb met een schuin oog de toestand in het land en de wereld nog gevolgd en wat een toestanden soms… Ik haal nog even de woorden van een vriendin van mij aan… Wij hebben het druk met het zorgen voor onze ouders en onze kinderen en zaak is om zelf dan niet om te vallen, zo waar. De jeugdhulp ligt ook op zijn gat als ik de verhalen zo hoor op straat en aan gezellige tafels. Wie zegt pardon tegen alle kinderen in het nu die niet direct de juiste constante betrouwbare hulp krijgen? Ik was zelf ook even bezig met zorgen voor ouders. Een van mijn vriendinnen haar moeder ligt slecht en zij moet steeds op en neer rijden, een voordeel voor mij, ik zit er bovenop. En nog een voordeel dat ik uit de zorg kom en ik orde scheppen in chaos leuk begin te vinden en pret. Het heeft ook zijn nadeel om er bovenop te zitten en ik was tot diep in de nacht bezig met ervaringsverhalen over vasculaire dementie te lezen en tja dan gaat de wekker wel weer erg vroeg en was het gewoon een jankdag. Mijn vriendin had de dag ervoor een jankdag en ik vroeg dan ook of het besmettelijk aan het worden is? Het lucht wel op. De ervaringsverhalen over vasculaire dementie waren erg herkenbaar voor mij en mijn moeder zit de ene dag als een zombie in nachtpon in de stoel en is de andere dag gewoon aan het strijken. Nou de dokter zal het wel een keer vaststellen of het is misschien iets anders. Dementie is wel een verschrikkelijke kut ziekte, in welke vorm dan ook, bewust van. Ik heb er op mijn werk veel mee te maken. Eigenlijk viel alle tegenslag in mijn eigen leventje in het niet bij alle andere dingen de afgelopen week. Het is natuurlijk niet leuk om op mijn rekenzolder geen loonstrook te hebben maar als het programma het niet doet en de aardige helpdesk het ook niet weet dan is het gewoon over veertien dagen nog eens kijken of de nieuwe boel uit de kinderschoenen is gekomen en pret. Loonstroken per mail of post ontvangen, kan echt niet meer en pret. En anders maar geen loonstrook, mensen zijn belangrijker, bewust van. Er ging gelukkig ook veel wel goed en mijn vakanties staan vast voor komend jaar, hoera! Nou ja, vast…leef per dag of zoiets. Morgen kan alles zo weer anders zijn.

Pillen voorkeur…

Hoera, nieuwe maand en nog steeds kwakkel kwakkel winter en af en toe sneeuw! Mijn winterpret pakt niemand mij af en wat is het mooi als alles wit is buiten. Dit grote kind heeft alleen last van verliezende handschoenen en pret. Het was gisteren voor het eerst echt glad op het fietspad en de groenvoorziening was bezig met gras afsteken en ik dacht… ga ijs afsteken en pret. Afijn, leuke mensen hoor en ieder zijn ding laten doen en ik ben heel erg blij met de strooiploeg op het fietspad, wintermutsje af voor jullie allemaal op alle wegen. Afijn, na een van mijn mooie fietstochtjes na mijn werk was er weer paniek thuis. Er was een ander middel meegegeven door de apotheek en ja dan snapt niemand meer iets en boos. Ik had hem meteen door en na een korte uitleg was de rust wedergekeerd. De boel meegenomen naar mijn doorreken zolder. Ik heb het dan over Voorkeursbeleid Geneesmiddelen 2019, hallo hallo = nieuw! De zorgverzekering vergoed nog maar één variant. De oude medicijnen waren volgens een website 11,99 euro per 30 stuks en de nieuwe medicijnen 11,85 euro per 30 stuks. Een inkoopvoordeel van 0,14 euro per 30 stuks en pret… Per jaar 12 doosjes en een besparing van 16,80 per jaar. Het voordeel van het verplichte medicijn is dat het niet onder het verplicht en vrijwillig eigen risico valt. Er kwam een vraag, als ik in januari al door mijn eigen risico heen ben naar wie gaat dan de winst van 16,80 euro per jaar? Nou het is de bedoeling dat door het voorkeursbeleid, de premies zo laag mogelijk gehouden gaan worden in de toekomst. Ik las nergens het woordje verlagen premies en pret. Ik las ook nog ergens een artikel over dat de kosten van medicijnen vermoedelijk in de toekomst blijven stijgen en zucht. En met het oog op de toenemende bevolkingsgroei is het moeilijk te voorspellen allemaal, bewust van… En nu het toch over pillen gaat… Ik heb zelf twee nieuwe pillen gekocht, leukere pillen, gewoon bij de Kringloopwinkel, twee dikke pillen van boeken. Mijn eigen bijdrage uit mijn potje boeken was 3,00 en er zit gelukkig nog geld in voor meer leesplezier voor 2019, hoera! Ik mag gelukkig zelf nog mijn voorkeur voor boeken bepalen en pret…