Strandweer in oktober…

Wat een mooi weer de afgelopen week! En het was gisteren warm voor oktober. Wij gingen al bijtijds naar het strand om van de zonnestralen te genieten en om bij te kletsten. Het was 27 graden bij het strand en het was druk op 13 oktober…Qua ondernemerschap is het leven in het nu want op zo’n mooie dag is het rennen in de horeca. Er stond een lange rij voor de ijsjes, bizar. Ik zag een restaurant ergens onderweg waar normaal in de zomer altijd veel mensen zitten en zij hadden nu de stoelen al van het terras, tja. Er zwommen zelfs mensen en honden in de zee op deze warme dag. Alles is anders aan het worden overal. We hebben heerlijk door de duinen gelopen en langs het strand gekuierd. En natuurlijk in de zon gelegen op het strand, even bijkomen van de week. Nou viel de afgelopen week wel mee want ik had bewust wat dingen naar de volgende week gezet, even zo klaar mee… En nee, van uitstel komt geen afstel… Door het mooie weer stonden er veel sterren boven mijn hoofd de afgelopen week en mijn ster was ook weer in de lucht. Ik heb nog geen idee hoe de ster heet, ik ben er nu wel achter ik waarschijnlijk naar het spiraalvormig sterrenstelsel aan het kijken ben. M33 misschien? Nou het is mijn ster en hij staat er niet altijd en ze werken er hard want er is veel licht met kleuren. Ik viel bijna met sterrenkijker en al uit mijn dakraam van de week en pret. De komende week staan er veel regel dingen op het programma en dus nu nog even van het mooie weer genieten. 

Wetenschap, lachen is gezond…

Het was het afgelopen weekend het weekend van de wetenschap en wij gingen naar de open dag van European Space Agency of te wel ESA/ESTEC in Noordwijk. Met de bus vanaf Leiden rechtstreeks naar de bestemming en de de OV automaat deed het niet in de bus, later wel trouwens. De opmerking van onze dag werd dan ook… Hoe komen we op Mars als… de OV automaat al niet eens werkt? De achterdeur van de bus ging in Noordwijk niet open en… Hoe komen we op Mars als de achterdeur van een bus al hapert? Voor de ingang lagen betonblokken. Of waren het ingeslagen meteorieten? Nou de lach was bij mij weer helemaal terug. Het was een gezellige open dag van vroeger met echte papieren programmaboekjes en heul veul mensen. Bij de meeste tafels werd uitleg geven in het Nederlands of Engels en er lagen posters, kaarten, pennen en bio plastic tasjes. Het gegraai van de mensen was erg leuk om te zien, tassen vol. Ik dacht even op de huishoudelijke beurs te lopen. Het hoogtepunt waren de paarse biologische afbreekbare ballonnen voor de kinderen. Ik zag aan de andere kant van de duinen kinderen al vrijwillig afval van het strand lopen te prikken, waaronder ballonresten. Ik zag al een zeehond naar mij zwaaien vanuit de zee met een paarse ballon aan een stokje… Afijn, het was een gezellige familiedag en het vervoer met de bus was prima in orde en er was een koffie wagentje en er was genoeg eten en drinken. Het was een leuk kijkje in de Space gebouwen en het testgebouw met de grote deuren was mooi om te zien. Er was een podium buiten en voordat de Italiaanse astronaut zou komen viel het geluid uit en het beeldscherm viel uit. En wij weer…hoe komen we in vredesnaam op Mars als… Er stond ook nog een geparkeerde auto dichtbij het podium en na de grap van dat daar Russische verstoringsapparatuur in de kofferbak zat kon je mij van het lachen bijna naar Jupiter wegdragen. Het was een super leuke lach dag en die was even hard nodig. En verder is het toch zelf dingen ontdekken door mijn sterrenkijker en zelf dingen uitzoeken voor deze hobby. Het is leuk dat ze een open dag organiseren en misschien gaat een van de kleine kinderen die nu nog naar een Space poster boven zijn of haar bed ligt te kijken over een tijd wel naar Mars of een andere planeet. We weten gelukkig niet alles en er is nog genoeg Space om te ontdekken, bewust van. 

Hoe kan er lachen zijn?

Van Boedapest is het natuurlijk een makkelijk bruggetje naar Boeddha. Ik had nog wat vakantiedagen en in Amsterdam was de tentoonstelling Het leven van Boeddha, De weg naar nu. Het was mooi om zo door het levensverhaal van Boeddha te lopen en ik kwam na de tentoonstelling tot een conclusie: ik wil een boom aan zee om onder te zitten voor een tijdje, zonder mensen en pret. Ik word af en toe doodmoe van mensen… Er hing een grote spiegel bij de tentoonstelling en ik keek natuurlijk zelf ook in de spiegel om te kijken of bezoekers moe werden van mij als mens en ik zag er niet een gapen of omvallen gelukkig en pret. Er zijn toch wel veel mensen moe, bewust van, de een door dit en de ander door dat. Ditjes en datjes… Na mijn vakantie was de door mij zelf ingestelde telefoonstilte opgeheven en er bleken twee mensen overspannen… Boeddha deed het eigenlijk niet zo slecht door onder een boom te gaan zitten. In het nu zijn er teken en is lang onder een boom zitten niet zo verstandig. Was Boeddha daarom kaal? Konden er geen teken in zijn haren vallen? Nou weer even serieus, ik vond het een mooie tentoonstelling en de wensen van de kinderen waren heel erg leuk. Een kind had opgeschreven, ik wil niets, een kind naar mijn hart. De twee wensbomen onder toezicht van Michiel de Ruyter waren indrukwekkend en ik heb heel veel wensen gelezen. De meeste wensen gingen over gezondheid, verlichting, milieu, vrede en een betere wereld. Een iemand had geschreven, nog liefde leren kennen op latere leeftijd. Ik sta dan bijna te janken onder de boom bij zo’n wens. Ik hoop dat alle wensen uit mogen komen voor de mensen. Ik had wel een binnenpretje toen ik na de tentoonstelling bij de uitgang in de winkel terecht kwam. Wat zou Boeddha zeggen over alle spullen met zijn hoofd erop? Iets met, nou daar heb ik niet al die tijd voor onder een boom gezeten? Het was een leuk uitje en ik heb de rest van mijn vrije tijd wat ditjes en datjes gedaan en voor 15 euro een zak met kleding bij een Kringloopwinkel gekocht en drie nieuwe dingen uitgezocht. Ik heb bij oma gekookt en gezellig gezeten, veel gelezen enzovoorts. En zo kwam er een einde aan mijn vakantie en is het weer uitkijken naar andere leuke dingen. Ik zit zelf even in een periode van de lach bereikt mijn hart niet. Het hoort allemaal bij het leven en wie zegt altijd te lachen, liegt echt. Ik weet waardoor het komt, scheelt een heleboel. Of zoals Boeddha zegt: hoe kan er lachen zijn, hoe kan er vreugde zijn, als de wereld altijd in vuur en vlam staat? De lach komt wel terug bij mij en anders een boompje opzoeken… Het is komend weekend het weekend van de wetenschap, kijk weer een lichtpuntje aan de horizon…