Op een mooie winterdag…

Het was vandaag de koudste winterdag, aldus wat weersvoorspellingen. Ik was vroeg op en er lag een laagje sneeuw op mijn raam, jippie. Ik dacht aan mooie foto’s maken en dus op de fiets naar mijn werk. Ik deed een skibroek over mijn gewone broek, ski-jas aan en andere warme kledingstukken en alleen mijn ogen en neus waren nog in beeld. In de bocht bij het winkelcentrum zagen mijn ogen een oude mevrouw met rollator door het kleine laagje sneeuw naar de supermarkt lopen. Ik dacht, oorlogswinter meegemaakt… Ik kon later met mijn skikleding aan gewoon op de grond gaan zitten om mooie foto’s te maken van de opkomende zon en van het kruiende ijs bij de bomen aan het water. Zij is op de fiets, klonk het vol ongeloof bij mijn eerste cliënte. Ja, klopt als een fiets en punt. Ik had alleen een koude doos, hoor de wind waait in mijn doosje. Toch eens kijken naar warme onderkleding, voor alles is een oplossing. Ik had terug de wind in de rug en het was best mooi de natuur met af en toe wat verdwaalde ganzen en eenden. Domme gansjes om hier met de kou te blijven… Ik kwam tot mijn pret weer een oude vrouw achter een rollator tegen op de weg en ik dacht weer…hongerwinter meegemaakt. Ik kijk automatisch beroepshalve altijd wel even of oudere mensen een jas aan hebben of een verwarde indruk maken, anders trap ik even op de fietsrem. Het was een mooie winterdag zo de laatste dag van februari, bewust van.

Vriezende sterren…

Het is koud in Nederland en er gaat een week aankomen met temperaturen richting de min 10 graden in de nacht. De tranen op mijn wangen van het lachen bevroren in de wind van het vriesadvies. Je speelt de boel gewoon mee en ik dus bij mijn oudjes op mijn werk …als jullie volgende week door de kou geen boodschappen kunnen doen dan doe ik ze wel hoor want vriesadvies. Ik werd echt uitgelachen of toegelachen. Bij mijn ouders thuis ook de grootse pret om het vriesadvies. Er is een mooi boek met de naam Oorlogswinter van Jan Terlouw. Het boek gaat over de oorlogswinter van 1945. Ik ken dus mensen die van Amsterdam te voet 20 kilometer naar de polder gingen in deze koude winter voor voedsel. En deze mensen, nog goed bij hun verstand, krijgen nu een vriesadvies. En praat eens met ik ga op reis mensen die op bijna blote voeten door de sneeuw naar ons land zijn komen lopen. Vriesadvies? In een land waar de mensen gewoon nog een beetje naar elkaar zouden omzien daar is een vriesadvies helemaal niet nodig, dacht ik… Het vroor gisterenavond ook in Amsterdam. Het Artis Planetarium was gisteravond open in verband met de landelijke sterrenkijkdagen. Het weer was perfect en ik stond opeens via een telescoop in een krater op de maan. Een andere telescoop met bijbehorende vriendelijke man kon de sterren niet dichterbij halen voor mij, huh? Ik heb mijn eigen ster in de lucht maar die staat er niet altijd en ik zag hem nu niet. Het was leuk en in de filmzaal gaven jeugdige vrijwilligers uitleg over de ruimte. Hulde voor deze vrijwilligers, op zaterdagavond zonder betaling uitleg geven aan mensen. Ze zoeken nog meer vrijwilligers. Wij zouden er gewoon betaalde banen van maken, tja. De bruine kroeg na afloop was erg leuk en met een beetje alcohol op zie je ook sterren. Misschien van de week nog even schaatsen en een sneeuwpop maken en dan mag het van mij wel voorjaar worden…

Ingriaantje spelen…

Ik zat met mijn oppaskinderen te spelen en na een paar uurtjes stonden de ouders weer in de woonkamer. Met een grauwe gelaatskleur en ik dacht, o jee er is iets ergs aan het handje. Wat zijn jullie in hemelsnaam aan het doen? Nou zei de jongste vanuit onze wigwam, wij spelen Ingriaantje of te wel indiaantje. Jullie hebben er toch geen foto’s van op internet gezet? Nee natuurlijk niet, wij zijn aan het spelen. Weten jullie dan niet dat indiaantje spelen verboden is? De vader was al bezig om de houten stokken van de wigwam te verwijderen en zocht naar de houtkachel. Weg ermee voordat iemand ons aangeeft. Waar is de houtkachel gebleven vrouw? Nou die mag ook niet meer, had je gemist zeker. Wij, de zwijgende meerderheid keken met onbegrijpelijke gezichten naar het gebeuren. Ja sorry zei de moeder, hij is een beetje uit zijn hum. O, heeft hij de wielerwedstrijd niet gewonnen in België? Jawel, zei de moeder maar er was geen bloemenmeisje met drie zoenen voor hem, mag niet meer. Ik kan jou trouwens niet betalen voor het oppassen Ingrid want de pinautomaat is weg uit de supermarkt. En onze burgemeester adviseert om niet meer bij pinautomaten waar weinig mensen buiten lopen te gaan pinnen vanwege de misdaad. Heb je trouwens gezien dat jouw schoen stuk is Ingrid? Ik geef je een raad, koop nieuwe schoenen. Ja ik weet het, ik probeerde nog een inlegzooltje in mijn ene schoen maar zoiets is een lapmiddel, werkt niet. Ik gooi de schoenen pas weg als ik nieuwe schoenen heb die goed binden aan mijn voeten. Helemaal geen schoenen is natuurlijk niet logisch… Gaan we nu eten? Ja jullie mogen biologische patat halen. Huh, we zouden gaan barbecueën? Wijziging 1,2789 in wording, mag binnenkort niet meer in Nederland en dus lopen wij al vooruit op deze wijziging en is de barbecue gisteren naar het openluchtmuseum in Urk gegaan. Ik liep met mijn oppaskinderen stil zwijgend naar de biologische snackbar op de hoek en een traan biggelde langs mijn wang. Een van mijn oppaskinderen vroeg, is er iemand dood Ingriaantje? Ja lief kind, vroeger is dood of dood aan het gaan. Afscheid nemen doet soms pijn, bewust van.

Waanzinnige muziek…

Goh, ik heb mijn mooiste gebeurtenis van dit jaar tot nu toe meegemaakt afgelopen zondag. Ik had op gevoel een concert uitgezocht en het was voor mij perfect! Ik sluit mij dan volkomen van de wereld af en met de hoop dat niemand tegen mij gaat praten in de bus of in het Concertgebouw… Ik was naar het Nederlands Philharmonisch Orkest onder leiding van Marc Albrecht. De muziek was van de componist Robert Schumann. Deze componist had een waanzinnig leven en hij stierf in een inrichting voor geestesziekten. Zo begaafd en dan zo’n einde, bizar. Er zat geen gezang bij en ik ben er nu uit, zoiets is echt beter voor mij. Piano en snaarinstrumenten zijn mijn favorieten en met de blaasinstrumenten heb ik niet zo heul veel, met uitzondering van de doedelzak en saxofoon. Drum en andere trommeltjes zijn wel leuk. Mijn eigen ontdekkingsreis in de muziek. Het allermooiste was de pianist uit Zuid-Amerika, Nelson Goerner. Mag je eigenlijk huilen tijdens zo’n concert of lachen de mensen je dan uit? Ik zat er vanaf het begin tot het einde helemaal in, zo mooi. Ik kon de stoorzenders om mij heen negeren op de koude airco na. Ik had in de pauze mijn jas aangetrokken, beter. Ik was er echt stil van, wat een mooi concert. Het Bep en Toos gehalte was hoog onder de bezoekers en ik had daar in de pauze binnenpretjes om. Zij houden het bezoekersaantal wel op peil, ik had zonder alle mensen met grijs haar vast niet zo’n mooi concert gehad. En echt waar, de omroepster zei na de pauze dat er ergens een gehoorapparaat op piepen stond en of iedereen zijn oortjes wilde controleren. Ik telde in de gauwigheid per rij zeker een keer oortjes en pret. Huilen zal dus ook wel mogen van de mooie muziek want de oudere mensen hebben hun bril toch in de tas en zien tranen niet en pret. Ik ga de volgende keer eens ergens anders kijken want aan ’t IJ is ook nog een gebouw met muziek. Ik had van het weekend mijn muzikale neef uit Zwolle nog op bezoek en zo was het al met al een mooi en muzikaal weekend.

Si Si… Ja Ja…

Het was een week met een bijzondere gebeurtenis. Mijn kleine broertje ging trouwen op Valentijnsdag. In alle stilte en dus mondje dicht, zeker in een dorp en pret. Een iemand in mijn omgeving wist het want voorpret met iemand kunnen delen is wel heul belangrijk. De hartjes artikelen in de winkels kwamen nu goed van pas want ik kon zo een mooie bruidsmand maken, crea Ingrid. Mijn ouders mochten getuigen en best bijzonder, op latere leeftijd trouwen met ouders nog erbij, ik was erbij en zij waren erbij. De familieleden van mijn schoonzus waren #nieterbij. Ze gaan later de bruiloft in Spanje nog een beetje vieren. Mijn broertje had een mooi pak gekocht en ik heb hem geholpen om netjes de deur uit te komen. Zit een corsage links of rechts? Bij het hart en dus links. Er was geen veiligheidsspeld te vinden in huis en dan maar gewone spelden… Ik was de rest van de dag de fotograaf en ik heb mij prima vermaakt. Er was op het gemeentehuis een klein groepje want in stilte trouwen is stil, logisch. Bij mijn eigen huwelijk destijds puilde de zaal uit en zoiets zegt dus helemaal niets want mijn huwelijk is allang dood en begraven. Laten we hopen dat minder mensen erbij een gelukkiger huwelijk gaat worden en pret. Ze zagen er mooi uit, zeker. Na afloop een high tea gedaan en de hapjes waren lekker en ik kon de hemel zij dank ook koffie krijgen. Ik heb van mijn vriendinnen een verbod gekregen om keukens in te lopen in restaurants en ik heb het er soms moeilijk mee. High tea en dan staan de theepotten allang leeg op tafel, zoiets gaat er bij mij niet in. Ik heb netjes om meer gekookt water in theepotjes gevraagd… Ik heb dan zo de neiging om de keuken in te lopen en te vragen waar de waterkoker staat, mag niet meer van mijn vriendinnen, snik. Het was een bijzondere dag en iedereen was blij en daar gaat het om. Alle feestjes in het leven zijn mooi meegenomen! Lief broertje en nieuwe schoonzus, een mooi en lang huwelijk toegewenst namens mijn persoontje. Salud! Proost!

Bewust doneren…

De zorg in mijn land is af en toe om gek van te worden. Ik moest mij laatst inschrijven bij de apotheek in mijn dorp en ik kreeg een A4tje om mijn gegevens op in te vullen, zucht. Ik was klaar en toen zei de aardige mevrouw dat er nog een achterkant vol met vragen was, zucht zucht. Na overleg met een van mijn vriendinnen kwamen wij tot een conclusie en een vraag die nodig was geweest bij mijn inschrijving. Geeft u toestemming dat uw dossier van uw oude apotheek naar onze apotheek gaat? Om gek van te worden… Het gaat in mijn land nu weer eens over het donorregister, zucht. Ik draag een geel kaartje bij mij vanaf 1998 met keuze 1 erop. Keuze 1 betekent, u stelt uw organen en weefsels na uw overlijden beschikbaar voor transplantatie. Ik kon kiezen uit 4 opties. Keuze 2 was niet doneren. Keuze 3 was de beslissing aan nabestaanden overlaten. En keuze 4 was de beslissing overlaten aan een specifiek persoon. Ik koos 1, leek mij vrij duidelijk… Er is nu een voorstel om keuze 3 altijd te laten gelden, dus de nabestaanden mogen protesteren. Stel dat mijn familieleden het niet willen en protesteren? Ik ga dan in het ergste geval, met keuze 1, alsnog met organen en al de kist of oven in. Om gek van te worden… Het lijkt mij dan ook beter om op mijn blog aan te geven wat mijn laatste wil gaat worden. Mijn keuze 1 blijft staan, punt. Zonder keuze 3 erbij, punt. En na donatie stel ik mijn lichaam verder ter beschikking aan Elon Reeve Musk ten behoeve van de ruimtevaart, punt. Ik wil dat mijn lichaam de ruimte ingaat zodat ander leven in de ruimte mijn lichaam kan bestuderen. Ik wil dat mijn kist de ruimte ingaat met het nummer van Valensia met Gaia. Duidelijk genoeg toch? Ik heb met tranen in mijn ogen zitten kijken naar de lancering van de Falcon Heavy-raket, echt geweldig. Er is nog zoveel om te onderzoeken op deze aarde en in de ruimte. Ik denk alleen dat ons de tijd op aarde niet gegund gaat worden om mensen naar een andere planeet te gaan brengen, mijn gedachte. Mijn eigen Doomsday Clock staat namelijk al op twee over twaalf…

Lekker bezig…

Op 21 maart zijn er bijna overal gemeenteraadsverkiezingen in Nederland. In het kader van de gemeenteraadsverkiezingen was er afgelopen vrijdagavond een debat met landelijke leiders in Amsterdam. Ik zie het nieuwe straatnaambordje al voor mij….Baliedebat09-02-2018straat. En dan is er toch een waslijst met goede dingen en met slechte dingen onder te vermelden… Ik vind het niet zo raar dat mensen niet meer gaan stemmen. Juf Ank ontbrak om de boel in het gareel te houden en pret. Hallo allemaal, zijn jullie niet goed bij jullie hoofd, doe eens normaal zoals was beloofd, stamp niet met je voeten en zet je handen niet in je zij en doe het voor de kiezers en mij… En voor de zoveelste keer, om mensen naar de stembus te krijgen, gebruik eens eenvoudige taal. Ambivalent zegt heul veul mensen helemaal niets… Het was weer enig om te zien en ik ben zelf met leuke andere dingen bezig, binnenkort te lezen. De afgelopen week was er hier ontzettende herrie in de lucht en het was donker en ik kon niets zien. Ik zag later de weilanden verderop weer vol ganzen zitten, ik hoorde de ganzen dus thuiskomen. Het zijn er wel erg veel en straks komen er allemaal kleintjes bij. Ik vind zelf dat ze wel wat vroeg weer thuis zijn, of zijn ze op doorreis? Ze zullen zich wel aanpassen aan de natuur. Ik heb zelf in de winter al een paar keer met een jas aan in de zon gezeten, best lekker, aanjassen in de winter. De echte winter gaat nog komen, alles is anders aan het worden, bewust van. Buiten eigen land zijn er genoeg dingen om blij van te worden. Noord en Zuid-Korea, samen een vlag dragen op de Olympische Spelen. Nu allemaal doorzetten en zorg voor blije inwoners die bij elkaar op bezoek kunnen gaan in het buurland. Het is echt niet zo moeilijk allemaal…begin ergens… En we mochten weer trots zijn op ons eigen Nederland met plakken brons, zilver en goud op de Olympische Spelen. Ik zit nog met een ding… Ik zoek nu alleen nog iemand die mijn brein kan uitleggen waarom de gaskranen bij Groningen dichtgaan en de proefboringen bij Schiermonnikoog weer beginnen.

Eendracht maakt macht…

Ik stond in de vroege ochtend op een brug en er waren heel veel eenden, zwanen en andere zwembeesten. Aan een kant van de brug was een wak in het ijs en daar zwommen een paar eenden. Ik stond het wonderschone plaatje te bekijken vanaf de brug totdat de eenden vanuit het wak naar mij op de brug waggelden. Hee vreemde eend bij onze bijt, zei een eend tegen mij. Dag eend, waarom komen jullie naar mij toe? Wij willen brood, jullie mensen geven ons altijd brood. Helaas, ik heb slecht nieuws voor jullie allemaal in de eendenwereld, brood aan jullie geven is niet meer wenselijk. Te veel mensen, Te veel voeren, Te veel overlast maken geen brood. Ik heb hem op een flyer gezet voor jullie dus hang deze spreuk op zodat jullie het waarom snappen in eendenland. WAAAAAAAATTTT? Jullie mensen plempen de heule aarde vol met wegen en huizen en het is nooit genoeg en wij zoeken ons suf naar voer en nu krijgen wij ook al geen brood meer? Sorry eend, we zitten in een tijd van veranderingen… En besef dat het voor mij als mens ook moeilijk is om mee te gaan met alle veranderingen. Er is bij ons nu een meldpunt voor het voeren van eenden. Stel ik geef jullie brood dan belt die mevrouw van de overkant het meldpunt en dan komt er handhaving en noemen ze mij de eendenvoerder van het dorp. Het is beter voor jullie en het water dat er geen brood meer in het water komt. WAAAAATTTTT? En alle lozingen die jullie mensen in onze vijvers doen, dat is bewust onze vijver verzieken. Misschien kunnen jullie als mensen eerst eens bij jullie zelf beginnen? Jullie zijn de lelijke eendjes, wij niet… Ja eend, je hebt wel een punt. Ik zal het doorgeven in mijn mensenwereld en misschien komen we er dan samen uit, eendracht maakt macht. Het goede nieuws is wel dat wij in Nederland van het gedogen zijn en dat een oma met een kleinkind jullie nog wel een oud korstje brood mag geven. Zo raken jullie steeds minder verslaafd aan brood, de langzame afbouw en over vijf jaar weten jullie niet eens meer wat brood is. Verdrietig loopt de eend terug naar het wak en ik hoor hem nog net zeggen, jullie mensen maken ook met alles de dienst uit…

Voor het eerst naar de ruimte…

Ik had nog vrije dagen over en ik heb de afgelopen week wat in de Hollandse vrije weide gelopen. De Dappermarkt was leuk in Amsterdam. De thermoskannen met koffie voor de mensen achter en in de kraampjes waren er nog, net als heul lang geleden, sommige dingen veranderen niet of langzaam. Ik ging voor de eerste keer met een vriendin naar Space Expo in Noordwijk en we hebben erg gelachen in de simulator. Het was net de trilplaat in de sportschool. Je zal toch maar een vreemde vogel vanuit de ruimte tegenkomen en wat zeg je dan? Hallo allemaal wat fijn dat jij er bent…ben je voor het eerst hier of ben je al bekend? Ik ben Ingrid en wie ben jij? Er was voor ons verder niets nieuws te ontdekken bij Space Expo en dus op naar Katwijk aan Zee. Ik had bij Space Expo iets gelezen over de zeespiegelstijging en er kwam al snel een vraag bij mij op… In welk jaar zal de ondergrondse parkeergarage in de duinen bij Katwijk aan Zee onder water komen te staan? Zal de parkeergarage straks als overloop gaan dienen net als de uiterwaarden bij de rivieren? Afijn, vrije dagen en dus niet al te lang over nadenken… Katwijk aan Zee is een leuke plaats. Het is ook ideaal om er een keer met je oude moeder te gaan winkelen. Wij zagen namen van kledingwinkels waarvan onze moeders gaten in de duinen zouden springen van vreugde… Er waren genoeg winkels voor jong, middel en oud en er waren vrolijke voorjaarskleurtjes. Ze waren al bezig met het neerzetten van de strandtenten en nog een maand en we kunnen weer in de zon zitten op het strand, heerlijk. Ik heb zowaar nog iets bijzonders meegemaakt, grondtrillingen. Ik zat lekker aan mijn bakkie koffie bij een vriendin en het leek opeens of ik op een boot zat, een heel apart gevoel. Ze zijn daar aan het bouwen en door de trillingen bewogen zelfs de keukenkastjes. De scheuren zitten al in de buitenmuren van het huis van mijn vriendin en bij de buren ook. Ja lieve mensen in Groningen, ook in Noord-Holland scheuren de huizen… door de huizenwinning. Niet bij alle winningen heb je vrienden. Bij mij verderop komen ook nieuwe huizen en ze zijn aan het heien. Het ritme is best leuk van het heien, heimuziek, alles heeft een ritme.