Het is dat ik niet alleen was op het strand afgelopen zaterdag met het mooie weer anders zou niemand mijn verhaal geloven… In Nederland en dan gewoon zwemmen in zee met de zeehonden, geweldig. Wij telden er drie en zij bleven van de vroege ochtend tot in de middag bij ons, soms iets verder weg en dan weer dichtbij ons. Op een moment kwam er een boven en echt heel dichtbij, hij of zij keek ons recht aan. Ik vroeg mij echt af of we over wat jaren gewoon in de Noordzee met de dolfijnen kunnen zwemmen? Waarom komen deze beesten richting ons? Misschien door de windmolens die ze richting de kust blazen? Het zal waarschijnlijk meer een gevalletje zijn van goed voedsel in onze Noordzee. We hadden af en toe wel eens een zeehond gespot maar dit was echt uniek. Als de stroming iets minder sterk is en ze zijn er weer dan ga ik eens met de zeehonden praten. Zij zullen toch ook wel een mening hebben over de toestand op het land. Ik denk dat de zeehondenbode die wekelijks verschijnt bol staat van alle idiote dingen die de mensen doen in hun gedeelde zee. En zien zij liever naakte mensen in de zee of mensen met kleding aan en welke kleding heeft hun voorkeur dan? En wat vinden zij van het A4 punt van de PVV tegen de windmolens? Het was ook best grappig dat de meeste strandgangers de zeehonden gewoon totaal niet zagen, slechts een enkeling zag de zeehonden en bleef even staan kijken. Zon, zee, strand en zeehonden, leuker kan een dag niet zijn.
Maandelijks archief: augustus 2016
Ik hang de zon aan…
Het ging de afgelopen tijd even over de boerkinie. In het kader van ik laat mijn brein eens doordraaien net als de wereld kwam ik op het volgende. Ik ben een aanhanger van de zon. De zon geeft mij energie, de zon maakt mij blij, de zon is warm, de zon maakt dat ik geen warme jas aan hoef, de zon geeft vrolijkere foto’s, de zon laat mij leuke dingen buiten doen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik benut alle goede dingen van de zon en ik ben mij bewust van de slechte dingen van de zon want zelfs de zon is niet 100% oké. Overal waar te voor staat geldt ook voor de zon. De zon kan namelijk extreem warm worden en mijn lichaam is niet gemaakt voor klamme nachten en zoveel warmte. Met veel drinken, verkoeling zoeken en een lager tempo draaien is zoiets nog wel op te lossen. Ik heb een lichte huid en door ervaring bewust geworden van, ik weet dat de zon mijn schouders, buik en rug erg kan laten verbranden. Allemaal ook op te lossen door wat schaduw op te zoeken af en toe en mijn lichaam te bedekken. Ik loop op zomerse dagen af en toe met broek en shirt of met jurkje de zee in of een ander water in. Het zal voor veel mensen geen gezicht zijn, boeien, ik slaap lekker die avond zonder verbrande huid. Ik benut de goede dingen van de zon die ik aanhang, ik benoem de slechte dingen van de zon en ik doe er iets aan. Toch raar dat ik aan zoiets dan denk bij berichten over de boerkinie. Stel je nou eens voor dat ik met kleding en al de zee in wil gaan en er komt iemand van handhaving mij vertellen dat ik niet met kleding de zee in mag gaan. Ik zou meteen de shuttle van Pluto laten komen om mij op te halen want zoiets maak ik zelf wel uit. Het is mijn eigen verstandige keuze om met kleding de zee in te gaan. Mijn eigen verstandige keuze en daar gaat het om en bij de boerkinie ook, het gaat erom of het de keuze is van de persoon zelf om hem aan te trekken. Het gaat om de vrijheid van de vrouw. En zo draait mijn brein weer lekker door af en toe. In het kader van de vrijheid voor de vrouw, wij hadden erg veel pret om het volgende. Om ons heen zien wij bewust veel mannen met baarden. Het lijkt wel een trend hier in Nederland, de baard of de ongeschoren kin is hip en dan benoem ik de knotjes boven op het hoofd nog maar even niet… Afijn, wij waren tot de slotsom gekomen dat een man met een baard dus geen enkele aanspraak meer kan maken op een geschoren poes of een driehoekje bij de vrouw. Ja het duidelijker benoemen is niet mogelijk… Jij een baard, ik ga mij ook niet meer scheren en pret. In deze doorgedraaide wereld misschien even een nieuwe trend erin gooien, de behaarde poes. Nou ja, het blijft iemand zijn eigen keuze, trend of niet…
Want het blijft zomer…
Intuïtie, nuchter verstand, logica en daar zaten wij dan… Een van mijn vriendinnen zocht naar een logische verklaring voor de tweede zon op haar foto’s. Ik liet haar mijn foto’s ook even zien met de tweede zonnen. Als je veel naar boven kijkt dan zie je de leukste dingen in de lucht, zeker. Is het een weerspiegeling van iets of is er een tweede zon met planeten? Er is eigenlijk best wel veel om nog te ontdekken op deze wereld. Nou de zon de zon maar even gelaten en samen naar Amsterdam en nieuw Amsterdam gegaan. Zo noemen wij Amsterdam aan de overkant van de pont. Na de eerste borrel bij Hanneke’s Boom en de tweede op het dak van NEMO, ging onze tour verder na de pont. Nieuw Amsterdam is een droomwereld en erg leuk om even te relaxen. Het is een beetje het gevoel van de boot naar Texel, even helemaal weg. Er is zelfs een strand met een prachtig uitzicht op oud Amsterdam. Sinds er onlangs een bericht verscheen over dat mensen een hoge opleiding meer drinken, genieten wij nog meer van de alcohol in het weekend. De verklaring waar wij op zaten te wachten om het legitiem te maken voor ons zelf. Een normale opleiding en zeker niet dom scharen wij daar ook onder… Oma wilde ook laatst een borrel en hoppa u bent niet dom en dus lekker drinken. En met oma in de auto twee keer een rotonde doen is ook erg leuk. Aan het strand de zon zien ondergaan en vol verbazing kijken naar hoelang mensen erover doen om tentjes op te vouwen is ook erg leuk. De humor ligt echt overal als je het maar ziet. En het is toch geweldig dat het mooie weer blijft en dat iedereen kan genieten buiten van het mooie weer? Ondertussen begint Nederland weer een beetje uit de komkommertijd dip te komen. Nederland heeft in de zomer altijd een lange siësta, zo voelt het. Ik maak mij daarom ook niet zo druk in deze tijd, aanpassen aan de massa want het is zomer.
Bootjes en nog eens bootjes…
Het was het afgelopen weekend bootjes weekend. Ik besloot om zaterdag toch maar een paar uurtjes de bootjes van de 21e Canal Parade in Amsterdam mee te nemen in het kader van de vrolijkheid en de zon. Alleen want mensen om mij heen hadden andere dingen zo op de zaterdag, ook iets met een boot en bejaarden elders in het land. Op de Prinsengracht was het goed uit te houden in de zon en het was net als andere jaren een groot feest. Iedereen die ik sprak was zich wel bewust van de veilgeheidsmaatregelen die genomen waren maar daar lieten zij zich niet door weerhouden. De meest gehoorde uitspraak was dat vrienden niet kwamen omdat zij het niet aandurfden. Ja in oorlogstijd reageert de een zus en de ander zo… Ik vond het persoonlijk toch wel heel erg stoer dat de burgemeester gewoon op een boot stond tussen de feestende massa. Allemaal vrolijke mensen en leuke muziek en de Holland boot was mijn favoriet en de mensenmassa bewoog mee op de muziek. Het is dat die tulpen op de boot goed vast zaten anders hadden zij ook vast mee gedanst. Afijn Amsterdam gaf een goed signaal af naar de rest van de wereld en join us was de boodschap. Ik trok het tot de helft van de stoet met boten en in het kader van de beweging de stad nog even een beetje doorgelopen. Ik had al zo’n voorgevoel dat ik de zondag heel erg veel suiker naar binnen zou gaan werken op de Vinkeveense Plassen en dan kan een beetje beweging helemaal geen kwaad…. Zaterdag bootjes kijken en zondag zelf in de boot, zoiets heet weekend. De drukte in Amsterdam tegenover de rust op het water in Vinkeveen. Het is wel gewenst de weg daar een beetje te kennen en de gevaren van de Vinkeveense Plassen want anders vaar je bijvoorbeeld zomaar over een eiland bijna onder water heen. Over honderden jaren gaat een nieuwe beschaving met open monden staan te kijken naar land dat boven water komt zetten. Kijk een eilandje met schuurtje en caravan, dus zo leefden de mensen rond 2016… Ik zag het al helemaal voor mij… Op een rustig stukje even de boot aan de kant vastgemaakt en nog bijna koeien op de boot. Chips, chocolade en de suikerklontjes vlogen onze monden binnen…heerlijk…weekend suiker. Goed dat wij niet aan de Olympische Spelen meedoen, wij waren echt wel op het eerste het beste vliegtuig naar huis toe gezet…
Scherp blijven…
Ik kwam uit mijn werk en ik wilde net naar binnen toe lopen om de visite nog even te zien. Een mooie auto kwam aanrijden en er ging een raampje open en ik dacht dat iemand de weg wilde vragen. Een leuke man met een zachte g begon te praten dat hij op weg was naar Duitsland en van een beurs kwam in Nederland. En ik dacht nog steeds, hij gaat de weg vragen naar de snelweg richting Duitsland. Er schoot ook even door mijn hoofd heen dat het best wel zielig was zo’n wagen zonder navigatie. En zijn mobiel deed het zeker ook niet. Ik ben de beroerdste niet en ik dacht nog even om aan hem te vragen om ergens even een hapje te gaan eten, hij was best leuk en die zachte g was ook wel lief. En plotsklaps kwam er de vraag vanuit de auto of ik een messenset wilde kopen zonder BTW. Ik had eigenlijk willen zeggen, dit is zo 1995 lieve man. Tegenwoordig heb je aanbiedingen via het internet en er komen ook nog steeds folders door de bus met aanbiedingen erin voor messensetjes. Op mijn nee en bedankt kwam er nog terug dat ik zeker alles al had… en vervolgens ging de leuke man met zijn messenset de hoek om. Ik hoorde later dat deze man al eerder in een straat hier dichtbij ook zijn messenset probeerde te verkopen aan mensen. Lieve leuke man, waarom verkoop jij in hemelsnaam vanuit een auto messensetjes? Staat er een huis onder water? Kan de alimentatie er niet meer af? Wil je een wereldreis gaan maken? Heb je geen onderdak? Heb je geen andere baan? Of is het verkopen van messensetjes vanuit de auto jouw droombaan? Kom gerust nog eens door mijn straat en ga met mij een hapje eten dan nemen we het eens even door allemaal, misschien bloeit er nog iets moois op tussen ons en is zo’n messenset dan wel leuk voor in de keuken van onze toekomstige woning…
Want het is zomer…
Ik zag op de televisie iemand die van al het slechte nieuws op de televisie in de depressie was geschoten en van de arts wat pillen had gekregen om weer in de vrolijke stemming te komen. En hij was de eerste niet, schijnt vaker voor te komen. Ik snap het niet zo, overal zit toch een knop op? Uit en aan knop toch? Ik durf er na mijn laatste zin eigenlijk niet over te schrijven… maar ik kom soms in de vroege ochtend terecht in de zomercolumn van het NPO nieuws. Ik had er eigenlijk zelf een bedacht na het lezen van een bericht over de homo-ontmoetingsplaats langs de A12, op last van de gemeente gesloten. Het ging mij vooral om de zin dat er overlast was en ook dieren hadden er last van. Wij lagen om deze laatste zin in een deuk want er stond nergens waarom hadden de dieren er last van? Misschien om de mensen weer eens te laten lachen het onderzoeksrapport wat vinden dieren van een homo-ontmoetingsplaats publiceren? Een dag later hadden ze de tekst zowaar aangepast en erbij gezet waarom de dieren er last van hadden… petje af voor deze verdieping voor de lezer. De dieren werd de doorgang naar een ecoduct gehinderd. Ik zag al een zomercolumn voor mij met een interview met de dieren. Hee hert, had jij ook zo’n overlast van die ontmoetingsplaats? Ja, zegt het hert, door al die geluiden wist ik niet meer zo goed wanneer het nou mijn paringstijd was en ik voelde constant een aandrang tot gemeenschap. En dan gaan we nu met de microfoon naar de muggen. Nee wij zagen het niet als overlast, lekker veel mensen om te prikken. En dan broer konijn, had jij er overlast van? Ha ha, nee hoor, wij konijnen wippen ons zelf gek, stampen en nog eens stampen zeggen wij in konijnenland. En dan als laatste de eekhoorns… Nee, wij vonden het wel leuk om te zien en voor ons was het net wat jullie een televisieserie noemen. Hoog in de bomen zaten wij met alle dieren te genieten van de voorstellingen. En dan waren er nog een paar dieren zonder mening en klaar de zomercolumn vanuit Ede. Nieuws zou zo mooi kunnen zijn.
Sorry rugtassen…
Ik hobbel graag in het rond overal en ik heb dan altijd een rugtas bij mij. Ten eerste loop je er lekker recht mee. Ten tweede is het handig met fietsen en wandelen. Ten derde kan er veel in. Wat moet er dan allemaal in jouw rugtas? Nou als ik een dagje op pad ga: eten, drinken, papieren, boeken, schrijfblok, pen, handdoek en nog veel meer troep en alles netjes ingepakt. En zo hobbel ik heel erg gelukkig Nederland en andere landen door. Ik las ergens dat vanwege de veiligheid rugtassen bij sommige evenementen verboden zijn of gaan worden. Zoiets raakt mij dus persoonlijk, bewust van. Ik begrijp het wel want ik heb er het verstandelijk vermogen voor… Mijn rugtassen die graag buiten komen begrijpen er geen moer van. Hoe leg ik aan een rugtas uit dat de tijden af en toe veranderen? Dat er mensen zijn die geen eten, drinken, papieren, boeken, schrijfblok, pen, handdoek en nog veel meer troep in hun rugtas doen maar ongezellige dingen. Dingen om andere mensen pijn te doen. Mensen die gewoon net zoals zij op de wereld zijn gekomen en misschien ook hele erge dingen meemaakt hebben maar toch gewoon eten, drinken, papieren, boeken, schrijfblok, pen, handdoek en nog veel meer troep in hun rugtas doen. Gewoon met hun eigen rugzakje op toch met rugzak naar buiten trekken om er het beste van te maken. Mijn verstand zegt dat ik het begrijp, die veiligheidsmaatregelen maar eigenlijk begrijp ik geen snars van de hele toestand meer. Hoe kan ik het dan in hemelsnaam aan mijn rugtassen uitleggen dat zij soms niet meer mee mogen naar buiten? Sorry rugtassen, ik heb daar denk ik niet het verstandelijk vermogen voor…
Glas kan stuk…
Ik hoorde in de Amerikaanse verkiezingen iets voorbij komen over een glazen plafond. Vrouwen die door een glazen plafond heen willen breken. Onzichtbare barrières die in de weg zitten… Ik ben zelf liever van dancing on the ceiling en dansen op de vulkaan is ook leuk. Nou de brug naar glas is zo gemaakt en er kwam een olifant met een hele grote snuit en hoppa mijn voorruit lag er bijna uit, of zoiets. Zelf een leek kon zien dat er een nieuwe ruit in mijn auto moest en ik als leek had het dus goed gezien. Volgens mijn verzekering moest ik mijn autoruit laten herstellen of maken bij een bedrijf aangesloten bij Glasgarant. Ik belde naar de garage die mij de laatste keer goed had geholpen en nee zij waren niet aangesloten bij Glasgarant. Niet zeuren want het staat in jouw verzekering Inkie en wees blij dat iemand er een nieuwe ruit inzet. En toch, ik kreeg een beetje het zorggevoel, het af en toe niet meer zelf mogen kiezen waar je een behandeling wilt. Mijn verzekering bedenkt dus al voor mij waar ik heen kan gaan, lekker makkelijk. Gewoon volgen die kudde, is soms lekker makkelijk. Vouwfietsje achter in de auto gezet en de auto in de ochtend naar de garage toe gebracht. Mag ik uw telefoonnummer want wij bellen als ie klaar is, zucht. Ik had bij het maken van een afspraak mijn nummer al aan de balie afgegeven. Ik was niet de enige met een fiets achterin en zoiets schept toch een band, pret. Op de fiets naar het werk en op de fiets naar mijn vakantiehuis terug en al lopend naar de garage rond half vijf. Ik had zelf bedacht dat ze tot half zes open waren en dus de kans 99,1 procent zou zijn dat mijn auto klaar stond. Bijna bij de garage ging in mijn rugzak de telefoon, 100% zeker de garage, dacht ik. Hallo, ik heb zelf nagedacht en ik ben er al, mooi geworden zeg die nieuwe ruit. En zo kwam alles weer goed en ik bedacht dat bezit wederom gewoon waardeloos is af en toe, je hebt er alleen maar last van. Als je niets of weinig hebt dan kan er ook weinig of niets stuk was mijn spreuk van de dag…
Verstand op nul…
Ik volg af en toe ook de blog van ons vriendinnetje in Zwolle met ALS en het is prachtig om te lezen hoe zij schrijft over het verloop van haar ziekte. Haar doel was nu weer om de eerste aflevering van Zomergasten te gaan halen en voor zover ik weet is de eerste aflevering halen een feit geworden. Ziek zijn en snakken naar een beetje verdieping op de televisie… Nou niet ziek en wat verdieping op de televisie is ook wel gewenst, denk ik zo. Het zijn de kleine dingen die het leven mooi maken. Ik kwam vorige week spontaan bij oma aan en ik was voor haar ook een van de kleine dingen die het leven mooier maken. Ze zat net te bedenken hoe ze bij de winkels moest komen en daar was ik, hoera! Oma had een rood wit blauwe jurk aan en met een stalen gezicht zei ik tegen haar dat zoiets eigenlijk niet meer mag in Nederland. Ja ik ben een rotmeid af en toe, aldus oma. Het was een leuke middag en wij kwamen weer de rolstoelfietsers tegen op de weg. Ik kwam ze al eerder tegen en toen fietste de ene bejaarde de andere bejaarde in de rolstoel vooruit, mooi plaatje. Nu zaten er wat vrijwilligers van Het Rode Kruis op de fietsen en was het weer een ander plaatje. En over plaatjes gesproken, ik zag met het mooie weer op mijn fiets een oude dame in een kleurboek zitten kleuren onder de parasol op haar balkon. Ik dacht toen, je peutertijd begint met kleurpotloden en je gaat als je oud bent weer met kleurpotloden het leven uit… Nou was dat iets te ver vooruit gedacht van mij want de generatie van de oude dame had nog geen kleurpotloden toen zij peuters waren. Misschien vandaar de pret met kleurplaten inkleuren… Ik heb wat de zorg betreft even mijn verstand op nul gezet, werkt wel zo prettig. Ik kom echt mensen tegen die denken dat als zij minder zorg nemen dat het naar iemand zal gaan die het wel harder nodig heeft. Lieve mensen maar zo werkt het niet in de praktijk. Ik las ook ergens dat de SP bezig is met een zorgverzekering zonder eigen risico? Ik ben benieuwd naar de inhoud van dit plan. Op 6 september is er in de Jaarbeurs in Utrecht weer een actiebijeenkomst over de CAO voor de zorg. Mensen die komen krijgen een gratis lunch en gratis treinkaartjes. Zou dat geld van de lunch en treinkaartjes ook niet beter naar de zorg toe kunnen gaan, denk ik dan? En komt het er dan wel? Hoe krijg je een grote opkomst, denk ik dan? Verstand op nul is zo lekker af en toe, ik ga er weer even mee door.