En zo de laatste pagina van 2016… een apart jaar aldus Ingrid. En het jaar 2017 gaat volgens mij heul erg apart worden. Voor mij het jaar nog uit met een herdenkingsdienst van ons vriendinnetje in Zwolle. Ja de dood denkt niet, hee het is bijna einde jaar en laat ik eens even wachten, zo werkt het niet. Ik herinner mij vooral haar woorden toen ik zo moest huilen bij haar en dat zij zei dat het goed was en dat zij juist medelijden met mij had dat ik op deze wereld moest blijven. We begrepen elkaar in deze volkomen… Na een verdrietig afscheid van haar gisteren is het dan nu de laatste dag van het oude jaar en de laatste pagina van 2016 op mijn blog. Ik ga vandaag met gezellige mensen het oude jaar uit en proosten op een mooi 2017 met hen, gewoon lekker positief en hopend op een mooi liefdevol 2017. Mijn glittertatoeage met het vredesteken wil er maar niet af, misschien een voorbode voor het nieuwe jaar, de vrede nog meer benadrukken… Dag lieve mensen tot volgend jaar!

Ik had met kerst een beetje een dubbel gevoel, af en toe gingen mijn gedachten toch naar de hospice en ik wist dat daar iemand aan het bed van zijn vrouw zat af te wachten op het verloop van haar strijd. Palliatieve sedatie, wat een woord. Ze ligt er ontspannen bij, krijg je dan te lezen. En dan mijzelf weer in de feestjurk hijsen om kerstdiner te gaan doen bij mijn broer en schoonzus. Ik noemde het mijn palliatieve feestjurkje en daar hadden wij dan wel pret om. Zelfs met kerst is het leven een lach en een traan. Net voor de kerst ook al een overlijden, waar zijn al die nieuwe kindjes in de kribbe dan geboren? En dan toch het bericht van het overlijden van ons vriendinnetje in de hospice. Het kerstgevoel is dan toch echt wel weg. Ik had het muzieknummer van Adele met Hello net een paar weken uit mijn auto vandaan… Adele brengt mij troost bij rouw. Een vriendin zei dat ik hem er maar in moet laten, brengt misschien meer geluk en gaat er niemand meer dood in de vriendenkring. Nou ik ga toch weer voor positief verwijderen in 2017. En we zijn toch op 2^e kerstdag de lichtjesroute in Amsterdam gaan lopen om even de boel de boel te laten. De humor ligt op straat en wij hadden pret om een groep Vlaamse toeristen die de tram in gingen en de kaartjes moesten valideren, heerlijk. De reisleider had er een heule klus aan. Ik ben later in de avond nog uit geweest en ik stond echt als een zoutzak op de dansvloer. Ik was heul erg ver weg. Het gevoel van lachen en dat de lach niet vanuit mij ogen en hart kwam, tja. Een ander zou zich misschien gaan bezatten, ik hield het maar bij cola en nog met de auto naar huis toe rijden. Ik ben blij dat deze kerst over is, een bijzondere kerst was het wel.

ALS

Als jij wilde leerde jij nog Latijn.

Als jij wilde kon jouw man nog bij jou zijn.

Als jij wilde leerde jij nog meer over filosofie.

Als jij wilde kreeg jij de Duitse taal nog helemaal onder de knie.

Als als als, door de ziekte ALS was er bijna geen als voor jou meer.

ALS en vreselijke ziekte en op het laatst deed alles zeer.

En op eerste kerstdag in de avond ging de lichtpoort voor jou open, helemaal.

Voor jou prachtig en voor ons heel erg verdrietig allemaal.

25-12-2016

Dapper, levenslustig en lief, dag lieve Willeke, rust in vrede.

Dit kerstgedicht is voor alle vriendelijke en gezellige mensen op de wereldbol.

Een grapje, mening en kritische noot mogen, van haat heb ik mijn buik echt vol.

Niet dat ik nou beter ben dan de rest.

Ik doe meestal op mijn eigen manier wel mijn uiterste best.

Maar goed dit gedicht is voor de vriendelijke en gezellige mensen op onze planeet.

De vriendelijke en gezellige mensen die iedereen nog wel eens vergeet.

De mensen die deze aardbol dragelijk maken.

De mensen die andere mensen in hun hart weten te raken.

Mensen die een kerstlintje verdienen voor hun inzet.

Omdat zij het toefje slagroom op de aardbol hebben gezet.

Voor jullie vriendelijke en gezellige mensen.

Mijn allerbeste wensen…

Ik probeer er met alles het beste van te maken met wat gezellige mensen. En toch als je dan buiten de deur bent, het is bijna niet te missen dat de tijd van nu wel heel erg apart is af en toe. Op onze reis in Overijssel kwamen we bijvoorbeeld zomaar in het straatbeeld een bord tegen met de tekst, in een wereld met Trump, brexit en Assad, vieren we kerst in onze stad. Wil ik zo’n bord wel tegenkomen? Stemt mij tot nadenken en het zegt iets over deze tijd. Iedereen heeft een eigen mening en de ene mening is nog harder dan de andere mening af en toe. Volgens een van mijn vriendinnen gaat het om communicatie in 2017 en verder. En ik zeg dan, alles valt of staat hoe je iets zegt. Als mensen met elkaar in gesprek blijven is er hoop, denk ik dan altijd. Elke dag weer is er bij mij verbazing over dingen. Stel je koopt een kastje en je gaat zonder het kastje uit de doos te halen alvast gaten boren in de muur om het kastje op te hangen aan de muur. De kans is groot dat de gaten dan verkeerd zitten achteraf. Ik neem dit als voorbeeld omdat het mij opvalt dat mensen eerst iets roepen en het later pas gaan uitzoeken hoe het zit en gaan aanpassen. Bij het kastje aan de muur zijn de verkeerde gaten dan al gemaakt en er is schade aan de muur. Bij de woorden zonder eerst de feiten te controleren is de schade al ontstaan en weet niemand het gat goed te dicht te communiceren. Ik weet niet of ik het duidelijk omschrijf, ik denk het wel. Het is een aparte tijd, zeker. Zeker, is iets wel zeker? En zo denk ik eens wat door over dingen, met mate want anders verliest Ing de gezelligheid…

Een andere vriendin vroeg of ik mee uit ging naar een kerstvoorstelling speciaal voor vrouwen. In het kader van doe eens iets buiten de comfort zone, ik mee. Ik heb wat oudere vriendinnen en vrienden en ik merk het leeftijdsverschil vooral in de muziek, heel apart. Zeg Alice en ik noem dan Alice Who the fuck is Alice van Gompie en zij noemen dan Smokie met Living Next Door to Alice, echt hilarisch. Nou zo’n gevoel gaf de kerstvoorstelling voor vrouwen bij mij. In het DeLaMar Theater in Amsterdam was er een meezing kerstshow met de naam Vuile Huichelaar. De liedjes waren best oud… Het waren twee vrouwen en het ging over mannen komen van Mars en vrouwen komen naar Vuile Huichelaar. De gesproken teksten waren wel herkenbaar en best leuk. Ik dacht op een gegeven moment bij de bingo van de seniorenclub te zitten met Ich Lieb Dich. Wat twaalf jaar leeftijdsverschil met een vriendschap doet bij Vuile Huichelaar zeg… Het ging over hoe belangrijk een of meerdere lieve vriendinnen voor je kunnen zijn in moeilijke periodes, die schouders om op te huilen. Verder ging het over vrede en het omgaan met elkaar met liefde ook buiten de kersttijd enzovoorts. Ik was in gedachten terwijl de massa meezong en bewoog op iets van Rieu. Ik had na afloop een schouder van mijn vriendin nodig om op uit te huilen, zooo erg was het geweest buiten mijn comfort zone. Ik ga nu een uitstapje verzinnen voor haar en om haar uit de comfort zone te krijgen, ze haat bungeejumpen en dus… Ik denk dat ik in het kader van een blijvende vriendschap toch iets anders ga verzinnen voor haar. Afijn met de kerstgedachte op het netvlies de bus in naar huis en jammer genoeg kwam er een man de bus binnen die niet naar onze voorstelling was geweest. De chauffeur vroeg hem om de bus te verlaten en hij wilde niet, boos en boos en bi bah boos. De chauffeur vroeg om de politie en daar zaten wij in een drukke bus zonder vrede. Op een gegeven moment de bus uitgestapt en twee politiewagens met agenten kwamen de vrede handhaven. Buiten de bus was iedereen onder de indruk en respect en respect en respect is ver te zoeken soms waren wat meningen. In de 19^e eeuw had iedereen een klomp gepakt, zeker weten. Wederom respect voor de chauffeurs en alle mensen in openbare functies die gewoon hun werk doen, hun best doen. Wij lazen in de volgende bus over Berlijn en de aanslag op de kerstmarkt en welkom weer in de echte wereld buiten het theater. We hadden eerder op de avond nog bij de ijsbaan en de kerstmarkt op het Museumplein gestaan en dat was zooo leuk. Gewone mensen op een kerstmarkt die niets te maken hebben met oorlogen elders en als ze al ergens over mogen meestemmen, die nee stem dan in een bijlage gaat bij een akkoord… In welk jaar gaat woord van het jaar eens het woord vredesakkoord worden…?

Na het rustige Ommen met de trein naar Deventer. Het zwaar beveiligde Bergkwartier van Deventer in 2016. Mag ik een tijdmachine en terug naar de 19^e eeuw alsjeblieft? Gewoon terug naar de tijd van de gezelligheid en van de tijd dat de mensen elkaar nog een klap met zo’n houten hoorn of klomp gaven? Iemand blies buiten bij het station op zo’n hoorn en ik was gelijk wakker. Het was buitengewoon lollig om de lange rij mensen voorbij te lopen, geen haren op onze hoofden die eraan dachten om in de rij te gaan staan. Voetje voor voetje kunnen we in Amsterdam tegenwoordig ook lopen in de winkelstraten en pret. Ik heb echt iets met bomen en er was daar een hospice boom. Ons vriendinnetje ligt op dit moment de strijd des levens te voeren in een ander hospice en dus een blije wens op het kaartje geschreven voor de mensen in de hospice in Deventer. Ik vind zulke dingen toch het leukste van de kerstmarkten. Kortom, geef mij een boom en alles is goed en pret. Koffie van zo’n leuk karretje op kolen genomen en even meegelopen met de schaapsherder en de schapen. Toch de kudde weer uitgegaan om de straatjes en hofjes van Deventer in te gaan, enige winkeltjes daar. Bij Peet lekkere appeltaart gegeten en nog wat dingen bekeken en terug naar het station waar ik inmiddels zeker vijftien man en vrouw politie telde bij de ingang, zucht. Er was gelukkig weer eens iets met een bovenleiding en zelf bedacht dat we dan maar via Amersfoort gingen want de reistips van door de microfoon in de trein en van het internet konden wij zooo niets mee. Om met de trein te reizen is een bepaald level wel vereist in de bovenleiding van je eigen brein… In Amsterdam bij het Centraal hadden ze ook politie en als extra toegift een helikopter boven het station. En wat was de stad vol, heul erg vol… Ga toch eens naar de molens bij Ommen of naar het mooie Deventer als toerist, Overijssel leeft ook…

.

Op reis is altijd leuk en eindelijk weer eens een andere provincie, het mooie Overijssel. Iedereen vroeg zich af wat wij in Ommen gingen doen… Nou we stonden daar gisteren in de avond op een kerkhof en hadden de grootste pret, ommetje maken. Ommen is een stad en een mooie stad, ook buiten de kerst om zeker een bezoekje waard. Er is een station en met de trein kwamen wij daar aan tuf tuf tuffen, na de toet toet toet bij Dalfsen uiteraard. Hallo Ommn, aan de Overijsselse Vecht! Wij hadden het zonnige hotel uitgekozen omdat de kok een lekker ding was op de website en af en toe vraag ik mij echt wel eens af of wij wel helemaal sporen. Het spoor naar Ommen was wel lachen want er was weer iemand die het Arriva en NS en in en uitchecken over het perronhoofd had gezien. Een trein is een trein en Nederland is Nederland klinkt logisch. Nee een bewijs voor al het vervoer is niet logisch. Ons land blinkt soms echt uit in hoe maken we het je zo moeilijk mogelijk. In Ommen was een kerstmarkt en ze stonden op hoorns te blazen, erg leuk. Bij een stalletje stonden kinderen van Samen Sterk en of ik een wens in de boom wilde hangen met een boodschap. Ik ging in gesprek met de kinderen en vroeg wat zij zouden willen wensen. Zegt zo’n kind heel wijs, vrede gaat toch niet lukken samen en is dus geen goede wens. Hoppa in Ommn zijn ze zooo leuk. Kinderen denken in het klein en dus kwamen ze op dat het hun blijdschap zou geven als er meer van deze evenementen georganiseerd zouden worden in 2017 in Ommn. Ik wens Ommen blijdschap en een lach voor 2017. De kinderen vonden de wens cool en hij mocht in de boom. Eigenlijk zouden alle volwassenen beter in het klein kunnen denken en eerst beginnen bij vrede gezin, familie, vrienden, dorp en dan deze vrede verder verspreiden over een groter gebied. Vrede is een droom en de realiteit zien zelfs de kinderen in Ommn en pret. Het was echt een verademing zo’n gezellige kerstmarkt zonder betonblokken en handhaving met machinegeweren. Ommen, wij hebben van jullie stad genoten.

De tijd voor kerst is toch echt het leukst! Ik heb vanuit mijn zolderraam zicht op allemaal lichtjes die mensen buiten of voor de ramen hebben opgehangen. Er staat zelfs een kleurige kerstboom in mijn uitzicht, bedankt mensen, waar een mens al niet blij van kan worden allemaal. Verder liggen de verhalen en de humor echt op straat zo onder de mensen. De zoon van een van mijn vriendinnen die over twee maanden achttien jaar gaat worden daar ligt een foto van achter een bar. Tranen in mijn ogen van het lachen… De beste jongen mag nog geen alcohol, zucht. Ik begrijp best dat de boete op overtreding niet mals is en toch klopt het niet. Misschien een beetje provocerend, ik zou op mijn achttiende verjaardag de foto gaan vragen en dan doormidden scheuren en alle mensen in de kroeg een rondje geven… Ik ben zooo blij dat ik in een vrijere tijd heb genoten van het jong zijn. Ik heb tussendoor ook mijn kerstpakket even opgehaald en met mijn flex of tijdelijke contract kon de borrel mij gestolen worden. Al doe je nog zo je best, je weet dat je na maximaal twee jaar toch vervangen gaat worden door een ander persoon. Als de mensen op de werkvloer blij zijn met mij dan ben ik ook blij, daar gaat het bij mij om. Er zat gelukkig eten in het kerstpakket en ik kwam tot het bedenksel: 1, een kerstpakket is leuk, 2, ik heb het niet nodig. Mijn ouders kregen een pakket en ook zij kwamen tot dit bedenksel. Ik heb iets zelf gehouden en de rest heel flex weggeven en in de maanden juli en augustus gaat er nog wat naar de Voedselbank. Voor poes zat er niets in en dus twee kuipjes extra lekker voer gekocht voor poes met de kerst. Nog even een glittertatoeage laten zetten volgende week door mijn vriendin en ik ben helemaal klaar voor de kerst. Glittertatoeages zijn hot en ook wel flex, na de kerst weer vervangbaar voor een andere glittertatoeage…

De rustige dagen voor kerst… We hadden het erover dat heel erg veel mensen absoluut geen zin hebben in de feestdagen. Het heeft meer te maken soms met herinneringen aan andere tijden en sommige herinneringen doen pijn en pijn vlakt wat af met de jaren. Ik zeg dan altijd, maak een leuke andere herinnering dit jaar met kerst en kijk daar volgend jaar weer op terug. Zeggen is vaak makkelijk, bewust van. We hadden het ook over dat er nog geen politieke partij is voor alleenstaanden en pret. Er kan er best nog eentje bij hoor. Alleen zijn heeft zo zijn voor en nadelen en eenzaam is iets anders dan alleen zijn… Het is echt wel een voordeel om met de feestdagen lekker te kunnen doen en laten wat je wilt als alleenstaande. Met wat andere mensen de slingers ophangen in deze maand is ook een idee. Het leven is een groot toneelstuk af en toe en met kerst staan alle mensen weer op de preekstoelen met vrede en hoop. Ik hoop zelf een heleboel en de vrede op de wereld is daar een van, hopen kan geen kwaad zolang je de realiteit blijft inzien van de bestaande situatie in het nu. Ik zou eens een kerstpreek maken met kom uit die vechtscheiding vandaan in plaats van kom van dat dak af. Mensen het leven is zooo kort, ophouden met elkaar het leven zuur maken… Afijn mijn kerstboompje staat en voor de poes een klein kerstboompje gekocht zodat zij daar de ballen en slingers uit kan slaan en ik ze er vervolgens weer kan inhangen. Poes blij en ik blij, er was ook nog iets met een andere kat en op reis maar deze kat zal ik niet verder uitbloggen op verzoek van. En zo krabbelt de maand voort…