Pomtidomtidom…

Wij gingen vandaag weer terug richtig huis. Wij vonden het apart dat Hengelo nog geen poortjes en QR-code scanners had op het station. Er waren wel twee toiletten waar je alleen met contactloos betalen of creditcard in terecht kon, mijn ouders hadden al in hun broek geplast op het station, dacht ik. Nou op naar Utrecht en het was leuk om eindelijk eens door het oude gedeelte van Utrecht te lopen. Ik was helemaal weg van de Lutherse Kerk en de poort naar het Abraham Doleklooster. Er stond daar op de binnenplaats een plataan van 150 jaar oud! Ik had nog wel uren door deze buurt willen ronddolen en ik ga zeker nog een keer terug, alleen. Er stonden de mooiste panden en natuurlijk de Domkerk van Utrecht. De kloostertuin bij de Domkerk was een plaatje en zonder toeristen zou ie nog mooier zijn geweest en pret. Het doel was de rondvaartboot en het was grappig om weer een keer door de gracht heen te varen in Utrecht. Ik bezag de oude kademuren en de mooie panden en de volle terrassen vanaf het water. Ik vond het toch echt net een soort van pretpark zo in Utrecht. We zaten later op een terrasje aan de gracht en daar kwamen allemaal boten voorbij. Van deelboot tot green oftewel groeneboot en van motorboot tot kano en waterfiets, alles door die smalle grachten, best wonderlijk dat het dan allemaal goed gaat op het water. Het ging op het terras trouwens niet goed want er kwam opeens duivenpoep op mijn hoofd terecht en pret. Er was gelukkig een gratis toilet om mijn haren even te wassen… Ja, het was een leuk dagje in Utrecht met mooi weer. Ik wil voor mijzelf alleen nog de weg zien te vinden vanaf het station en dan zonder Hoog Catharijne aan te doen en pret. Mijn vriendin vond het wel leuk in Hoog Catharijne en de overkapping bij het station ook, zo zie je maar weer, voor alle mensen is er wel iets in Utrecht. Wat er alleen niet was in Utrecht, de trein naar huis vanwege een sein en wisselstoring bij Amsterdam. Er zat een huilend en boos meisje op het perron, zij moest vast naar een concert in de Amsterdam Arena…iets met Pink. Beste reizigers, niet huilen… Wij vroegen wel aan haar of we konden helpen, de rest liep haar zo voorbij of ging ergens anders staan, 2019. Ik ging eens rustig kijken hoe wij wel thuis konden komen en via Woerden kwamen deze twee reizigers er uiteindelijk ook.

Henghallo…

Zo en vandaag met een andere vriendin even een nachtje weg. Onze reis ging met de trein naar de stad Hengelo in Overijssel. Wij hadden op het eerste perron meteen al contact met een oudere vrouw van dik in de 80 en in de knoei met haar OV passen bij de poortjes. Tot aan Deventer heeft zij ons bezig gehouden met verhalen over haar leven, het was erg boeiend. Wij gingen nog even door met de trein naar Hengelo. Het station van Hengelo heeft een gietijzeren perron overkapping en is een rijksmonument, echt heel erg mooi. We waren begin van de middag in de stad en eerst eens lekker gegeten op een terras. Hengelo is echt een prettige kleine stad. Een paar leuke winkeltjes bezocht en de Sint-Lambertusbasiliek. Het wonder van Hengelo want doordat er een bom niet afging in de Tweede Wereldoorlog bleef deze basiliek meest gespaard. Ik heb een kaarsje opgestoken voor een zomer met hooguit 25 graden en pret. Er waren prachtige glas-in-loodramen. En er lag een boek waar bezoekers dan iets in konden zetten, zoals in de meeste kerken en bij recepties. Ik zal dit boek echt nooit vergeten. Het is misschien niet de bedoeling maar ik lees altijd een paar teksten van mensen in zo’n boek. Ik heb er een foto van genomen, zo afwijkend was een geschreven tekst in het boek. “We zouden niet moeten geld betalen voor gebed inhalige vrekken boel is barbaars hoge subsidie voor mensen in nood.” En meer stond er niet, echt heel bijzonder deze tekst… In Hengelo was ook veel leegstand van winkels en tja van huurcontracten van 5 jaar gaat niemand blij worden en dat is een van de redenen voor de lege panden. Er was verder een gratis bewaakte fietsenplaats op straat met een zonnepaneel voor het opladen van fietsen. En er was een straat met een soort van zandbak of strandje erin voor de kinderen. Bij de kerk waren een paar leuke terrassen en lekker daar gezeten en als wij iets wilden bestellen dan stond er een knop op tafel en dan kreeg de persoon in de bediening een melding op de telefoon, erg grappig. Er kwam nog net geen drone om ons eten te brengen. Op een bankje tegenover ons terras zat een man met het uiterlijk van een dakloze en hij had een met spullen bij elkaar gepakt karretje bij zich. Hij zat daar uren en niemand die zich zo te zien echt bewust was van deze man. Ik vond het een bijzonder beeld, allemaal etende en drinkende mensen en dan deze man alleen op een bankje. Ik ben na afloop toch even gaan vragen of hij wel gegeten had en hij had gegeten en verder niets nodig. Zo van dichtbij was de man heel bespraakt en schoon en misschien was het dus wel een acteur, niets is wat het soms lijkt en pret. Of was hij de schrijver van de tekst in het boek in de kerk? Van die dingen, ja van die dingen…

“Niet voor het laatst”

En wij ons maar afvragen, gaan wij nu voor de laatste keer naar een concert van Rob de Nijs of niet en pret. Je weet het niet… We hadden gisteren afgesproken in de middag op station Utrecht en daar bleven de OV poortjes zolang open na een persoon erdoor dat je er bijna met zijn vieren door naar buiten kon lopen en weer pret. Er was een echte Utrecht liefhebster bij ons groepje en we kregen een kort rondje door het vernieuwde winkelcentrum, vreselijk hier was mijn mening. Ik vond de plastic walvis in de Catharijnesingel, gemaakt van vijf ton zwerfval uit de oceaan bij Hawaï dan wel weer leuk. Het reuzendak bij het Stationsplein, de Metropol Parasol in Sevilla is mooier, dacht ik. Wij gingen gelukkig naar buiten en daar was nog iets van het oude Utrecht terug te vinden. Wij gingen naar de voormalige kerk Maria Minor, in het nu Café Olivier. Een café onderbrengen in een kerk, mijn vader krijgt er bijna een rolberoerte van als ik zoiets thuis vertel en pret. Door deze kerk kon destijds Hoog Catharijne niet verder bouwen en eigenlijk heeft deze kerk een deel van de binnenstad gered… Ik vind het vaak leuk om de geschiedenis te weten achter dingen. Ik vind het ook leuk dat tegenwoordig op veel menukaarten een uitleg over het gebouw staat of over de mensen die het restaurant gerund hebben in het verleden en in het nu. We hadden een tafeltje boven en onder het oude orgel en een prachtig uitzicht naar beneden. Het meisje in de bediening studeerde en had dit baantje zodat zij geen studieschuld hoefde aan te gaan, bewust geworden van… Na het eten naar TivoliVredenburg gelopen en wij werden op straat aangesproken door iemand voor hulp. Hij kon niet naar de gemeente want hij was illegaal in Nederland, bewust geworden van… Een van ons groepje had een LP meegenomen van Rob en op het podium neergelegd met een viltstift erbij in de hoop dat hij hem zou signeren. Straks gaat hij nog onderuit en op zijn muil door die viltstift en ik stond zo niet achter deze actie… Straks was deze voorstelling echt zijn laatste… Hij negeerde tot mijn pret de LP en de stift volkomen. Ik vond TivoliVredenburg net het AMC/UMC ziekenhuis in Amsterdam en volgens een van de dames misschien ongeveer hetzelfde bouwjaar? Ik vond een paar nummers leuk en de saxofoon en gitaar solo’s. Nou het was voor mij wel voor het laatst naar Rob de Nijs, ik sluit niet meer aan de volgende keer, echt mooi geweest.

Gesneuvelde bomen vangen weinig wind…

Hoge bomen vangen veel wind is een spreekwoord. Bomen met een hoge positie hebben veel verantwoordelijkheid in Nederland. Ik moest er de afgelopen week aan denken… Echte hoge bomen staan er genoeg hier in de omgeving en er was van woensdag op donderdag een windhoos in het dorp. Ik was opgebleven en het was bizar om het geluid van de wind te horen buiten. Het geluid van een afvalbak over de straat en het geluid van de hark in de tuin die omviel, van die dingen. De volgende ochtend was de schade pas echt in beeld en op mijn fiets naar mijn werk wat foto’s gemaakt en mensen gesproken die de halve nacht ook op waren gebleven. Een iemand vertelde aan mij dat de bomen een stukje werden opgetild en toen omvielen, bizar. Het was een groot bomen rampgebied en wat huizen hadden schade aan de daken of dingen waren in het water geblazen. Het komt af en toe voor dit extreme weer en er gaat een mooi verhaal over de vader van mijn opa die een hartaanval kreeg door de schade aan de kassen door super grote hagelstenen heul lang geleden. En dat de boeren net gehooid hadden en de hooibergen zo door de lucht vlogen… Mijn vader vertelde dat er vroeger minder mensen waren en dus minder bebouwing en dat zij blij waren als een boom groot werd want dan was er hout voor de houtkachel. Ik hoor het van veel oudere mensen, in het nu laten ze de bomen maar groeien en groeien zonder zich bewust te zijn van de woonwijken met mensen of het vele verkeer op de wegen. Ik vind het altijd leuk om de verhalen aan te horen, zeker. Het deed mij ook denken aan mijn laatste vakantie in Portugal waar er besloten is om door de bosbranden verder van de wegen de groenvoorziening te laten beginnen, een soort van brandgang creëren. Anders denken is wel eens goed. Hoge bomen in dorp of stadsparken en lage boompjes tussen de bebouwing lijkt mij beter, palmbomen en fruitbomen zijn ook leuk. Afijn, zolang de bomen in Nederland nog tot ver in de lucht groeien en alles te vervangen is met geld zal er wel niets veranderen. Niet iedereen heeft veel geld in Nederland en dan ben je toch echt blij dat de schade van zo’n noodweer meevalt, bewust van… Het was een bijzondere, niet alledaagse gebeurtenis hier in de straat en in het dorp.