Dagje kasteel bij de buren…

En zo is de laatste dag alweer aangebroken van het vierdaagse vakantie uitje in coronatijd. We hadden van de Duitse toeristen in eigen land al geleerd hoe een mondkapje te dragen als je hem niet aldoor op hebt en zo togen wij met een mondkapje om de arm naar Duitsland. We gingen naar Kasteel Bentheim en dat was buiten en binnen, dus mondkapje op en mondkapje af, het voelde als een zonnebril op en af doen voor mij. Het dragen van een mondkapje went wel snel en ik gebruik hem af en toe in Nederland ook maar dan wel op de zorgmanier, dus een keer opzetten en niet meer aankomen en weer afzetten. Het is zo als het is en zoals mijn vader zegt, in de oorlog zaten wij binnen en jullie zeiken over een mondkapje bij de deur uit gaan om leuke dingen te doen… Het is gewoon te hopen dat het virus volgend jaar is uitgedoofd in de lente. De economische impact is enorm, bewust van. Ik sprak in Duitsland met een vrouw van een kerstwinkel en zij had nog niets vernomen over de kerstmarkten, wat doe je met de inkoop? En zo zitten tal van ondernemers te hannesen met hun inkoop en personeel, wat gaat wel door en wat niet? Ik zou het zelf van maand tot maand bekijken, het woord zekerheid bestaat even niet meer als het al bestond. En heel veel dingen kosten maanden voorbereiding om het te organiseren, carnavalswagens maken, bloemenshows, culturele evenementen. Deze dingen kunnen ook adhoc en zonder een auto vol papierwerk en vergunningen, anders denken. Ik zie eigenlijk nog maar weinig veranderingen om mij heen en volgens mijn reismattie willen mensen het oude houden, zoals het was, tja. Nou het zou over het kasteel gaan… In Kasteel Bentheim logeerde vroeger onze Koningin Emma en Bentheimerzandsteen is terug te vinden in ons Paleis op de Dam en bij onze Jan in Zwolle zit het ook in het Zwolse stadhuis en pret. Het was een prachtige kasteel en heerlijk om er rond te zwerven en om te genieten van de mooie uitzichten. Ik had best in de Middeleeuwen willen leven als ridder, lekker op de hoorn blazen en met het kanon op de vijand schieten. Mijn reismattie zei dat vrouwen niets te vertellen hadden in die tijd dus om als vrouw in die tijd te willen leven, misschien geen goed idee en pret. Alhoewel ik vind dat we met wat dingen wel terug glijden naar de Middeleeuwen maar da’s een ander verhaal… Het kasteel was prachtig en er was een expositie en het schilderij met de blauwe en groene vlekken van Marie Athenstaedt was mooi. Het was een leuk dagje zo even over de grens. En toen weer terug naar huis waar mijn moeder ondertussen aan het zuurstof ligt, niet van het lachen zoals wij zo vaak grappen op onze reis, nee omdat zij ziek is. Ik was vier dagen weg en vier dagen steeds contact met het thuisfront gehad en zo gaat het al bijna twee jaar lang. Gewoon doorgaan met alles is het beste, dat dan wel. Nou het waren vier leuke dagen en erg gelachen en Twente is een mooi stukje Nederland.

Klop klop, wie is daar?

De afgelopen twee dagen een beetje door Twente gereden en gelopen. We zijn naar het Openluchtmuseum geweest in Ootmarsum en daar was het filmpje van hoe er vroeger papier werd gemaakt voor ons het hoogtepunt. We zijn in Oldenzaal geweest en in de St.- Plechelmus en het mooiste was de St.-Pancratiusbasiliek in Tubbergen met de gebrandschilderde ramen. En we kwamen tijdens het wandelen overal verrassende leuke dingen tegen onderweg. We lazen de geschiedenis meestal van de dorpen en steden en zo rolden wij echt van het lachen de auto uit in Borne. Wij lazen over de klopjes, ongehuwde vrome vrouwen die vroeger in de klopjeswoningen woonden in Borne. Klop, klop, wie is daar? Het is de klopjesvrouw… We hadden Knock Knock Who’s There? een liedje van Mary Hopkin en Bob Dylan met Knockin On Heaven’s Door aan de klopjesvrouwen gekoppeld en wat een pret in Borne. We hebben een deel van de Sagenlandroute gedaan en in Vasse van watermolen Bels naar watermolen Frans gelopen. Het Stift bij Weerselo met de schattige kleine kerk, ook leuk. We zijn na twee nachten verder getrokken naar een ander verblijf en wat een vriendelijk personeel bij Fletcher Hotel Dinkeloord in Beuningen. We hebben het daar erg naar onze zin gehad en natuurlijk de geschiedenis van de Fletcher keten eens even doorgenomen bij onze borrel. We schoten natuurlijk weer door en toverden de leukste slogans uit onze zomerjurkjes… Zon, wind of regen, een Fletcher Hotel kom je altijd tegen. Of, tijdens vakantie door je man uit de auto gezet? Er is altijd in de buurt een Fletcher Hotel met bed. We zijn nog even naar de dichte supermarkt gereden in Noord Deurningen die dicht moest door de corona handhaving regels en een medewerkster buiten vertelde ons dat zij met beveiliging morgen weer open mochten. Het is best bizar hoor op vakantie in coronatijd. Bij de meeste horeca lagen er lijsten bij binnenkomst waarop je naam en telefoonnummer moest of mocht neerschrijven, ook voor het terras. En we werden gek van de wespen overal en ze zijn volgens mij heul agressief dit jaar. Van die dingen, van die dingen zou Jan in Zwolle zeggen…

Even weg in coronatijd…

En vandaag weer voor vier dagen op pad in eigen land met mijn reismattie. We konden niets naar onze zin vinden van de voucher dus dan maar andere aanbiedingen scoren. De reis ging eerst naar onze allerliefste Jan in Zwolle want daar waren we door de corona al een tijdje niet meer geweest. Jan redt het gelukkig wel met zijn muziek en de tuin maar was wel heel erg blij om weer mensen te zien en zeker deze twee spoken… Het was gezellig koffie drinken in de tuin en bijpraten en we hebben nog een lekker broodje gegeten in Holtenbroek. En toen ging de reis verder naar Twente! Een rondje rondom de omgeving van Ootmarsum was ons doel. We kregen de sleutel van onze kamer en tot onze grote verrassing stonden er al spullen van andere mensen op deze kamer. Ze hielden van lezen want er lagen Nederlandstalige boeken op de nachtkastjes, er stond nagellak op tafel en er hing een vrouwenjasje en er stond een versleten aktetas. Wij deden de gok op een ouder stel , man en vrouw en Nederlanders en heul veul pret. We zijn de kamer maar snel uitgegaan en nadat we de juiste sleutel van een nog niet bewoonde kamer hadden gekregen waren wij blij en moe van het lachen. Het meest opvallende was dat er stoffen washandjes op onze kamer hingen bij de handdoeken, nog nooit meegemaakt. Afijn warm weer en een leuk terras met allemaal oudere mensen en het feest was compleet. Zeg maar, de corona doelgroep waar wij eerst voor binnen bleven zat bij ons in Twente. Na even in Ootmarsum te zijn geweest toch even aan een jonge ober gevraagd of er wel iets voor de jeugd was daar… Hij stelde ons gerust, het dorp had nog meer jongeren en ze konden zich vermaken, een zucht van opluchting voor ons. Wij gingen dan ook rustig slapen in Twente…

Haal jij hem door de teststraat?

Haal jij hem door de wasstraat of zal ik het even doen? Gewoon een overleg dingetje tussen twee mensen die de auto schoon willen hebben. In het nu is daar een ding bijgekomen, bewust geworden van. Haal jij hem door de teststraat of zal ik het even doen? Kinderen van stellen om mij heen die terug komen van een weekje pretvakansie. De ellende is dat je als heul gezin wel even voorzichtig moet zijn als zoon of dochter positief test. Ik vind het maar een rare tijd nu. Ik was met de hittegolf een week aan zee bij mijn vriend. In mijn dorp zijn de winkelwagentjes alweer vast bij de AH en in het dorp bij hem bij de AH niet en wij werden aangesproken en moesten nog per persoon een winkelwagentje pakken. Het is overal anders, zucht. Nou ik heb weinig gedaan aan zee, in de ochtend vroeg wat liggen ronddobberen in de zee en later in de avond de zon onder zien gaan. Iets met te warm en te druk, ik heb wel ontzettende mooie foto’s gemaakt. De tranen schoten echt in mijn ogen op een avond op het strand. Er stond een zeemeeuw in een achtergelaten zwembroek te prikken met zijn snavel en een andere meeuw was bezig met een plastic lepel die uit het zand omhoog stak, overal troep en rondom de afvalbakken nog meer troep… Het is jammer dat de meeste mensen in eigen land blijven voor de vakantie want het zijn vast mensen die anders nooit in eigen land naar het strand gaan. De echte strandgangers controleren bij het naar huis gaan altijd hun stukje strand waarop ze gezeten hebben en nemen het afval mee naar huis als de afvalbakken op het strand vol zitten, tja. En mensen die met een rode vlag toch gaan zwemmen, mijn brein schiet dan zo in de errorstand. Het was een leuke week aan zee samen en het is de bedoeling om over een tijdje toch daar te gaan wonen als het goed blijft gaan en pret. Ik heb al een bureau gekocht in de Kringloopwinkel voor in mijn eigen kamertje, van een overleden oud-hoofdcommissaris van de politie daar geweest, hoe bijzonder. De woning van mijn vriend ligt in de drukte, hij is druk en dan is een eigen rustige kamer toch wel gewenst voor mij, ik ken mijzelf en ik wil wel blijven functioneren en pret. Het ligt aan mij en niet aan de ander en pret. En voor de ultieme rust zijn er strand en zee.

Playa del Zolder…

Helaas, de zomer kon niet aangenaam blijven. Ik heb er helemaal niets mee met te hoge temperaturen. En om toch een beetje het vakantiegevoel te krijgen, mijn zolder is nu Playa del Zolder en de badkamervloer Playa del Tegels en pret. En er zijn boeken en cijfers en Inkie komt de zomer wel door. En misschien nog naar de zee in de ochtend en avond en in de nacht zijn er de sterren in de lucht. Ik zag vannacht mijn ster weer in de lucht en en deze ster is hard aan het werk, grappig. De situatie betreffende mijn ouders is complex en ik heb bewust een grote stap terug gedaan. Ik doe wat ik nog wel kan doen en zo zat ik de afgelopen week stil achter mijn mondkapje bij een gesprek met mijn ouders met de dokter. Ik zat er puur om te vertalen voor thuis en pret. Mijn vader vroeg aan mij wat een casemanager was, een geestelijke of zoiets? Een van mijn vriendinnen hangt nog aan het infuus om bij te komen van het lachen… Vroeger waren er huisartsen en assistenten en de inwonersaantallen waren nog te overzien in de dorpen en steden en o ja er waren nog bejaardenhuizen, die ze nooit weg hadden moeten halen… Afijn pap, de casemanager is een tussenschakel, zeg maar een nieuw beroep en ja vroeger deed de assistente van de dokter zoiets voor oma, zucht. Gauw weer naar Playa del Zolder en in mijn boek… En dan hebben we nog de corona toestand en deze zorgt voor nog meer ellende. Ik neem nu waar, ploeg voor mondkapjes en ploeg tegen mondkapjes, ploeg voor gezondheid en ploeg voor economie en zo gaat het maar door. Ik zoek er mijn eigen weg in en die zit ergens in het midden en buiten is er helemaal niets aan de hand voor mij. Bij drukte binnen wel en ik zoek het niet op of zet een mondkapje op. In het verzorgingshuis van mijn moeder gaat er sowieso een mondkapje op, mijn moeder wil geen raam open en pret. En zo doet iedereen het anders en alle landen doen het anders, het is echt steeds een risico analyse maken van de situatie in het nu. Ik leef mee met de studenten die elkaar willen zien live en niet online. En hun studiekosten voor het nieuwe jaar kunnen zeker voor de helft omlaag als de situatie online blijft. Het menselijke, het contact, iemand spreken is eigenlijk het allerbelangrijkste geworden in deze tijd, mensen hebben elkaar nodig, bewust van

Er hangt pret in de lucht…

Het is weer helemaal bijkomen en de pret is niet uit de lucht te slaan. De moeder van mijn reismattie ging met de bejaardenboot op reis en we hebben al de heule week pret om haar tocht met de boot in coronatijd. Ze waren bijna bij Antwerpen en toen kwam de code oranje en moesten ze terug naar Nederland. Haar moeder heet Truus dus… Truus kom naar huus want corona in het land, Truus kom naar huus wat is er aan de hand, Truus kom naar huus Antwerpen is niet veilig, Truus kom naar huus en la la la la. Ze zijn bij ons op zomerreces van de regering en nu komen onze adviezen uit België en pret. België heeft code oranje voor onze provincies Zeeland, Zuid-Holland en Noord-Holland afgegeven en ik zit veel in Zuid-Holland en Noord-Holland en keer dan weder naar Utrecht. Moet ik mij nu laten testen na bezoek? Graag antwoord vanuit België en pret. En echt iedereen heeft een eigen mening gekregen in coronatijd, ook zo’n opvallend ding. Wij zagen een paar weken geleden al jongeren met besmettingen en mijn vriendinnen zeiden toen al dat zij wel eens de nieuwe doelgroep konden gaan worden en daarna mijn vriendinnen zelf, gewoon logica. En verder is niemand panisch en geniet iedereen om mij heen volop van wat nu wel kan en dan vooral in eigen land. De meeste mensen zitten nu meer in over hun baan dan over corona, bewust van… En gisterenmiddag met de vriendinnetjes gezellig de middag op een terras aan de high tea, hete thee gezeten. Een dagje weg naar een stad vonden we met z’n viertjes te druk en zodoende zaten we heerlijk rustig aan het water. We vierden mijn uitgestelde verjaardagsfeestje en er waren andere verjaardagen geweest en het beste nieuws was… een van de dames gaat trouwen in september, hoera! De hapjes bij de thee waren echt heel lekker en een hapje was nieuw voor mij, clotted cream aldus de vriendinnetjes. Corona cream in deze tijd toch? Ik noemde het gewoon te dunne slagroom op brood, tja. Ja, na een beroerde tijd eindelijk weer eens pret gemaakt de afgelopen week met iedereen en met het mooie weer lekker buiten gegeten, bijgepraat en gelachen.