Ik heb de afgelopen week heel erg gelachen en de tranen in mijn ogen gehad van het lachen. Er waren ook tranen van onbegrip. De WW naar drie jaar…gek geworden? Laat het los, oké dan. Ik kijk nu een stuk minder televisie en zoiets scheelt een heleboel ergernis. Ik werd in het uitgaansleven aangesproken door een oudere man en dan krijg je weer de standaard vragen, zucht. Hij zei voor de grap, jij woont zeker nog thuis bij jouw ouders. Op mijn ja en toen hij zag dat het mij menens was, echt hilarisch. Ik noem zoiets altijd een OPG momentje, uit positie gebracht. Net als ze op straat iets van mij willen en ik zeg dat ik geen huis heb, ook een OPG momentje, heerlijk. Terug naar de aardige man… Het gestamp was niet zijn muziek, tot er opeens een reggae nummer kwam en of ik mee wilde gaan dansen. Mijn tempo naar de dansvloer kon hij niet bijhouden en ik vroeg of hij een kunstheup had… Nee en hij had ook geen kunstgebit. En zo stonden wij een nummertje te dansen, twee onbekenden op een oud nummer. De panda zij dank kwam er weer stampmuziek en mijn vriendinnen kwamen weer met mij dansen en de oudere man verdween en ik zag hem niet weder. Mijn vriendinnen verklaarden mij voor gek en lagen in een deuk over de kunstheup. Ik zie dan een man voor mij die de hele week met een glimlach terugkijkt naar dat ene nummer van vroeger met een jongere vrouw op de dansvloer. En een jongere vrouw die … Hoe mooi kan het leven zijn? Ik lach wel eens in mijzelf als ik het eisenpakket verneem van mensen die dingen eisen van een potentiële nieuwe partner. Ik heb zelf altijd de grootste schik als ik niets verwacht, de onverwachte dingen zijn vaak het leukste, zoals dansen op reggae…
Maandelijks archief: april 2017
Laat de zon schijnen…
Met de auto Amsterdam Centrum in, altijd lachen… Ik zat o mijn panda, gelukkig achterin de auto. O mijn pandahemel, een tram achter de auto, rijden! Ik was de rijdende navigatie achterin en tevens de uitkijk voor of er fietsers aankwamen. Ik ga normaal met de bus of metro of tram of met de benenwagen van en naar en door de stad. Ik wacht nog op een kabelbaan of gondel, zeker. In een gloednieuwe auto is rijden door de stad altijd leuk. In de auto hadden wij het over lopen, wat doe je als jouw man of vrouw gaat lopen? Bewust van dat je dan jezelf moet redden zonder je hand op te hoeven houden bij de overheid. Emancipatie in de auto, allememinadolletjes. Het is een mooie overtuiging om alles zelf te willen doen. In de praktijk lopen de dingen soms toch net iets anders, het leven. We moesten nog een stukje lopen vanaf de parkeergarage en ik lag bijna in een gracht van het lachen toen wij het onder het lopen over het lopen hadden… En dan loop je in de stad ook nog een bekende man met borsthaar in de loop bijna tegen het lijf. Echt super gelachen zo met zijn drietjes op weg naar de vrede. Ja we gingen naar de musical Hair. Er zaten daar dan gewoon mensen in de zaal die echt die tijd hadden meegemaakt, cool. De musical was echt geweldig, ik zat er helemaal in. In de pauze plassen met lange rijen was ook leuk en dus op de mannentoiletten. De mannen konden er om lachen en vrede was met ons. Een dame uit België kwam er pas later achter dat zij in het mannentoilet stond, laat de plas in het mannentoilet schijnen. De musical Hair is tijdloos en de oorlog is moeiteloos te kopiëren naar de nieuwe oorlog in het nu en die voor de deur staat te kloppen. Klop klop, wakker worden, oorlog kent alleen verliezers… In de pauze hadden wij het nog even over het waarom eenzame konijnen in een ochtendprogramma en in het nieuws zaten? Niemand van ons die het wist en de o mijn rabbithemel was geboren. Onzin en zin is het leven. Oorlog kent alleen verliezers, oorlog is onzin en geeft het leven echt geen zin. Ik las laatst Heer van de vliegen van William Golding. De mens kan alles kapot maken, bewust van. En daarom, laat de zon schijnen.
Geluk is er zijn…
Ik had afgelopen weekend geen zin om te schrijven, veel indrukken en wat genoten in Amsterdam met het mooie weer. Een beetje geluk naar Amsterdam gebracht, tja. In het café De Zon kwamen de tranen bij iemand en dan met een bakkie troost iemand troosten. Ik kan jou niet helpen, ik kan er alleen vandaag voor jou zijn. Iemand gelukkig maken, het geluk is voor de een dit en voor de ander dat. Als je zelf de dingen weet die jou bewust gelukkig maken dan kom je een heel eind. Voor mij is het ultieme geluk de zee. Of het slenteren door Amsterdam en genieten van de mooie geveltjes en de Westertoren. Het uiteindelijke geluk zit in de mens zelf, bewust van. De stad puilde uit met het mooie weer en met ons flesje drank en met wat hapjes kwamen wij uiteindelijk op het Museumplein aan, alwaar wij heerlijk in de zon op het gras zaten. Er waren wel wat dingen en een van de vriendinnen keek mij aan en zei dat ik wel wat schrijfwerk hieraan kon wijden. Kan ja, sommige dingen zijn beter om in stilte te overdenken. Ik ben vandaag weer een jaartje ouder geworden en in een volgend leven zou ik best als pandabeertje terug willen komen op deze aarde. Wat een leven zeg, je krijgt het lekkerste voer, het beste onderdak en medische zorg zonder hoge eigen bijdrage. Nou de enige verwachting is dat je als pandabeer de mensen gaat vermaken en geld in het laatje gaat brengen in het dierenpark. O en de middenstand daar beter maakt… Ik blijf het moeilijk uitleggen vinden aan iemand die net uit de oorlog komt om te vertellen dat wij hier een pandabamboefestijn hebben… Ook in deze, waar gaat een mens gelukkig van worden. Voor de een is het veiligheid en voor de ander twee pandaberen. Mijn vader wilde wel gratis Staatsloten, hij is computerloos en dus geen gratis Staatsloten. Gratis is eerst al jouw gegevens online achterlaten en daar ga ik, die het dan voor hem kan doen niet gelukkig van worden en de beste man ook niet. Gratis bestaat niet zegt ook mijn vader… Deze bijzondere trekking gaf toch wel veel bijzondere pret in ons huis… Ik snap heel veel dingen niet, zal aan mij liggen. Bij een supermarkt vroegen ze naar de postcode van de klanten. De vrouw voor mij gaf automatisch postcode en huisnummer en er zijn zelfs mensen die in gedachten hun pincode geven. Nee is ook een antwoord. Ik ging bij een bakker gebakjes bestellen en daar wilde de aardige verkoopster ook mijn gegevens. Ik vroeg wat er met mijn gegevens ging gebeuren en of ze bestanden voor andere doeleinden gingen gebruiken of doorverkopen. Ik ben dan de imbeciel, bewust van, zoiets vraagt niemand. Pret brengt het allemaal wel met zich mee en ik bedenk net dat je als pandabeer ook geen privacy hebt. De hele dag mensen die jouw onderzoeken, filmen en foto’s van je nemen, o mijn bamboehemel… Een vriendin stuurt wel eens foto’s van haar kat en geniet heel erg als de kat bij haar op schoot ligt. Misschien is een kat wat en als de kat van huis is, niemand die weet waar het beest uithangt, nu nog dan. Nou ik denk er nog even over, fijn lang weekend.
Is alles weten goed?
Ik liep laatst met een vriendin door de stad en daar stonden ze voor de energie en of je wilde overstappen. Mijn vriendin zei dat zij haar verbruik niet zo uit haar hoofd wist en vervolgens kunnen zij dan met naam en adresgegevens op straat in de lappietop zo jouw verbruik opvragen bij de andere energiemaatschappij. Ik sta er dan van te kijken dat mensen zoiets als normaal beschouwen. Ik kwam van t weekend iemand tegen die zich wel bewust was van de privacy op onze aardbol, grappig. Is alles weten wel goed? En we hebben ook wat nieuwe brieven tegenwoordig. De brief van dat wij tot onze spijt hebben moeten vaststellen dat uw persoonsgegevens en misschien nog meer dingen gelekt zijn… Vroeger had je alleen een lekkage bij de afvoer of als je maandverbandje vol was… Ook qua gezondheidszorg zijn de oproepen om terug te komen voor een controle op het een of andere virus buitengewoon opvallend te noemen, andere tijden. En qua privacy, ik doe er natuurlijk net zo hard aan mee met mijn blog. Ach kunnen wat mensen lachen en leuk voor de mensheid na ons om te lezen hoe het bij ons was in de zoveelste eeuw na iemand. Ik vind het ook opvallend dat we steeds meer betutteling krijgen. Komt zoiets doordat er meer mensen op een kleiner oppervlak zijn en er dus strakkere regels nodig zijn? Er is trouwens een verschil tussen betutteling en daadkracht en knopen doorhakken. Zijn alle nieuwe mensen die naar Europa komen zich bewust van dat de vrijheid in Europa relatief is? Ja er is genoeg om over te blijven filosoferen in mijn leven. Nou ik ga nog wat andere dingen doen en van t weekend misschien weer een blogpost.
Schaar lost alles op…
Het voorjaar is buitengewoon prettig. Ik lach mij suf voor zover mogelijk en daar horen binnenpret en zelfspot bij. Wij hadden vorig jaar de bloesem gemist in het Bloesempark bij het Amsterdamse Bos. De bomen waren erg kaal toen wij daar vorig jaar eindelijk arriveerden. En dan nu op een mooie zondagmiddag zou het er dan eindelijk van gaan komen… Ons kersenbloesemfeest was snel over door de enorme drukte en wij bedachten helemaal zelf dat het volgend jaar veul beter is in de vroege ochtend of in de avond. Nou dit jaar wel bloesem gezien en geen kale bomen dus wij gaan langzaam vooruit. Onze steiger was wel leeg en daar samen met de eendjes wel van de rust genoten… Overal in mijn omgeving staan prachtige bloesembomen. Het voelt voor mij nog steeds alsof we een maand voorlopen met alles qua weer. Na ruim twee weken rustig aan in mijn vrije tijd, mijzelf weer in de kleding gehesen om te gaan dansen met de dames. Ik heb zo gelachen… Ik kreeg op een gegeven moment de opmerking dat het jammer was dat iemand niet kon zien wat er onder mijn blouse zat… Op zo’n moment en laat in de nacht en ik nuchter en de rest niet zo, nee geen goed idee om de waarheid dan te vertellen. Ik had natuurlijk kunnen vertellen dat ik voor het uitgaan heel erg creatief was geweest… Ik bekeek thuis in de spiegel mijn blouse zonder bh en mijn spiegel vond het helemaal niets. Ik had nog een sportbeha en daar de vrolijk de schaar in gezet en ruimte geknipt bij mijn linkerborst zodat het niet knelde op mijn gekneusde ribben. Ik was zo trots op mijzelf om deze oplossing na twee weken zonder bh. Het zag er niet uit maar kleding erover en dansen. Ik besloot na de opmerking over wat er onder mijn kleding zat, bewust te kiezen voor mijn eigen binnenpretje. De waarheid als binnenpretje. Best stom van mij om niet van te voren even te bedenken dat iemand wel eens kon vragen wat er onder mijn blouse zat… Ik was allang blij dat ik niet uit mijn mond liet ontsnappen dat ik de laatste weken alleen maar op mijn rug lig. Echte liefde is…iemand die een in stukken geknipte bh kan waarderen. Nou wel gelachen op deze avond en in deze tijden van wereldwijde ellende en onrust wel heel erg belangrijk.