Slapen onder de zon en maan

De afgelopen week de wekker gezet midden in de nacht om naar de bloedmaan te kijken en dan val je gewoon weer in slaap en pret. Om gelukkig wel een uur later weer wakker te worden om het met eigen ogen bewust te kunnen bekijken. Het was wel grappig dat drie vrienden ook op waren om te kijken. Het was bizar dat de kerkklokken te horen waren ergens in de verte op een gegeven moment. Kerkklokken in de stilte van de nacht. Tegenwoordig is alles live wel ergens online te volgen en ik vind het allemaal geweldig. Zo ook even zitten te kijken naar de persconferentie van NASA over het stromende water op Mars. Ik zie Mars meer als een voorbeeld voor onze eigen planeet van hoe het niet moet. Ik denk zelf dat de aarde hard naar de leefomstandigheden van nu op Mars gaat… Ik vraag mij wel eens af of ze op andere planeten de soap van de aarde volgen? En zullen er daar op die planeten bewonersbijeenkomsten zijn om de zorgen over wat de aarde allemaal uitstoot weg te nemen? Wat is de impact op andere planeten als wij de boel hier verknallen? Staat iemand er wel eens bij stil wat een zorgen zoiets kan geven op andere planeten? Gisteren scheen de zon en ik was daar erg dankbaar voor. Zo dankbaar dat ik besloot om van de zon te gaan genieten op het strand. Ik ging liggen in de zon en op mijn jas en ik was weg van de aarde. Heel uniek want komt zelden voor dat ik in mijn eentje in slaap val in de natuur. De zon en de mensen op andere planeten hielden een oogje op mij en pret. Wel mooi dat je dan aan de stand van de zon kunt zien hoelang je geslapen hebt. Om vervolgens weer aan mijn tweede dag te gaan beginnen. In de avond was er weer een Kamerdebat met veel lege stoelen over ProbleemRail. De debatten komen toch onderhand je neus uit. Bezorgd zijn is trouwens het woord van nu. Iedereen mag bezorgd zijn, zorgen benoemen en zorgen wegnemen en pret. Kunnen we de boel niet eens landelijk en wereldwijd samenvatten en dat de mensheid gewoon is doorschoten met zijn gedrag in alles? Op andere planeten zaten ze ook te kijken naar het ProbleemRail debat en gewoon op hun eigen planeetomroep en vanuit het potje humor televisie. Na afloop hebben ze daar een telefoonnummer waarmee mensen kunnen bellen zodat hun zorgen over de aarde worden weggenomen.

Als een schilderij

Ik zat de afgelopen week achter in een auto en dan heb je even tijd om de rozenkrans te bidden. Grapje, iemand had er een op zak en ik mocht hem even bekijken. Ik zat zelf in een mooi boek over Rembrandt van Rijn. Even de geschiedenis aan het ophalen en ik bekeek de schilderijen in het boek. Mollige vrouwen en gelukkig zien we in het nu deze vrouwen weer op schilderijen en foto’s en in filmpjes. Je bent zoals je bent en iedereen is mooi om te schilderen of om te zien. Grappig om te lezen dat de schuldeisers bij Rembrandt op de stoep stonden en dat hij eigenlijk arm ten onder ging. Ach, wat is arm, hij had veel liefde en kunst in zijn leven en zoiets is een rijkdom. Dat zijn werken na zijn dood zo belangrijk zouden worden… Wat zou de beste man nu denken als hij de soap rondom de aankoop van twee van zijn schilderijen zou kunnen zien? De portretten van het bruidspaar Maerten Soolmans en Oopje Coppit, je gaat een bruidspaar toch niet bewust de scheiding in werken? Scheiding van tafel en bed misschien en wie gaat de alimentatie betalen? Je had in zijn tijd ook al alimentatie trouwens. Ik had het boek uit toen wij op de plaats van onze bestemming aankwamen en even schakelen van 1669 naar 2015. En over een soap gesproken, er was er gisteren weer een om live mee te kijken. Live meegenieten met de wij nemen de zorgen weg avond over de noodopvang van de ik ga op reis mensen in Zaandam. Wonen er alleen maar grijze mensen en mensen van middelbare leeftijd daar? Een enkele jongere te zien, boeit het de dertigers en alles wat daar onder hangt niet? Opvallend dat nood dus wetten, vergunningen en beschikkingen breekt. De ik ga op reis mensen zijn in nood en veroorzaken hier weer nood. Nood breekt ook democratie en pret. Ik kan nu nog beter begrijpen waarom mensen naar hier willen komen. Noodopvang, vrij om te gaan en staan waar je wilt dag en nacht, misdaden mogen plegen en dan toch in de asielprocedure mogen blijven zitten, politie, handhaving, burgerwachten, dagbesteding, spelletjes doen, tenten, bed, eten, douche, omwonende commissie, vrijwilligers, betaalde krachten, zorg, hulplijnen… Zaandam hoeft zich geen zorgen te maken over de 500 ik ga op reis mensen die vanaf vrijdag gaan komen. De COA ervaringsdeskundige sprak geruststellende woorden… “De mensen zitten binnen bij hun bed en meestal is het erg rustig.” Als Rembrandt er nog was geweest dan had hij het op een groot doek gezet, allemaal rustige mensen bij hun bed. De naam van het schilderij? Welkom in nog rustig Nederland, begin oktober 2015 Zaandam.

Gruwelijk of lekker?

Hoera! De handtekeningen benodigde handtekeningen voor het Raadgevende Referendum over het EU associatieverdrag met de Oekraïne zijn ruimschoots behaald! Een land met pit en peil burgers. Afgelopen week zei een vriend nog dat hij een van de eerste was die bij mij het formulier had ingevuld, trots en terecht. Ongelofelijk alle inzet van iedereen, petjes af en hoera! Nu even doorpakken met het volgende referendum… Ik kwam er zelf de afgelopen tijd achter dat ik niet de enige ben die af en toe bijna moet overgeven van alle dingen die het hoofd binnen denderen. Vooral (hoog)gevoelige mensen hebben er last van en cola helpt dan echt. Bij misselijkheid en buikklachten cola drinken en opgelost. Wij zaten afgelopen zaterdag dan ook gezellig aan de cola en pret. Nog beter is nog natuurlijk om je niet ziek te laten maken en af en toe de wereld de wereld eens te laten. De balans in evenwicht houden is beter. Ik sprak de afgelopen week met mensen over democratie en ik gaf er een voorbeeld bij. Als ik een broodje moet eten met iets erop waar ik van gruwel en iemand duwt het door mijn strot, wat zou dan mijn reactie kunnen zijn? Overgeven of zelf vinger in je strot steken waren de antwoorden. Democratie is dus als een broodje met gruwelijk beleg en pret. Een beetje het gevoel in mijn land af en toe bij wat mensen. Allemaal gruwelijke broodjes die de mensen door de strot worden geduwd. Hoe maak je zo’n broodje dan weer lekker? Nou, door hem te verkopen als lekker en zoet broodje en pret. En dan hopen dat de mensen het broodje wel doorslikken en dat het niet terug komt zetten. Ik zou zelf zeggen spoel hem weg met cola, daar lost alles in en mee op… Wel een mooie om iets verder uit te werken, er zijn in het nu heel veel broodjes met gruwelijk beleg en die liggen naast broodjes met lekker beleg. Hoe zorg je nou dat die gruwelijke belegde broodjes toch gaan verkopen? Je zou naar de meningen van de klanten kunnen luisteren en misschien hoef je maar een kleine aanpassing te doen om het broodje toch over de toonbank te doen vliegen. En als dat niet lukt dan helaas in de prullenbak en een ander broodje gaan bedenken die wel iedereen lust. Zijn er natuurlijk altijd weer mensen die allebei de broodjes niet te eten vinden en verzin je weer een broodje en weer een broodje en weer een broodje en weer een broodje. Iedereen voelt zich blij en er zit altijd een broodje bij wat lekker door de strot gaat. Totdat iedereen is uitgekeken op de broodjes en iets nieuws wil en de bakker kan het niet bedenken en gaat ten onder en er komt een nieuwe bakker. Goh, ik zou hem zomaar kunnen vertalen naar…

Toverstokje gezocht…

Ik was op pad de afgelopen dagen en zoekende naar een toverstokje. In Zwolle was de ik kan geen ziek mens meer zien emmer even vol bij mij. “Als ik een toverstokje had dan zou ik jou en alle andere mensen beter maken.” Mijn woorden tegen mijn vriendin met ALS. Samen even wat traantjes gelaten en het was goed. Zelfs de grap over hoeveel uitstoot haar nieuwe rolstoel gaf, kon mij niet helemaal opvrolijken. Als ik een toverstokje had dan zou ik al mijn vriendinnen die ernstig ziek zijn beter toveren, zij zijn te jong om te sterven. Egoïstisch natuurlijk van mijzelf. Ik zou sowieso mijn toverstokje gebruiken om alle mensen op de wereld te resetten. Stel je voor dat iedereen opeens wakker gaat worden in eigen land en elkaar liefdevol aankijkt en liefdevol gaat samenleven… Ik zou geld wegtoveren zodat iedereen op nul komt te staan en pret. Het is eigenlijk goed dat ik geen toverstokje kan vinden en dat er niet zo’n toverstokje bestaat. Het zou de democratie omver werpen als ik alleen kon toveren met het stokje en daar gaat niemand blij van worden. Waarop een vriend vroeg, “in welk jaar ben jij blijven hangen met je democratie?” Hij toverde mij weer terug naar september 2015 en gelukkig maar want zo kon ik nog even een boswandeling maken. In het bos waren ook geen toverstokjes te vinden en pret. Samen hand in hand en een met elkaar en de natuur. Opeens besef je dan dat er meerdere paden terug naar de auto leiden. En als je een ander pad terug neemt dan zie je weer hele andere dingen. Het leven zit vol met paden die alle kanten opgaan, mijn eigen leven is wat dat betreft net een bos. En ik loop heerlijk in mijn eigen levensbos met paden die alle kanten op kunnen gaan. Ik kijk eens op dit pad, ga terug, neem een volgend pad en loop hem af of niet. Je hoopt alleen dat de man die de weg naar je hart heeft gevonden niet terug gaat lopen en pret.

Stil nou

Ik ga het vandaag eens rustig houden op mijn blog. Ik stond gisterenavond met mijn hoofd tussen de zonnebloemen en ik dacht aan Vincent van Gogh. “Hoopvol uitzien naar betere tijden, moet niet alleen louter een gevoel zijn, maar het moet een gevoel zijn, dat zich omzet in dadelijk doen.” Hoe toepasselijk in het nu, bedacht ik zo. Ik genoot nog maar even van de zonnebloemen en er waren er al bij die hun kop lieten hangen door de neerslag van de afgelopen tijd. Net veel mensen in mijn landje, bedacht ik zo. Ik keek in de polder naar de koeien in de weilanden, zich volkomen onbewust van de gekke toestanden in het land. Verderop mooie witte zwanen in de slootjes, zich een beetje bewust van de slechte mens. Ik dacht dat een paar bomen in brand stonden, nee het was het diep rood van de herfst in Nederland, bomen stil in de wind die zich bewust zijn van het milieu. Mooie donkere wolken met de zon er doorheen en af en toe een regenbuitje en daar verscheen de regenboog. Herfst zoals herfst mooi kan zijn als je het allemaal ziet. Er vlogen zelfs weer zwermen vogels in de lucht die aan het dansen waren en zich volkomen bewust van hun vrijheid in de lucht op wat windmolens, drones, vliegtuigen en andere onbekende verschijnselen na. Zouden zij binnenkort ook iets van een verkeersdiploma moeten halen in vogelland? En zullen ze dan in vogelland ook gratis potjes hebben voor zulke dingen? De natuur roept altijd veel vragen bij mij op en doet mij zwijgen. Ik verheug mij nu al op de herfst en de mooie wandelingen in de natuur. De natuur zegt niets en maakt mij stil en zegt aan de andere kant toch heel erg veel. Bewust stil en rustig op mijn blog vandaag.

Opgeleukt is allerleukst

Etsi mendacium est sic fast, verum quod outdated. Je kunt er de grootse pret om hebben zo in het nu. En je kunt er de leukste spreuken van de dag van maken. Al is de wagen volgens de brochure nog zo snel, de uitstoot achterhaald die wel. Het ene schandaal na het andere en opgeleukte dingen storten als kaartenhuizen in elkaar. Ik had van de week nog een gesprek met wat mensen over kinderen in de klas die opvallen omdat ze hun leeftijd ver vooruit zijn. En dan bedoel ik niet een slim kind die de boel qua denken ver vooruit is, nee wij hadden het over het lichaam. Dat kinderen en ouders gewoon zeggen dat meisje x er wel heel erg volwassen uitziet voor haar leeftijd. Paspoort opgeleukt of zoiets en pret en achteraf blijkt zoiets dan nog te kloppen ook. Je valt van je stoel af van de pret. Ik heb zelf besloten om als mijn papieren vervangen moeten worden dat ik ga vragen of ze er tien jaar bij willen doen bij mijn leeftijd zodat ik eerder kan stoppen met werken. Ik werd de afgelopen week gevraagd of ik wilde gaan helpen bij de opvang van de ik ga op reis mensen in Amsterdam. Prachtig als mensen zoiets doen, ieder zijn ding, ik zou zelf gillend gek worden. Ik zou de opvallende dingen er zo uithalen allemaal met mijn zintuigen en daar ga ik niet blij van worden en zij ook niet en nog meer pret. Neem daar nog bij dat ik de bui voor de toekomst voor mijn land al zie aankomen en dat er genoeg andere mensen zijn die ook hulp nodig hebben. Ik ga samen met een vriendin in training in open water voor volgend jaar om mee te kunnen doen met zwemmen voor de ALS ziekte van een andere vriendin. Mocht iemand twee zeehonden spotten in de Vinkeveense Plassen, zijn wij, geen paniek. En zo doe je waar je zelf blij van gaat worden en waar andere mensen ook nog eens blij van worden, werkt het beste. De opvangplekken voor de ik ga op reis mensen schieten echt als paddenstoelen uit de grond in eigen land. Mijn land doet niet aan een negatief reisadvies en pret. Ik verneem wel dat wat andere reisorganisaties in andere landen hun toeristen even een mompelend wees voorzichtig advies geven aan hun klanten die naar West-Europa willen. Onze toeristensector kwam net weer een beetje in beeld. En de ik ga op reis mensen willen helemaal geen verdeling, linksom of rechtsom komen zij toch wel op de plek van hun reisdoel met de open grenzen. Leuke beelden in de grote steden met ik ga op reis opvanglocaties, rijen dik bij de mobieltjes afdelingen. Alles is in geld uit te drukken en de meeste mensen kijken naar het geld. Als je stil staat dan zie je andere dingen, dingen die niet zijn uit te drukken in geld, dingen die ons land zullen veranderen in rap tempo en de rest van de wereld.

Een traan over mijn wang

Er zijn van die dagen dat de werkelijkheid even te erg is en zo’n dag was het gisteren. En dan kun je beter even niet in het toetsenbord klimmen. In de ochtend tranen bij iemand, in de middag verdriet en dan op weg naar huis laat je zelf ook maar even stil een traantje gaan. Allemaal verdriet en allemaal om verschillende redenen en ja je mag dan best tegen jezelf zeggen dat het je allemaal wel erg aangreep. In de avond naar mijn vriendin gegaan die nu aan de zuurstof zit en achteruit gaat. Haar eigen strijd om zo lang mogelijk op deze wereld te blijven. En dan bespreek je samen de man die door achter het stuur te gaan zitten met teveel alcohol op een jong leven heeft verwoest in onze woonplaats. Gisteren was er een mooi afscheid en samen even naar het filmpje zitten kijken en je hart ligt bij alle nabestaanden. Je vraagt je dan af hoeveel straf er gegeven gaat worden? We spraken over toen wij nog samen uitgingen en dat van te voren altijd werd besproken wie de rest nuchter naar huis ging brengen na het uitgaan. Bewust van dat rijden op de weg en alcohol niet samen gaan. Met mijn vriendin de gekke wereld samen even doorgenomen en vooral ook heel erg gelachen. Samen lachen is een heel goed medicijn. En dan lees je dat alle vluchtelingen zich vervelen en daarom gratis naar een voetbalwedstrijd mogen gaan en dan denk je toch weer wat na. Mensen die alleen zijn en al jaren niet op vakantie zijn geweest omdat zij er geen geld voor hebben, mensen die ziek zijn en alleen zijn, mensen die ziek zijn en een keer per jaar op vakantie mogen en huilen als ze terug naar huis moeten omdat zij dan de hele dag weer binnen moeten zitten, oude mensen die zitten te wachten tot ze een keer naar buiten mogen met vrijwilligers, gehandicapten die een keer in de week mee mogen met boodschappen doen, mensen die zitten te wachten op bezoek van iemand. Hoeveel van deze mensen zouden er niet een keer naar een gratis voetbalwedstrijd willen gaan? Gewoon om even een uitje te hebben en uit de eenzaamheid te zijn en misschien even te kunnen lachen? Je moet ook eigenlijk even geen nieuws lezen op zo’n dag als gisteren. Het is beter om vandaag de draad weer op te pakken en de nieuwe dag te plukken, hoppa.

In gesprek met mijn bed

Ik schreef gisteren over mijn wens van het pratende bed. Voor de pret eens net doen alsof… Hee, Ing hoe gaat het met jou? Nou bed, ik zit met wat dingetjes. Nou vertel op Ing. Nou ik zag de afgelopen week beelden vanuit België en waar een klein aantal ik ga op reis mensen werd toegelaten per dag om zich te registreren. Een lange rij en de deur ging dicht als de 250 binnen waren geweest en allemaal mensen in tentjes in Brussel. Ja Ing, erg en waar zit je nou mee? Nou bed, ik vroeg mij af of we nog iets kunnen leren van Apple? In Brussel werd namelijk de eerste AppleStore geopend en daar dezelfde beelden, lange rijen mensen tussen dranghekken voor de winkel. Personeel deelde koffie en croissants uit en toen ze de winkel in mochten zag je uitzinnige gezichten van blijdschap bij de mensen. Het verschil bed, daar zit ik zo mee… De een staat in de rij voor een registratie en de ander in de rij om een winkel in te kunnen gaan. Mijn gekke wereld in 2015. Niet wakker van liggen hoor Ing, de mensen zijn gek, weet je toch… Oké, bedankt bed en dan zit ik nog ergens mee. Het is de week van de vrede en er is een dag van de vrede en de mensen organiseren allemaal leuke dingen in ons land. Hoe kan het dan dat de VS het noodplan van de oorlog Rusland aan het vernieuwen is en Japan weer militair gaat meedoen in de wereld? Dromen leiders niet van vrede en alleen de gewone mensen op straat? Inderdaad Ing, vrede is een droom en vrede is er nog nooit geweest op de wereld, wat niet mag zeggen dat je er niet van mag dromen hoor. Als bed heb ik liever mensen die er wel van dromen. De werkelijkheid is anders, weet jij toch? Ik lees aan jouw lichaam af dat er nog iets is… Ja bed, de ik ga op reis mensen blijven komen en gaan mijn land en Europa veranderen en ik denk dat dit niet zonder slag of stoot zal gaan. Veel mensen in Nederland maken zich zorgen en die zorgen vang ik op. Het land van de dweilorkesten is nu massaal aan het dweilen. Elfstedentocht of zoiets maar dan voor de ik ga op reis mensen, van opvang naar opvang. Ik bedenk opeens dat ik niemand nog iets heb horen zeggen over de nieuwe mensen gratis schaatsen leren… Iemand sprak laatst wijze woorden, de mensen die hier komen vragen nog nergens om en toch gaat iedereen al van alles aanbieden. Ik begrijp dat de mensen die hier komen vooral even rust willen. En laat rust nou net iets zijn waar iedereen in mijn land en de doorgedraaide wereld behoefte aan heeft. Ja Ing, je hebt misschien wel gelijk en draait alles om rust. En daarom adviseer ik jou als bed om nu even te gaan liggen, goed voor jouw eigen rust. Slaap lekker Ing. Bedankt bed en jij ook een goede rustige nacht.

Mijn droombed

Iemand ging gisteren een Nederlands familielid ophalen van Schiphol en ik gaf het advies om daar met een bordje te gaan staan met de tekst, meer dan welkom! Het gevolg was een minuut lachen en ik was de oorzaak. Ja, je moet de humor maken en ik heb van die leuke ideeën aldus een ander persoon. Het is weekend en eens wat slaap en vriendje zien in te halen, alhoewel die twee misschien niet zo goed samen gaan en weer pret. Ik kwam de afgelopen week wel op een ander idee en misschien iets voor de Willy Wortel academie in ons land. Kijk, ik weet zelf alles over mijzelf of ik denk het te weten en mensen die mij van jongs af aan kennen die weten veel of denken veel te weten over mijn persoontje. Een iemand die eigenlijk bijna alles van mij weet is mijn bed. Ik lach in bed, huil in bed, seks in bed, lees in bed, schrijf in bed, luister muziek in bed, lig in bed, droom in bed en praat in bed. Eigenlijk best knap voor iemand die met weinig slaap toe kan en pret. Ik vroeg mij af, waarom kan mijn bed dan nog niet praten? Een matras die alles van je lichaam registreert en als dan de wekker gaat en ik heb maar vier uur geslapen dat de hekken om het bed omhoog gaan omdat het bed aan mijn lichaam afleest dat vier uur tekort is. Of als het bed nog teveel alcohol meet dan gaan die hekken ook omhoog. En als de temperatuurmetingen aangeven dat ik koorts heb dan gaat mijn bed zeggen dat ik koorts heb en thuis moet blijven. Mijn bed meet de temperatuur en belt meteen mijn werk en daar krijgen zij een documentje van mijn ziekmetingen binnen. Bij nare dromen maakt mijn bed mij wakker. En wat te denken van al die goedbedoelde slaapadviezen in de winkels, mijn bed kan mij precies zeggen of ik in de juiste slaaphouding lig en gemeten op mijn lichaam. De ingebouwde elektrische deken reageert op mijn lichaam en stelt zichzelf vanzelf in. Bij seks is er energiebesparing en gaat de elektrische deken uit en pret. Het bed weet ook meteen of je partner gezond is en anders komt er een medisch advies vanuit de luidspreker. Er gaan lampjes branden als ik het beddengoed moet verschonen en de advies temperatuur voor in de slaapkamer geeft het bed ook aan. Als ik huil gaat het bed vragen waarom en als ik lach dan lacht het bed mee. Als ik snurk nachten lang dan krijg ik een advies en als ik teveel draai, nachten lang dan weet het bed dat ik onrustig ben. Bij verkoudheid komt er de lucht van een ui uit een ventilator en ik kan de nacht doorslapen. Verslapen of weer in slaap vallen is ook verleden tijd, het bed gooit je gewoon eruit of gaat irritant doen, werken en hoppa. Je kunt zelfs boekbesprekingen houden met je bed en ik kan mijn blog voorlezen en dan zegt mijn bed of ik droom of dat het de werkelijkheid is. Ik wil zo’n bed, lijkt mij gaaf. En dan met een rood-wit-blauw hoofdbord en een dekbed met love en peace erop en een tweede reserve dekbedhoes met wees meer dan welkom om te slapen erop. Heb een fijne zaterdag allemaal…

Politiek theaterstuk deel 2

Gisteren was er het politiek theaterstuk deel 2 en ik had zelf mijn tuinstoel klaar gezet om er eens naar te gaan kijken. Ik had nog twijfel over een lange wandeling te gaan maken op de Utrechtse Heuvelrug en wat houtjes te gaan verzamelen. Ik bedacht op tijd dat dit toekomstige werkgelegenheid is voor onze ik ga op reis mensen. Ik had nog twijfel over een boottocht maar om de eigenaar met het onderhoud van zo’n boot niet op kosten te jagen… Gelukkig ook vandaag een paar keer van mijn tuinstoel af gevallen van het lachen. “Als je verder praat, ben je dus bereid om met elkaar verder te praten.” Ik vond de uitspraak leuk en als ik soms verder praat dan verzoeken mensen mij om mijn mond te houden dus ergens zit er een kink in mijn praatkabel en pret. De mail van iemand die in de zorg in de nachtdienst op 72 patiënten stond was een van de dieptepunten op deze dag. Iets van de buitenwereld kwam via een papiertje binnengeslopen. Gelukkig was niemand verbaasd want dan was mijn tuinstoel zeker ingestort. Misschien goed om even nog te schrijven dat er bij wat verzorgingshuizen bij ziekte vanwege bezuinigingen vaak geen extra personeel meer mag worden opgeroepen. Er wordt verwacht dat de mensen op de vloer een stap harder lopen. Een verkeerde bezuiniging in mijn ogen. Ik dacht vandaag nog even aan de mensen in mijn woonplaats die met een slechte gezondheid in vochtige woningen wonen voor een klein bedrag. Deze woningen gaan binnenkort gesloopt worden en dan moeten zij eruit en uiteraard krijgen zij dan met voorrang een sociale huurwoning in de eigen gemeente, toch? Eigen inwoners eerst, toch? Of mag je zoiets niet schrijven… De werkgelegenheid voor ouderen is een groot probleem, zeker en een goed plan om daar met zijn allen een plan over te gaan maken. En wat is het toch raar dat iemand eerst een maand met uitkering ergens aan het werk gaat en na die maand wel of niet aangenomen gaat worden en er dan vaak na een paar maanden weer uitgewipt gaat worden en het riedeltje weer van voor af aan begint. En dan ging het weer over de asielzoekers of te wel de ik ga op reis mensen. “Wij gaan niet over het vluchtelingenvraagstuk, de EU.” Ik viel van mijn stoel. Moet je nagaan hoeveel overtreffende trappen er nog boven onze eigen bevolking zitten. O, sorry, ik schreef eigen bevolking en pret. Het is dus alsof je in een put staat te roepen en het heel erg lang duurt voordat iemand je gaat horen en als ze je dan horen is het al te laat. Denken in beelden. Ik zag ook beelden voor mij die de misschien de niet voetbal omzet van oranje nu al goed kunnen maken. Ik zag stellingen met shirts met de Nederlandse vlag erop en leuke oranje spullen. Het niet lullen, verkopen die spullen komt niet uit mijn hoofd en pret. Vroeger was er een spelletje in mijn kindertijd dat wij elkaar in de arm gingen knijpen als er een groene eend auto voorbij kwam op de weg. Nu rijden er bijna geen groene eenden auto’s meer op de weg en moet ik zelf af en toe in mijn arm knijpen of ik niet droom bij alles in deze wereld. Auwwww, ik geef mij over, vrede. Motie aangenomen…