Hoera de vlag mag uit, we kunnen voortaan rustig slapen, de leiders van Noord en Zuid-Korea hebben elkaar de hand geschud en gaan praten, dank u, ga zo door allemaal. Vandaag mocht de vlag bij ons uit want Koningsdag, hoera. Wij waren Koningsdag in Haarlem en het was gezellig druk en niet te druk. Het was ontzettend leuk om alle feestende mensen te bekijken en de gezelligheid. Er waren op ons terras veel bitterballen en zonder bitterballen toch echt geen Koningsdag voor ons. In Haarlem stonden ook de gevulde zandzakken paraat bij de vrijmarkt en wat blijft het jammer dat zoiets nodig is voor de veiligheid in het jaar 2018. Haarlem is verder een prachtige stad en zeker een bezoekje waard ook op andere dagen in het jaar. Mooie groenpartijen en leuke watertjes met bijbehorende hippe sloepjes. Ja het was een leuke en gezellige dag en nu op naar de volgende feestjes, feestdagen en naar een belangrijke herdenkingsdag op 4 mei.

Van mijn geld, van ons geld, grrrrrrr. Deze opmerking klinkt de laatste tijd steeds vaker bij mij en bij de mensen om mij heen. Ik maak hem zelf vaak en ik hoor hem ook vaak om mij heen en dassss niet echt goed… Afijn het was gisterenmiddag en avond en nacht weer waar voor ons geld met een debat over memo’s. Het is de normaalste zaak dat de mensen bij het politieke debat andere dingen doen tijdens het debat en wat doet de burger nou tijdens zo’n debat? Nou wij waren aan het strijken ondertussen, aan het nagels vijlen en lakken aan de hoofdtafel, aan het koffiezetten aan de keukentafel, aan het boodschappenlijstje maken aan de financiële tafel en grappen over andere leuke dingen aan het maken. De tram naar Uithoorn gaat er komen en de naam was bekend, de Amsteltram. De Amstelbiertram door ons nu al gedoopt en de beste bouwers brouwen hem, Amstelbiertram…En zo lagen wij weer dubbel. We hadden het ook nog over dementerende ouderen die memo briefjes in huis hebben hangen om bijvoorbeeld de herinnering aan de kraan van de wasmachine opendraaien levendig te houden. Geloof, hoop en liefde werden moeiteloos omgezet tijdens het debat naar geloof, leugen en geen motie. Nou zo’n debat was het dussss. De teleurstelling bij wat mensen om mij heen was er wel vandaag. Veel burgers zien alleen de eigen werktafel weer de volgende dag… of de arbeidsongeschiktheidstafel of de ziektetafel of de spelletjestafel in het verzorgingshuis. De avond had ook kunnen gaan over de middenstanders, het onderwijs, de zorg, arbeidsgehandicapten, de politie, een nieuw kiessysteem, de ICT, de robotisering, de migranten, de EU, Europees beveiligingssysteem voor de treinen… , dronewetgeving, dure boodschappen (hallo appel en krop sla), de huizenmarkt, kinderbijslag naar inkomen, toeslagen en ga zo nog maar uren door. Het hoofd boven tafel houden is voor veel mensen het echte leven. Nou morgen Koningsdag, onze rood, wit en blauwe feestdag, hoera! Even feesten om de scherpe randjes van het leven onder tafel te vegen. Beetje jammer dat de biertram er nog niet is…hik.

Zomer in april, niet normaal… Ik had lekker twee vrije dagen en en waren ook eindelijk weer eens sterren te zien in de lucht. En zowaar, mijn eigen ster was er twee dagen. Ik noem mijn ster de werkende ster, er is daar altijd iets met het licht aan de hand. Het zou toch geweldig zijn als er eens iemand gaat zwaaien vanaf een ster of planeet naar mij… Ik was gisterenavond naar een andere ster met zijn band in het theater te Hoofddorp. Frank Boeijen, een ster met een boodschap. We zaten eerst lekker op een terras wat te eten en daar zaten Frank en consorten ook te genieten van de zomer in april. Ze waren gezellig aan de wijn en shag op deze mooie lentedag. Leuke mensen zo op het eerste oog en een verademing met wat ik heb het hoog in mijn bol sterren. Ik was voor Hoofddorp nog even naar het graf van An geweest, een van mijn overleden vriendinnen, ik was toch in de buurt. Ik had even een bloemetje neergezet en ik zat even stil bij haar graf. In haar graven rij rij liggen twee mensen met alleen een naam op de grafsteen en waarvan een uit het jaar 1923 en best oud is geworden. Ik zie nooit bloemen op deze graven en zijn deze mensen dan in eenzaamheid gestorven zonder nabestaanden? Ik heb mij voorgenomen om de volgende keer bij hun ook een bloemetje neer te leggen, gewoon omdat ze er zo stil bij liggen… Mijmeren op de begraafplaats en ik denk dat ik daarom de muziek van Frank Boeijen zo kan waarderen. Het gaat ergens over, een boodschap, ze begrijpen de lichte en donkere kanten van het leven, denk ik. En ze maken echte muziek met de heerlijke jankende gitaren. Mijn vriendin zei het ook, als Frank zijn mond opentrekt kan iedereen inpakken, zo goed. Het was indrukwekkend, het nummer met ik heb alleen mijn handen en muziek te geven was tranen in mijn ogen zo goed. Meer hoef je toch ook niet te geven? Geen idee hoe het nummer eigenlijk heet, het was mooi. We hadden nog wel lol om de flesjes drinken met de rietjes in het theater. Rietjes, wanneer komt het rietjesverbod in Nederland? En kunnen we dan ook de plastic stampertjes in de glazen verbieden? Het beste is om die rietjes wereld even heleeeemaaaal uit te gaan als je hem zat bent… En vraag dan vooral niet naar de weg want iedereen is de weg kwijt…

We werden wakker in de nevel aan zee. Het was een prachtig schouwspel om naar de loodsenwisselingen te kijken bij de schepen. Ik werd mij bewust van de ontzettende omvang van het vervoer over zee. Wij genoten van de boten… In de heule wereld moeten de grote schepen binnenkort minder uitstoot gaan geven om de aardbol en mensheid te gaan redden… Wij gingen na het ontbijt weer met de benenwagen naar de boulevard en langs het strand. Ja, ik voelde mij echt thuis in Vlissingen en met pijn in mijn hart naderde het afscheid. Een laatste wandeling langs de boulevard en het strand en wij liepen door het stille stadje met de winkels dicht naar een terras. De watertaxi bracht ons later naar het station met de klok op de gevel die vijf minuten achter liep… en dus trein gemist en pret. Ik vond het jammer om weg te gaan, echt waar, een mooi stadje. De trein bracht ons naar Leiden en wat een verschil met Vlissingen. Zoek tussen alle marktkraampjes en alle terrassen en alle mensen en alle fietsen De Waag… De Hartebrugkerk en de Hooglandsekerk waren prachtig, dromen was er niet bij want overal fietsers. Ik wilde iets in een prullenbak gooien en ik moest eerst door fietsen heen ploegen om bij een prullenbak te komen, erg gelachen. De Koornbrug was nog net vrij en we vonden een brug waar we er mooi uitzicht op hadden. De meeste winkels waren open in Leiden en het was een gezellige boel, zeker. Je ergens met een jantje -van -leiden vanaf maken. Met andere woorden, we gaan er nog wel eens heen als het iets rustiger is in Leiden. We gingen met de trein weer richting Amsterdam. Er was nog bijna een veldslag in onze treincoupé. Het meisje koos eieren voor haar geld en kwam naast ons zitten en ik vroeg haar of zij het meende dat als zij had doorgezet dat de man was gaan schreeuwen, jullie buitenlanders…aldus haar eigen woorden… Er ontstond een leuk gesprek en het is bijzonder triest dat iemand die hier geboren is, angstig is voor de iedereen over een kam scheren kam. Als je zo door het land reist en in gesprek gaat met mensen dan hoor en zie je de onderliggende problemen pas echt. Je bent nooit te oud om te leren van dingen in een leuk en gezellig verjaardagsweekend.

Waar wil je heen op jouw verjaardag? Nou ik wil graag naar het standbeeld van Michiel de Ruyter in Vlissingen. En zo gingen we vanuit Doorn, o nee, vanuit Amsterdam naar Vlissingen. De mariniers gaan met hun kazerne verhuizen van Doorn naar Vlissingen en daar is niet iedereen blij mee. Een mooie kans om eens te gaan kijken waarom niet… Nou laten we eens beginnen met de stoptrein naar Vlissingen… We hoefden niet eens uit te stappen in Arnemuiden om de klokken te zien want de trein had er de zoveelste stop. We konden het volledige couplet van het liedje, Als de klok van Arnemuiden uitzingen alvorens we weer vertrokken vanaf perron Arnemuiden. Het liedje is het weekend met ons mee op reis geweest in onze hoofden. En er liep ook nog een meisje in de trein visitekaartjes uit te delen van werkzaamheden op het traject Vlissingen. Ik mag hopen dat het een betaalde baan was voor het meisje. Kansloze kaartjes want de werkzaamheden waren op het internet te lezen en in de treincoupé op het scherm, zucht. Na een lange reis was daar Vlissingen en wij namen de watertaxi naar de overkant, een leuk sloepje zonder sloepsidie. We kwamen langs dure boten en langs Het Dok, door ons omgedoopt tot Artikel 12 Dok. Dokken, wie gaat dat betalen…De gemeente Vlissingen staat onder toezicht vanwege een begrotingstekort, een Artikel 12 gemeente. Dan moet je het wel heul bont gemaakt hebben… Je zou er bijna een kwartier van gaan schelden, iets met huizen en grond. Ik had na wat waarom en waardoor vragen na een halve dag al een aardig plaatje van de malaise in Vlissingen. En als hardwerkende Vlissinger is het gewoon ongeveer een kwartier schelden per week. De armoede in Vlissingen van wat mensen was ook opvallend. Vlissingen schreeuwt om mensen die de bezem erdoor gaan halen, bewust geworden van. En dat wat mariniers niet willen verhuizen heeft niets met woonplaats te maken maar meer met eigen persoonlijke afwegingen om te stoppen met het werk? Vlissingen lijkt wel een beetje op mijn huidige tijdelijke woonplaats. De een wil meer toerisme en inkomsten en de ander wil geen verandering en de rust behouden, tja. Midden, de middenweg is bijna nergens meer te bekennen. Ik was jarig, o ja en dus op naar het standbeeld met vogelpoep op zijn hoofd. We hebben heerlijk gelopen over de Oranjedijk en de molen was mooi, een verjaardagsborrel op een van de terrassen gedaan en de avond afgesloten met een hilarisch etentje. Het was een zonnige dag.

Dit land is echt af, alles is opgelost en er zijn geen Voedselbanken meer en iedereen heeft een huis en kan lekker leven zonder schulden en dus was het gisteren rokjesdag. Rokjes met peren vergelijken en toch… Rokjesdag is de eerste echte lekkere lentedag in Nederland. Ik ging lekker in mijn lange broek naar het strand, genieten. Ik vroeg aan mijn reismattie of zij koffie met koek of thee met snoeptomaatjes in de rugtas wilde hebben? Ja, dingen kunnen snel veranderen zo door de winter heen. Normaal gaat er een spel mee naar het strand maar nu even niet, ik wacht even af welke spellen nog mogen, we willen niet voor joker zitten op het strand natuurlijk. Alle veranderingen zijn bijna niet meer bij te benen. Ik vulde laatst per ongeluk op een formulier bij land, betuttelland in. Nou, de boel de boel even gelaten en nog even snel naar de supermarkt gegaan voor het strandbezoek en huh?…geen caissière meer? Wie zegt er nu tegen ons, een fijne dag en veel plezier op het strand? Bij een van de stranden aangekomen was de aardige man in het hokje bij de slagboom verdwenen. Huh huh?? Wie zegt er nu daar tegen ons en de andere mensen, een fijne dag en geniet? Er was nu een onpersoonlijk apparaat geplaatst om te betalen met contant geld. Het was best hilarisch want weinig mensen hadden contant klein geld in de strandtas… Er komt nog een pinautomaat ook binnenkort, hoera! Waar mensen niet meer communiceren verdwijnt de gezelligheid, de spreuk van deze mooie lentedag. Het was een geweldige dag aan het strand en lekker met de benenwagen over het strand gelopen en heerlijk in de zon gelegen. Het was een heerlijke geniet dag!

Het was met Pasen koud en nat en er waren geen sterren in de lucht en dus wat tijd over voor boeken. Een heel oud boekje met de naam Uren met Bergson van H.J. Pos. De taal in het boekje was zoo leuk: de menschelijke intelligentie, zoodat, den mensch, Fransche proza, beheerscht, rechten eischen, tusschenliggende… In het boekje stond iets over de toenemende behoefte naar luxe en dat alles een ballon zal blijken te zijn die met razende vaart opvult en ook plotseling weer leeg zal lopen. Ik moest denken aan de huizenmarkt in het nu. Ik zie nu huizen verkocht worden voor prijzen die de huizen gewoon niet waard zijn en wanneer loopt de huizenmarktballon weer leeg? Een lichtglans uit een onbekende wereld, stond in het boekje. Deze zin deed mij denken aan de toestand in Venezuela nu, ik kreeg pas een kijkje in dit voor mij onbekende land. De mensen kunnen daar wel wat licht gebruiken, mensen gaan dood omdat er geen medicijnen meer zijn, zij hebben geen eten en gaan op de vlucht. Leiders in landen dienen niet voor extra lijden te zorgen. Menschelijk lijden aldus mijn oude boekje. Dit boekje is tijdloos en ik ben blij dat het op mijn weg kwam. Terug naar het nu met het goede boek van Klaas Landsman met de titel Naar alle onwaarschijnlijkheid. De vrije wil gaat het ook over in zijn boek. Niet alles is oplosbaar door willen en ook daar zijn tegenwoordig ballonnen voor, de loslaatballonnen. Ik vraag mij nu gelijk af hoelang de ballon nog mag in Nederland maar dat is een ander verhaal. Laatste wil en hoe actueel met de donorwet en misschien komt er op de valreep nog een laat later laatst raadgevend referendum… En als laatste boek een thriller van Michael Connelly met de titel Het laatste oordeel. Het laatste avondmaal kwam gelijk in mijn brein op, zucht. Allemaal goede boeken en leesvoer voor koud en nat weer. Gelukkig dat de het weer wat menschelijker en zonniger gaat worden binnenkort, ik wil de zon in.

Het zijn tijden vol veranderingen en ik neem ze stilletjes waar. Ik zag laatst op straat een groepje mannen aan het werk en er liep een vrouw langs. Een van de mannen wilde de fluittoon laten horen en ik zag zijn mond al in de fluitstand gaan. Net op tijd ging er in zijn hoofd een luikje open met de daarin opgeslagen werknemerscursus, de mannelijke fluittoon is vrouwelijk lachgehoon. Of is het hoongelach? Ik mag er misschien in deze tijd geeneens meer grapjes over maken, de enige grappen die nog mogen zijn grappen over mijn eigen persoontje. Iets met zij staat in de hoek stil met de auto en wat heeft zij? In gridstraf. Jezelf helemaal afbranden is helemaal nu. Of voor jezelf opkomen als vrouw? Is ook helemaal nu. Ik blijf gewoon mijzelf, lijkt mij beter… En de mop van er zaten twee katertjes van vier maanden oud bij een Belgische dierenarts en zei de een tegen de ander… deze mop mag ook niet meer. Ik ben trouwens benieuwd hoe ze in België de sterilisatie voor nieuw geboren katjes gaan handhaven, bij succes kunnen wij het gaan overnemen in Nederland. Met de paasdagen hadden wij een gezellige gourmetwalm in huis, de paasvuren elders in het land waren er niets bij… En er staat bij ons nu ergens in het dorp een mast met daarop hoeveel meter ons dorp onder ANP ligt. Tja, ik woon niet voor niets op zolder, daar is door mij over nagedacht. Ik zwem indien nodig zo mijn raam uit met de 6,70 meter onder NAP. Het was hier in huis van de week best grappig. De klok beneden ging opeens rondjes draaien en bleef staan op vijf over twaalf. Waarop ik zei, klopt precies, niets meer aan doen… Mijn ouders begrepen hem niet en ik ben af en toe uitleg geven moe. Zoals bij de meeste dingen is de meest voor de hand liggende logische verklaring vaak de juiste logische verklaring. De batterij was op van de Duitse zendergestuurde klok en pret. Ik ben af en toe ook op in deze tijd, mijn eigen batterij weer opladen lukt gelukkig nog altijd.