Dag Boedapest, hallo Amsterdam…

In de vroege ochtend de sleutel afgegeven bij de receptie en wij wensten onszelf een prettige reis toe en vroegen aan onszelf of alles naar wens was geweest en pret. Op het station van Boedapest van onze laatste forint munten een bakkie koffie gekocht en toen hop in de trein naar Wenen. Er was politie in onze trein. We hadden in Wenen bijna drie kwartier om over te stappen op de trein naar Frankfurt en zo kan het ook… Het ging goed en goed en toen kwam Passau… Oorzaak en gevolg en de politie kwam lang in de stilstaande trein en we zagen de minuten wegtikken… Er waren nog wat oorzaakjes op onze reis en ik begrijp nu wel een heleboel dingen beter. We hadden mazzel dat de trein die wij moesten hebben ook vertraging had en door het inlopen van wat tijd van onze trein was het wonder geboren, we haalden onze aansluiting van Frankfurt naar Amsterdam, hoera! Met dank aan de kaarsjes die wij hadden opgestoken in de Sisi kerk, vast. De trein had lekker de vaart erin in Duitsland. En dan is het best apart dat de trein bij Zevenaar het land binnenkomt en met als eerste station Arnhem en dat we in ons land geen politie door de trein zagen lopen? Het was een belevenis met de trein en wij waren het erover eens dat we het geen tweede keer zo doen. Binnen de ring wel en wij bedoelen daarmee, hooguit naar Brussel, Berlijn en Parijs enzovoorts en niet verder. Het nadeel was ook dat het een boemeltrein was met alle stations op de route. Het zou schelen als er een snelle trein zou gaan zonder overstappen van Amsterdam rechtstreeks naar Frankfurt en dan rechtstreeks naar Wenen en dan rechtstreeks naar Boedapest, waarvan akte en pret. Het voordeel van reizen met de trein blijft het mooie uitzicht en dat je niet op het verkeer hoeft te letten. En zo hebben we weer wat opgestoken en we gaan het een volgende keer anders doen met de trein naar het buitenland of we gaan vliegen. Het ligt ook een beetje aan onze eigen koopkrachtplaatjes en pret. Voorlopig zeggen onze koopkrachtplaatjes dat we in Nederland blijven…ook goed…niet klagen… Het was een mooie vakantie en met dank aan mijn reismattie voor haar gezelligheid en haar foto’s.

De zonsondergang in Boedapest…

Onze laatste dag en nacht in Boedapest. We gingen vandaag naar het Heldenplein en het Stadspark en het was weer een pittige wandeling. Het was daar prachtig en ze hadden leuke gekleurde waterfietsen in de vorm van auto’s! We zagen mooie gebouwen en mooie beelden en we hebben lekker even aan het water gezeten. We zijn terug kriskras door de stad gelopen en we kwamen verrassende dingen tegen onderweg. Het was goed te zien welke gebouwen nog gerenoveerd moesten worden en welke gebouwen er klaar waren in de stad. We zagen af en toe een groepje groene deelfietsen staan en we zagen ze vooral staan en er niemand op fietsen. Het verkeer was ook erg druk en een enkel fietspad was er vooral buiten de stad. We zagen een keer een groepje fietsers op de stoep fietsen en natuurlijk…Nederlanders en pret. Ik zag een pop-up-werkplek in de stad. Na de wandeling een rustpauze en wat is er dan mooier om een verblijf in Boedapest af te sluiten met een boottocht. We namen bewust de boot van 18.00 uur zodat we de zon onder zagen gaan vanaf de boot. Een voor een gingen de lichtjes aan en tegen de tijd dat wij weer terug kwamen met de boot was het helemaal donker en alles was schitterend verlicht. Het was een prachtig plaatje. De laatste avond uit eten geweest in ons favoriete restaurantjes hof en toen de boel startklaar gemaakt voor de reis naar huis.

Gelukkig geen mensen op deze foto… De mooie zonsondergang vanaf de boot.

Vrij en vakantie…

Weer een dag in het mooie Boedapest. Wij gingen in de ochtend een bezoek brengen aan de Joodse Synagoge. We moesten door veiligheidspoortjes en korte broek en mouwloze shirts waren niet gewenst. Het was heel indrukwekkend om de massagraven te zien en de metalen boom buiten op het plein met alle namen. Een steen met Never Again erop, om stil van te worden. Het blijft voor mij nog steeds moeilijk om voor te stellen waarom niemand toen ingreep. En hebben we er lering uit getrokken? Wij vervolgden onze weg richting de Vrijheidsbrug. We zagen trendy eettentjes langs de Donau en een winkelcentrum. Over de brug keken wij elkaar even aan met volle zon en 29 graden, doen? Ja doen… We gingen via een wirwar van trappen en tussen mooi groen de heuvel op richting het Vrijheidsbeeld. Er lag daar ook nog een prachtig park. We kwamen echt drijfnat van het zweet boven en daar stond een limonadekarretje. Wat kan limonade dan lekker smaken en pret. We keken om ons heen en niemand was bezweet en dus op onderzoek uit. Er was aan de achterkant een weg omhoog en daar stonden de bussen waar de mensen mee de berg waren opgekomen. Nou, wij hadden toch de berg maar mooi beklommen… Het Vrijheidsbeeld van de vrouw met de veer, prachtig en opgericht ter herdenking van het fascisme en de oorlog. Vrijheid, tja, niet vanzelfsprekend. Er is ook nog zoiets als vrij zijn en vakantie hebben en tot mijn grote hilariteit belde mijn werk tijdens mijn vakantie en stuurde een dit kan wachten tot na iemand zijn vakantie e-mail. Toeriste van het lachen van de heuvel af gevallen na het krijgen van werkmail en werktelefoontje op haar privétoestel, ik zag de krantenkoppen al voor mij… Afijn, we namen de gewone weg naar beneden en heuvelafwaarts ging een stuk makkelijker en we kwamen weer uit bij de Donau. In de avond in het gezellige eettentjes hofje Hongaars gegeten. 

Sisi en dromen…

We gingen deze dag in Boedapest de heuvel op. Het was warm en dan is er niets leukers dan met een soort van golfkarretje omhoog de berg op gereden te worden. En dan toch wel het hoogtepunt van deze vakantie, het kerkje van Sisi. In de Matthiaskerk werden op 8 juni 1867 keizer Frans Jozef en keizerin Elisabeth (Sisi) tot koning en koningin van Hongarije gekroond. In deze kerk eerst maar eens twee kaarsjes opgestoken voor een reis per trein naar huis zonder vertraging en pret. Deze kerk was werkelijk waar een sprookje. In een restaurantje uit de drukte even een bakkie koffie gedronken en een broodje gegeten. Ik vroeg aan de jongen van de bediening waarom de Hongaren niet lachen. Is het leven zo slecht? Nee, het leven was goed en zo zijn wij nou eenmaal, aldus de jongeman. Hij vond het een goede vraag en pret. Misschien te weinig zonlicht in deze regio? We wilden bijna de iklaatHongarijelachen app lanceren… We gingen na het eten op het Vissersbastion met de torentjes en ik heb daar in alle rust zitten dromen bij het mooie uitzicht over Boedapest. Ik vond het net het kasteel van Doornroosje. Na een gesprek met een man bij een kerk, richting het Burchtpaleis gelopen. De Burcht omgeving was in de opknap en wij genoten daar nog even van het uitzicht en toen met de golfkar weer naar beneden. Mijn reismattie was net voor de val van de Berlijnse Muur in Hongarije geweest en zij kon dan ook vertellen over vroeger en nu, zij zag de verschillen. Tijdens haar eerdere bezoek waren alle gebouwen nog grauw en zij zag nu hoe de meeste gebouwen gerenoveerd waren. Bij wat gebouwen in de stad waren ze nog aan het renoveren maar de belangrijkste bezoekerstrekkers waren nu af. Zij werd tijdens haar eerdere bezoek aan Hongarije uitgemaakt voor kapitalist, bizar. Boedapest heeft echt een inhaalslag gemaakt. En toch als je in de trein uit het raam keek dan mag de rest van het land ook nog wel die inhaalslag hebben, dacht ik. Het was heel goed te merken dat het land op een kruispunt staat en welke weg gaat Hongarije op? De tijd zal het leren. Afijn, chips en drankje en de stad doorgelopen en ergens in de avond een broodje hamburger gegeten. Het was leuk om in de avond alle ruïnekroegen en biertuinen achter de gevels te bekijken, echt iets bijzonders. Er zijn veel jongeren in Boedapest en zij weten het behoorlijk gezellig te maken, bewust geworden van.

Foto nieuwe stijl 2018: het prachtige oude Sisi kerkje met de privacy gezichten van de mensen….

 

Over de Donau…

De dag begon met een uurtje met de boot over de Donau met fantastisch weer. We zagen vanaf de boot de bruggen van Boedapest en ik vond de Vrijheidsbrug de mooiste van allemaal. We gingen na de boottocht de wijk Leopoldstad helemaal doorlopen. De Sint-Stefanusbasiliek was prachtig en het mozaïek van stenen voor de kerk was eigenlijk nog mooier. We hadden zelf een rugtasje bij ons met eten en drinken en zo bleef de boel betaalbaar. Het was voor het uit eten handig om te kijken waar veel studenten zaten want goedkoop en pret. In de buitenwijken lagen de prijzen ook iets lager. We zagen het Parlementsgebouw eerder vanaf het water en we zagen nu de voorkant van het gebouw met onze wandeltocht. Het was een prachtig gebouw met een plein en ze liepen de wacht voor het gebouw. We hebben verder lekker rondgezworven door de wijk en alle mooie gebouwen bekeken. Ik vroeg aan een mevrouw wie er in Boedapest voor de daklozen zorgde en daar kon zij helaas geen antwoord op geven. Ik zag wel eens mensen iets geven aan de daklozen. Misschien zorgen de inwoners wel een beetje voor deze mensen? Ik zag onder een van de bruggen bij een kerk slaapplaatsen. Een opvallend ding in de wijk Leopoldstad was een protestplek bij een beeld met een fontein waar dagelijks mensen bijeen kwamen voor de vrede. Er waren verder winkels en geen bijzondere winkels, veel grote wereldwijde ketens en souvenirwinkels. Ja, het was een mooie dag vol met mooie gebouwen. We namen na de wandeltocht een drankje met Doritos chips met dipsaus op ons zelfgemaakte terras bij onze kamer. We hebben later nog ergens een hapje op een terras gedaan.

Eindelijk in Boedapest…

Vandaag poging twee om in Boedapest te komen met de trein. Wij hadden voor de zekerheid eerst kaartjes voor de trein naar Boedapest gekocht en toen nog even rondgelopen bij het mooie station van Wenen. We gingen met de trein naar Hongarije en we rolden na een paar uur in Boedapest Keleti uit de trein. Wat een prachtig oud gebouw Station Keleti! We hadden in een rookvrij hotelletje in Boedapest een geweldige kamer geboekt inclusief bed met kuil en nog veel meer extra dingen. We hadden zelf van de kamer een soort van appartement gemaakt, beter. Er waren een koelkastje en een waterkoker. Het was echt een hilarisch hotelletje en we werden in de ochtend wakker van de schoonmaaksters die bij ons raam op de balustrade hun…rookhoekje hadden en pret. Kortom het was een groot gezellig feest in ons rookvrije hotelletje. We zijn een keer bij het ontbijt gaan kijken en de lekbak van het koffiezetapparaat werd in de vuilnisbak geleegd die ernaast stond en weer onder de koffiezetter gezet en lol. We gingen al het personeel goedendag zeggen omdat zij niets zeiden en op het einde van de week zeiden ze bij de receptie zowaar gedag. We hebben erg gelachen en het was echt erg leuk in het hotelletje, weer eens iets anders. Reizen is aanpassen, bewust van. De munteenheid in Hongarije was nog steeds de forint en af en toe was betalen in euro’s ook mogelijk. Het was vandaag verder bijkomen van de treinreis…

Op de foto staat Station Keleti in Boedapest.

Niet klagen…

Vakantie en ik wilde toch wel even weg met de rugzak. Mijn eigen koopkrachtplaatje liet een weekje weg toe. Mijn reismattie was voor een week beschikbaar en dus gezellig samen met de trein even naar Boedapest. Het doel was om Boedapest in een dag te bereiken en volgens mij onbegonnen treinwerk… Wij stonden in alle vroegte op Amsterdam Centraal Station bij een dakloze vrouw met een alcohol walm om haar heen. Wat ben ik dan rijk dat ik een weekje op vakantie kan. Ik ga niet klagen op vakantie want er zijn genoeg mensen die heel erg blij zouden zijn met een weekje vakantie…bewust van… Wij hadden in de trein vaste genummerde zitplaatsen in een genummerde wagon in een genummerde trein. Volgens de NS internationaal app stond onze wagon op vak R en volgens de borden op het perron in vak L. Wij vonden onze wagon op het einde van het perron, vakloos en bijna in Amsterdam Noord en pret. De reis ging voorspoedig tot net voor Frankfurt. Er was een storing, heel lang en zo lang dat we naar de volgende trein konden fluiten. We hadden maar 13 minuten om over te stappen op de volgende trein in Frankfurt en dan zijn 13 minuten overstappen op een reis van 14,5 uur zo weinig… Nee Ingrid, niet klagen, beetje de boeda en pest in hebben mag wel… In de trein werden netjes declaratie enveloppen uitgedeeld. Afijn, wij gingen vol goede moed naar de info balie en een aardig meisje bevestigde ons dat Boedapest hem niet meer ging worden voor vandaag. De trein naar Wenen kwam nog wel. Wij waren om kwart voor negen in de avond op station Wenen. Na dertien uur in de trein in Wenen, hoera! Mag de supersonische buizentrein nu komen? Nee, ik klaag nog steeds niet… In Wenen bij het hoofdstation een hotel gescoord en vanuit het raam een prachtig uitzicht op het mooie vormgegeven dak met zonnepanelen van het mooie moderne station. Kijk, zo kunnen zonnepanelen wel mooi zijn. Ik had in de trein ontdekt dat foto’s maken er ook niet meer leuker op is geworden in Duitsland. Een mooi pittoresk dorpje met allemaal zonnepanelen op de daken van de huizen, bam, van pittoresk naar foei lelijk dorpje. Ik was verbaasd dat de kerk nog niet bedekt was met subsidie zonnepanelen… In Duitsland overal velden vol met zonnepanelen en ga dan van zo’n veld een heel dorp van energie voorzien en laat het dorp het dorp blijven, zucht. Ik voorzie binnenkort de World Press Photo winnaar met een foto van een zonnepanelen dorp met alleen nog een pittoreske kerk in het midden. Het was best grappig dat de grens over met de trein naar Oostenrijk de zonnepanelen opeens veel minder werden. Hoe maak je eigenlijk zonnepanelen sneeuwvrij? Zitten er ruitenwissers op in de sneeuwlanden? Het werd de hoogste tijd om te gaan slapen na een vermoeiende en toch ook leuke dag met de trein.

Op de foto: de zonnepanelen op het dak van het station in Wenen.

 

Stoom afblazen…

Halverwege Amsterdam en Haarlem ligt Halfweg. En zo gingen wij gisteren even helemaal weg naar Halfweg op de Open Monumentendag. Museum Stoomgemaal Halfweg was op halve kracht open… De stoomdrukketel is afgekeurd op aanwijzingen tot scheurvorming en dus geen stoomgemaal in werking voorlopig. Kan een rijk iemand even ongeveer 40.000 euro aftikken zodat het gemaal weer verder kan? Het zal er wel op neerkomen of op gemaal uitdraaien dat het in de toekomst een commercieel gemaal gaat worden… Dit gemaal is nog van vroeger en tegenwoordig gaat alles computergestuurd. Er waren gelukkig heel wat oudere vrijwilligers met genoeg kennis om al onze vragen te beantwoorden. Ik vond het zo gaaf daar en ik vernam een verhaal dat er vroeger in de oorlog onderduikers zich schuil hielden tussen de schepraderen. Het was een beetje natuurkunde allemaal en ideaal om kinderen bewust te maken van dat natuurkunde best leuk is… Het ijzer smeden als het heet is… De uitleg bij het vuur en het maken van een spijker waren heel leerzaam. Leuke mensen en een leuk leerzaam boezemgemaal. Als een rijke vrouw het gemaal nou even met liefde tegen haar boezem drukt met een leuk geldbedrag? Wij hadden buiten bij het gemaal een prachtig uitzicht op de oude suikerfabriek. Het terrein van de oude suikerfabriek, werkelijk schitterend en ik zou er best tijdelijk willen wonen zo hoog in een van de oude silo’s. Er zijn lampjes die de silo’s verlichten en dan natuurlijk wel blauwe en groene lampjes in de kleuren van mijn blog. Het is helaas geen wonen en het terrein is bestemd voor evenementen en bedrijven. Kortom een echt pret en bedrijventerrein anno 2018. Er zijn daar ook al een tijdje plannen voor een outlet store. Een outlet store is toch iets van vroeger en past toch niet bij SugarCity? Ik zou er zelf iets hips en met techniek en robots gaan doen. Het is ook best moeilijk om in het nu nog iets te verzinnen om mensen van hun stoel af te krijgen naar zo’n terrein, het barst al van deze terreinen overal en er komen er nog meer als plannen doorgaan. Oude dingen en nieuwe dingen en oude dingen naast nieuwe dingen en oude dingen die verdwijnen omdat ze niet meer in deze tijd passen. De tijd staat niet stil. De rest van de prachtige zonnige dag wel stil gezeten om bij te kletsen op het prachtige terras aan het water bij Brasserie Het Gemaal.

Chip je hip…

De echte warmte van de zomer is gelukkig over en ik heb weer meer energie over. Het is nu een mooie nazomer met een graadje of 20 en frisse nachten, hoera! Ik besef vaak niet zo dat mensen mijn blog lezen en ik zie af en toe reacties langskomen vanuit het buitenland, nou wees welkom. Ik lees alles en ik gebruik mijn blog verder vooral om te schrijven. Ik had de afgelopen week een soort van telefonisch spreekuur in de vriendenkring en best lollig, luisteren en meer kan vaak niet. Ik kan af en toe mijn visie geven en daar moet je het mee doen en pret. En heeft iemand een andere visie ook prima. De zorg voor onze ouders, iedereen om mij heen maakt er het beste van, bewust van. Ik ben erg van alles wat mensen zelf kunnen doen en om ze het dan ook te laten doen… Ik zat de afgelopen week dan ook echt weer tegen het verbazing plafond aan. Mijn vader kwam thuis met de mededeling dat hij niet meer contant kon betalen in de apotheek. Contant geld is een wettig betaalmiddel en in een winkel of restaurant met alleen pin heeft iedereen nu nog zelf de keuze om de deur uit te lopen en om ergens anders de aankoop of eetpartij contant te gaan doen. Medicijnen zijn vaak geen eigen keuze en als er maar een apotheek zit dan is er geen andere keuze. Ouderen die van hun kinderen een beetje contant geld krijgen omdat zij de pincode niet meer kunnen onthouden of liever nog ouderwets contant betalen zijn de dupe. Een rondje lopen naar de apotheek en beweging zijn ook zo ongezond… Ik ga mijn vader maar eens chippen over een tijdje, inclusief betaalchip in zijn hand en pret. Chippendales zijn eigenlijk gezelliger, ook iets met chip. Mensen zonder bankpas kunnen dus niet meer zelfstandig medicijnen contant betalen en afhalen na een recept van de dokter. En met een rekening achteraf schiet niemand weer iets op, nog meer werk voor familielid, bewindspersoon of helpende hand. Heel veel dingen vallen sowieso niet meer aan mensen uit te leggen in het nu. Mensen die tussen de wal en het schip vallen, ik had het er laatst nog met iemand over. Ik spreek soms mensen van mijn generatie en ver eronder die met heel veel dingen al niet meer mee kunnen of willen doen... En een schoolkind moet verplicht een Chromebook aanschaffen. Waarom moet iedereen hetzelfde in jouw klas, er zijn toch meer merken en mogelijkheden? Nou geen ouders en kinderen die zich zoiets afvragen en het zal dus aan mij liggen dat deze vraag in mijn hoofd opkomt… En dus was het gisterenavond weer de hoogste tijd om de ontspannende en gezellige chip in mijn hoofd aan te zetten. Vuur en Licht op het Water in Aalsmeer, voor mij altijd de gevoelsmatige gezellige afsluiting van de zomer. Het was weer een geweldig gezicht het mooie licht en vuurwerkfeest. Binnen vijf jaar gewoon zonder zelf in beweging te komen waarschijnlijk gewoon in de luie stoel thuis te zien door de chip in mijn hand gewoon op Aalsmeer te programmeren…