In de olie en de troon

Wat een heftige week voor mij. Dingen passeren en komen op je pad en soms wat teveel dingen. Live is not what it seems zingt Falco en daar is voor nu alles mee gezegd.

Even terug komend op een zaak waar ik al eerder bij was in de rechtszaal. De rechter heeft uitspraak gedaan. De zaak van Shell en de Nigeriaanse boeren. Om een lang verhaal kort te maken: een boer krijgt wat geld omdat Shell nalatig is geweest. De rest moet zijn beste beentje voortzetten in de olie. Zijn die arme Nigeriaanse boeren met hun mooie kleding helemaal voor niets naar het koude Nederland gekomen. Zullen ze nog wel wat van de sneeuw hebben gezien? Het was voor het eerst dat een Nederlandse multinational zich moest verantwoorden voor activiteiten in het buitenland. Er komt nog wel een hoger beroep volgens Milieudefensie. Het probleem is dat de boeren in eigen land onmogelijk voet aan de grond kunnen krijgen, of voet uit de olie, door corruptie. Daarom proberen ze het buiten hun land. Ik denk zelf dat de oplossing in Nigeria moet komen. Maar ik denk ook dat die oplossing nog heel ver weg is. Beetje het verhaal van wie was er eerst: de bevolking of Shell? Hetzelfde met de boomkap en bevolkingsgroepen uit het bos jagen: wie was er eerst? En zo kan ik nog wel even doorgaan. De beelden van de olievervuiling  blijven schrijnend om te zien, bewust erg.

Om naar een wat vrolijker ding te gaan: de bekendmaking van het aftreden van Koningin Beatrix. Het eerste wat in mij opkwam was: de geschiedenis herhaalt zich. Tijdens de troonopvolging met de inhuldiging van koningin Beatrix in 1980, waren de straten niet het volksfeest waar men op had gehoopt. Het was toen ook een economische slechte tijd met o.a. krakers en woningnood. Inmiddels mogen we aannemen dat ze hiervan wel het nodige hebben geleerd en dat het dit jaar wel een groot feest gaat worden. Onze nieuwe koning Willem-Alexander neemt in een moeilijke tijd het roer over. Hij heeft zijn dienstplicht vervuld bij de Koninklijke Marine, dus dat varen zal wel goed komen! Koningin Beatrix viert vandaag haar 75e verjaardag en dit is een mooie leeftijd om het roer over te dragen.

Voor personeel in de gehandicaptenzorg wordt het nog een hele klus om de mensen uit te leggen dat 30 april vanaf volgend jaar 27 april gaat worden. Ik sprak even met een paar mensen met een verstandelijke beperking en die vonden het allemaal maar raar. En op de vraag wat Willem dan op zijn hoofd moest zetten? “Een barret want een hoedje kan niet.” En ook mooi was de opmerking van iemand: “Willempie gaat zorgen dat er weer geld komt en dat het goed komt.” Hier kreeg ik nou bijna tranen van in mijn ogen. Wat een gelukkig mens ben je toch als je van het grotere geheel geen benul hebt. Overigens zijn er ook uitzonderingen die wel bewust benul hebben van, hier morgen meer over. Maar het valt niet mee als je autistisch bent en iets niet zo gaat als anders. En dan hadden ze ook nog GTST gemist door de toespraak van koningin Beatrix. Wel vonden ze dat de koningin oud was en daarom mag ze wel weg. Als zorgpersoneel heb je bewust de handen vol aan alle uitleg geven.

Diepe buiging voor dit personeel en oranje hoedje af!

p.s.: het merendeel van het volk zit niet te wachten op 3 maanden oranje geneuzel in de media. Bewust uit meerde monden waargenomen,van jong tot oud. Dit kan je leden of abonnees kosten. Ik ga het er dus bewust niet meer over hebben tot half april.

Roel van Duijn geeft nooit op!

De Nationale Ombudsman Brenninkmeijer stelt Roel van Duijn in het gelijk! De Nationale Ombudsman heeft in een op 28 januari 2013 uitgebracht rapport, positief gereageerd op de klacht van Roel van Duijn. De klacht ging over de weigering van ex-minister Donner, om een onderzoek te laten instellen bij de Commissie voor Toezicht op de Inlichtingen en Veiligheidsdiensten (CTIVD) naar decennialange spionage van hem en zijn ontvoering door de geheime dienst.

Persbericht:

De Nationale Ombudsman komt, na uitvoerige informatieverwerving en na de uiteindelijke weigering van de directeur van de AIVD, de heer Bertholee, om mee te werken aan een informele evaluatie, nu tot de volgende conclusies:

1- De overheid heeft zich niet transparant gedragen. “Ik vind het niet transparant,”dat u zoveel moeite heeft moeten doen om uiteindelijk de openbaarheid te krijgen waarop u recht had”. En: “De indruk ontstaat dat de overheid tegenover u iets te verbergen heeft.”

2- Het is onbevredigend dat er nu, na lange juridische strijd,  materiaal is dat twijfel oproept of het handelen van de BVD rechtmatig is geweest.

Mijn vragen, zoals in “Diepvriesfiguur”, zijn actueel.  Inzake veiligheidsdiensten kijkt de overheid ten onrechte  alleen naar rechtmatigheid, maar niet naar behoorlijkheid.

Brenninkmeijer is het niet eens met het tot nu toe door de regering in mijn zaak  ingenomen  standpunt. “Het is onjuist om te stellen dat het handelen van de BVD jegens u juist is geweest.”.

3.-Brenninkmeijer acht het onverstandig dat ex-minister Donner het door mij gevraagde onderzoek heeft geblokkeerd. Zelf is hij daarvoor, gezien het tijdsverloop, onvoldoende geëquipeerd.

Voor mij is de uitspraak van de Nationale Ombudsman een belangrijke stap op weg naar de erkenning door de nieuwe regering dat het onophoudelijke gegluur van de geheime dienst een schending van mijn privacy geweest is, waarmee de nationale veiligheid allerminst gediend is.

Deze uitspraak is een bevestiging dat het onterecht tegengehouden, historische onderzoek  alsnog plaats moet vinden en dat de onderste steen boven moet.

Bewustwordenvan blijft Roel volgen, maar dat weet hij……

Niet bewust willen worden van

Soms hoor je verhalen dat je denkt, hoe bestaat het. In mijn tijd sloeg je de drankjes achterover door je mond. Nu heb je eyeballing. Het kan zo maar dat je op een mooie zomerse avond in een kustplaatsje bent en opeens ambulances en politie ziet. De jeugd doet dan in een trendy strandtent aan eyeballing. Dit is een sterke alcoholische drank via het oog consumeren. Dit wordt vooral gebruikt om sneller dronken te worden. Oogzuipen. De sterke drank kan door het hoornvlies heen vreten en richt blijvende schade aan. Het zou toch mooi zijn als de scholen hier voorlichting over zouden gaan geven. Of als ouder, je kind op de gevaren hiervan wijzen. Ik waag er een oog aan. Oftewel, ik ben zo nieuwsgierig dat ik toch even ga bekijken. Wees je ervan bewust dat je dit echt een oog kan kosten als waaghals.

En dan het zinloos geweld, ook niet meer te stoppen. Nog even en het komt niet eens meer op de voorpagina van de kranten. Ouders gaan hun kinderen bewust weerbaarder maken om ze te beschermen tegen dit soort geweld. Een lief kind ligt alleen nog in de wieg. Bewust de verkeerde kant op met zijn allen. Opvoeding en onderwijs zijn zo belangrijk.

Het lijkt wel alsof het ons met zijn allen niets meer kan schelen de hele wereld. Ik hoor vaak: het zal mijn tijd wel uitzingen, ik ben te oud. Alsof je als ouder iemand, de boodschap niet kunt doorgeven aan een jonger iemand. En ook hoor ik vaak: het gaat binnen mijn gezin toch goed, dus waarom zou ik iemand  anders helpen. Vooral de ellende niet willen zien om je heen en voor jezelf leven. Niet bewust willen worden van. Ook zijn heel veel mensen bezig om zelf het hoof boven water te houden. Door financiële problemen en zorgen over hun kinderen, hebben ze niet de kracht om buiten het gezin te kijken. Dit klinkt wel logisch. We zijn dus afhankelijk geworden van de krachtige mensen in de wereld die hun eigen gezin goed kunnen besturen en ook nog een bewuste bijdrage kunnen leveren aan deze wereld. Hoeveel zullen dit er zijn? En zullen het er steeds meer worden of minder?

Dat je de leuke dingen in het leven doet en geniet dat mag, want het kan zo over zijn. Maar rekening houden met een ander en eens wat goeds doen, maakt je leven nog net dat stukje meer.

Ik ben wel ontzettend trots op mensen die hier alles lezen en die vrijwilligerswerk zijn gaan doen. Of een andere bijdrage aan de maatschappij zijn gaan leveren. Hier word ik echt bewust blij van! Ik ben zo trots op jullie!

 

Lichaamstaal en dromen

Gisteren was het programma Buitenhof op de televisie. Door goed camerawerk was het een opvallend programma. Ik vernam later op de dag, dat ik niet de enige was die het was opgevallen. Guy Verhofstadt zat eerst aan tafel en dat was niet zo interessant. Hij was wel interessant vanaf minuut 42/43, toen hij op de eerste rij tussen het publiek zat. De man zat ontzettend onderuitgezakt en het oogde alsof hij zo in slaap zou vallen. Hand onder kin, mond open, tong om de lippen, hilarisch. Je vraagt je dan toch af of hij het onderwerp wel interessant genoeg vond. Of dat hij flink was doorgezakt op zaterdagavond? Misschien is een Marokkanendebat niet zo interessant voor liberaal Europa? Soms zegt de lichaamstaal bewust meer over iemand en dit was een schitterend voorbeeld. Ook de personen naast hem waren opvallend in de weer.

Ook dit weekend de aloude discussie over: wanneer gaan mensen de straat op om actie te voeren. Veel mensen zijn in hun leven maar een keer de straat op geweest en dit was in 1981 om te protesteren tegen kernwapens. Ik hoor om mij heen dat je nu de internetsites hebt om je reactie op te zetten. Lekker makkelijk en je hoeft de deur niet meer uit. Waarom zou je dan nog op straat gaan staan met je spandoekje?  Ik sprak van het weekend wel iemand die de straat op zou gaan als Barbie naast hem kwam wonen. Tja, we leven bewust in 2013.

Gisteren was het alweer 45 geleden dat Martin Luther King werd doodgeschoten. Hoeveel mensen zullen hier nog bewust bij stil hebben gestaan? Misschien de mensen in Egypte die hun droom onder het bewind van Mursi nog steeds niet hebben zien uitkomen. Of de mensen in Syrië die nog steeds dromen van veiligheid, een dak boven hun hoofd en voedsel. Of de mensen in Nederland die werkeloos zijn en dromen van een baan. Of de mensen in Spanje die hun huis zijn uitgezet en dromen van hun oude huis en nieuw werk. Of de asielzoekers in Nederland die dromen van een recht op bestaan en een oplossing?

Dromen en bewust worden van liggen heel dicht bij elkaar.

Omwenteling en veldslag in de kinderopvang

Van de week had ik het erover dat we door de immigratie weer terug gaan qua inwonersaantal in Nederland. Hier moet ik toch even een bijstelling op doen. Er komt namelijk weer een nieuwe bevolkingsgroep bij. Gecreëerd door ons eigen kabinet, dankzij de bezuinigingen.

Hoor je bij je buren gehamer en geboor? Hebben zij kleine kinderen? Dan is de kans groot dat zij binnenkort op Schiphol staan om de au pair uit Azië te verwelkomen! Zolderkamers worden verbouwd en ingericht voor de au pair. Nederland is ontzettend creatief als het om ‘gekort worden’ gaat. Het loont wel degelijk om een inwonende au pair in te laten vliegen. Zeker als je grootverdiener bent, is de kinderopvangtoeslag in 2013 niet rendabel meer.

Ik hoor vooral dat de au pairs uit de Filippijnen ingevlogen worden. In de Filippijnen is een groot deel van de bevolking katholiek. En laten wij hier in Nederland nou vooral behoefte hebben aan nieuwe katholieken! Alle kerken stromen hier leeg, dus misschien kunnen ze opgevuld worden met Filippijnen? Kan die pastoor uit Tilburg wat foto’s ophangen van nieuwe parochianen, hoe leuk! En voor al die kranten en tijdschriften die slecht draaien: de Zuidoost Azië krant of het vrouwentijdschrift de Aziatische Corazon Aquino. Succes verzekerd!

Einde van het jaar komen dan weer de eerste echtscheidingen, pappa gaat er met de Filippijnse vandoor. De eerste rechtszaken over uitbuitingen en seksuele intimidatie van de au pair. Geweldig jaar gaat dit worden!

Er zijn ouders die per 1 januari van dit jaar, de kinderen al van de opvang hebben gehaald. Een groot deel wacht nog even af. Ze willen zelf in januari bewust zien, over welk bedrag ze de pijn gaan voelen in de kinderbeurs. Meestal is de opzegtermijn twee maanden bij de kinderopvang. We zijn in dit land dol op onderzoekjes en lijstjes, dus per 1 april verwacht ik de eerste resultaten over de kinderopvang. En een maand later krijgen we weer een nieuwe lijst, want ze waren wat dingen vergeten mee te nemen in het onderzoek. Ik ben bewust dol op dit land!

De kinderopvang is aan het veranderen. Groepen worden samengevoegd en personeel met korte contracten kan de kinderboot verlaten. Ontslagen mensen met diploma worden gastouder aan huis of werkeloos. Commerciële dagverblijven worden de trend met uurtarieven. De gewone kinderopvang wordt flexibeler en klantvriendelijker. Vroeger moest je kind thuis blijven als ie ziek was. Nu is de klant koning en wordt het kind alsnog toegelaten, want anders stappen de ouders naar een ander. Of dit zo goed is voor de andere kindjes, betwijfel ik.

Wat bezuinigingen op de kindertoeslag al niet allemaal teweeg kunnen brengen.

 

Moederziel alleen

Ik kom nogal wat mannen tegen die ziek zijn en op sterven liggen. Mannen die in Indonesië zijn geweest. Mannen die nooit hebben gepraat over de gebeurtenissen daar. Mannen die terug kwamen uit Indonesië en veranderd waren. De vergeten oorlog waar niemand over praat. In 1946 t/m 1949 werden Nederlandse dienstplichtigen naar Indonesië gestuurd. Mannen die nu ziek zijn en op sterven liggen en al ijlend wartaal liggen uit te slaan. Nooit hebben zij psychische hulp gehad, om de dingen te kunnen verwerken die zij toen hebben meegemaakt. Zelfs op hun sterfbed kunnen zij niet de rust vinden die ze zacht en vredig naar het hiernamaals moet brengen. Moederziel alleen.

En daar zit je dan als oude vrouw in een groot huis. Je hebt altijd goed werk gedaan en je ingezet voor de samenleving. Vrijwilligerswerk gedaan en zelfs een lintje hiervoor gekregen. Tot voor een poosje terug was je nog goed, maar toen sloeg het noodlot toe. Je viel en brak je heup en toen ging het bergafwaarts met je. Je kinderen zijn allebei ziek, kanker. Je bent al dik in de 80 en zolang het gaat, wil je het liefst in je eigen huis blijven wonen. De thuiszorg komt wel en komt niet. En de een zegt zus en de ander zegt zo. Voor het bejaardenhuis ben je nog net te goed, je moet eerst nog even je andere heup breken. Je moet het allemaal uit handen geven. Je buren kijken niet naar je om want zij zijn jong en hebben nu nog banen en een gezin. Je vrienden van vroeger zitten in het bejaardenhuis of zijn overleden. Moederziel alleen.

Je bent handig met je handen, maar je hebt nooit goed kunnen leren. Je kreeg een baan en je baas was blij met je. Alles wat uit jouw handen kwam veranderde in goud. Maar de gouden economische tijden verdwenen ook bij jouw bedrijf. Er moesten mensen uit en jij zat daar bij de derde ontslagronde ook bij. Overal waar je solliciteert vragen ze om diploma’s en die heb je niet. Vroeger waren je gouden handjes genoeg. Je zet je petje op en je koptelefoon op. Je sluit de wereld buiten en luistert naar muziek. Ondanks de mensen om je heen, je voelt je alleen. Moederziel alleen.

Er zijn heel veel mensen alleen en heel veel mensen voelen zich alleen. Bewust worden van dat dit ook bij jou in de buurt zo is. Bel eens aan voor een praatje en trek iemand uit de put. Samen. Voor de mannen die in Indonesië de oorlog hebben meegemaakt, rest alleen een troostend handje aan het bed. De raven zullen het moeten uitbrengen.

 

Het slingert en het slingert verder

Als je open staat voor iedereen dan komt er van alles op je pad. Mijn pad is niet meer rechtuit maar slingert linksaf en rechtsaf en soms zelfs over iets heen. Dat laatste heb ik nog spierpijn van. Ook het onderstaande is een berichtje waard. Bewust waargenomen en daar ben ik tenslotte van.

Het komt steeds vaker voor dat mensen met een enkelbandje geplaatst worden in de samenleving. Tbs’ers die op proef terug mogen keren in de maatschappij. Meestal in een huurwoning. Ik sprak met een bewoner die daar achter was gekomen. Denk je dat iemand je hierover inlicht? Welnee! En dan sta je toch een beetje raar te kijken als buren. Zou het niet beter zijn om de buurt gewoon in te lichten, zodat we met zijn allen deze personen kunnen helpen met een goede terugkeer in de maatschappij? Ook is de sociale controle dan groter. De andere kant van het verhaal is natuurlijk dat je altijd empathie- loze mensen tegen komt. Niets is voor sommige mensen leuker dan mensen vooral geen tweede kans te geven.

Blijft ook de vraag of je deze mensen wel terug moet plaatsen in de maatschappij. Waar is de grens? Van de week kwam ik een verhaal tegen van een man met een enkelbandje die weer net zo vrolijk verder gaat met de wiethandel. Je kunt je dan afvragen in hoeverre zo’n enkelband nut heeft? Het probleem is immens groot. Ik kom dingen tegen waarvan ik denk: hoe bestaat het.

Ook een groot probleem is de terug begeleiding in de maatschappij. Je hebt geen geld, geen baan en dan? Hier zou veel meer aan gedaan moeten worden. Er zijn wel vrijwilligers die de mensen helpen maar dit is geen 24 uurs service. Met de huidige bezuinigingsplannen van het kabinet op komst, komen er dus meer mensen bij die eigenlijk begeleiding nodig zouden moeten  hebben. Heel zorgelijk.

Ik was van de week in een woonvoorziening voor  mensen met een matige geestelijke beperking. Zij hebben vooral een wakend oog nodig, hulp bij het invullen van papieren, de post nakijken en toezicht op de schoonmaak. Een makkelijke doelgroep om misbruik van te maken voor iemand die niet veel goeds van plan is. Als je dan de resultaten ziet, die zijn bereikt met deze mensen dan mag bewust de vlag uit. Een iemand was nu eindelijk uit de schuldsanering en kon weer vooruit kijken. Allemaal hebben ze een baan. Als deze groep gekort gaat worden met zorg dan belanden ze weer snel in de ellende. Voorkomen is beter dan genezen.

Niet iedereen heeft iemand om hulp aan te vragen. Hier ga ik morgen over verder schrijven.

 

Is de goedgelovige Thomas aan het verdwijnen?

Goedgelovig is aan het verdwijnen. Je kunt het ook wantrouwen noemen, maar ik noem het liever goedgelovig. Goedgelovig, aannemen dat iets de waarheid is. Toch heeft dit grote gevolgen voor ons mediastelsel en de maatschappij. Neem het gezang van Beyoncé tijdens de inauguratie van president Obama. Liever horen wij van te voren van de commentator dat ze playbackt. Weten we allemaal waar we aan toe zijn. Kunnen we zelf gaan nadenken waarom ze dat doet. En we kunnen even een plaspauze gaan houden, want ze playbackt toch maar. Nu horen we dit achteraf en voelen we ons bedonderd. Als we nu Beyoncé weer zien op de televisie, vragen we ons toch af of ze playbackt of dat ze live zingt. De rol van de commentator zal dus meer die van de bewuste analist en waarnemer moeten worden?

Mensen kunnen op de televisie en in de kranten roepen dat de economie beter gaat worden. Maar iedereen ziet op zijn loonstrookje de waarheid. En mensen zonder loonstrookje voelen de waarheid in hun portemonnee. Zieken voelen de nattigheid in hun bed. Huizenbezitters voelen ook nattigheid met hun huis onder water. Met als gevolg dat niemand meer waarde hecht aan uitspraken op de televisie en in de kranten. En zo kan ik nog wel even door gaan. Bewust geworden van.

Maar als de televisiemensen en krantenmensen van hun bronnen verkeerde informatie krijgen? Dan kunnen zij het ook weer niet helpen dat ze ons fout informeren. Dus een journalist zou ook geen goedgelovige Thomas meer moeten zijn, is dat het? Of hij ziet de wereld aan voor een doedelzak?

Zelfs de reclamefolders worden niet meer goedgelovig aangenomen. Ik was deze week getuige van twee oudere dames, die een boodschappenlijstje aan het maken waren aan de hand van reclamefolders.  Aardappel anders in een potje? Wat is daar nou anders aan, een aardappel is en blijft een aardappel. Citroenzout? Wie zit daar nou op te wachten, een citroen is een citroen en zout is zout. Eetrijpe mango? Een mango eet je rijp op. Kipfilet voordeelpak? Dat maken we zelf wel uit of het voordelig is. Keukenpapier met vochtvangers? Een keukenpapiertje neemt toch altijd vocht op. Ik kon weer eens ouderwets lachen, maar ze waren lekker bewust bezig.

Net als cookies op de computer, werken ook voor veel mensen averechts. De goedgelovige Thomas neemt dit niet meer voor zoete koek aan. Mijn koek voor vandaag is ook even op.

 

Rode kaart en hoop

Om nog even op de regeltjes terug te komen. Het is goed dat er regels zijn, tuurlijk, maar je kunt het ook overdrijven. Zo kreeg ik een bericht binnen uit Almere. Daar was iemand het slachtoffer geworden van doorgeschoten regelgeving. In Almere geven ze een rode kaart als je de regels niet naleeft. Het slachtoffer is zo groen als het maar kan. Zij staat in de keuken bewust verpakkingsmateriaal uit elkaar te trekken om het in de juiste afvalbak te kunnen deponeren. In Almere scheiden ze afval in een duobak. Tot haar stomme verbazing kreeg zij een rode kaart omdat het tussenschot van haar duobak scheef zat! Bij een volgende rode kaart komt de inspectie langs en kan zij een boete krijgen. Is dit een gevalletje van de goede moeten onder de kwade lijden? Een rode kaart omdat het tussenschot in de duobak scheef zit. De hele oceaan is een grote plasticbelt, maar als je schotje maar goed zit. Waanzinnig!

Erg geraakt werd ik ook door Faraaz Ramdjanbeg uit Hoorn. ‘Houd Hoop’  is de naam van een rapnummer dat hij heeft opgenomen. Hij schreef het nummer naar aanleiding van de dood van twee vrienden. De een kwam om bij een ongeluk en de ander pleegde zelfmoord. Wat mij vooral heeft geraakt zijn de woorden van Faraaz. “Als de ouderen niets tegen zelfmoord kunnen doen dan moeten de jongeren tegen de jongeren spreken.” Hier bij mij in de buurt was er twee weken geleden ook een zelfmoord van een jong iemand. En ik kom heel veel jongeren tegen die nu al niet meer weten hoe het moet, ze zien geen toekomst. Heel zorgelijk! De enige boodschap die ik bewust kan meegeven is: geloof in jezelf en doe de dingen die jij wilt doen en heb hoop. Reageer je onvrede niet af op andere mensen en zoek de juiste mensen om je heen om mee te praten. En voor alle ouderen zou ik willen zeggen: sta open voor de jeugd en help ze waar dit kan. Hoop is er altijd!

Toch zal de jeugd het moeten hebben van ouders, familie, vrienden, collega’s en bekenden. De overheid wil de jeugdzorg vanaf 2015 onderbrengen bij de gemeenten. Voordat dit weer allemaal loopt, gaat er ook weer tijd overheen. Er verdwijnen nu al honderden arbeidsplaatsen in de jeugdzorg door bezuinigingen. Als er weer lange wachtlijsten gaan komen dan is het einde zoek en gaan we weer jaren achterstand oplopen. De jeugd van nu mag niet tussen deze wal en het schip gaan invallen. Laat de jeugd een toekomst hebben.

Als ik de omwenteling voor iedereen zou kunnen versnellen dan zou ik dat zeker doen. Tijd is helaas niet te koop.


Emigreren, qat en honden in opstand

Gisteren had ik het over 16 miljoen regels en ruim 16 miljoen inwoners in Nederland. Maar wie weet, gaan we weer terug naar 15 miljoen inwoners. Steeds meer mensen gaan bewust emigreren. Hier zijn dan ook weer de beurzen voor om het land van je dromen uit te zoeken. Onlangs zijn bekenden naar Zweden geëmigreerd. Gisteren sprak ik met iemand die met haar ouders bewust gaat emigreren naar Israël. De rest van de familie woont er al. Ze gaat naar Jeruzalem en ze was er pas geweest voor een oriëntatieweek. Op een brug bij het hotel stond een koffertje. Ze werd door een militair gesommeerd om op haar buik te gaan liggen, met haar handen over haar hoofd. Net als alle andere mensen. Na het sein veilig, hielp iedereen elkaar weer overeind en gingen ze weer door met de alledaagse dingen. Ik zou dan bewust in Nederland blijven.

Volgens haar kun je overal aan je einde komen en Jeruzalem zal ook weer wennen. Toch mooi al die positieve mensen. Ik kan mij wel voorstellen dat bij je familie wonen ook belangrijk is. En dan hoor ik toch ook wel geluiden om mij heen, van de ontzettende dure vliegtickets naar Israël. Misschien speelt dat ook mee om bewust te gaan emigreren. Dus om nou te zegen dat het emigreren alleen aan die 16 miljoen regeltjes ligt, is ook weer kort door de bocht.

Gisteren sprak ik ook nog even met iemand over Qat. Dit is een blaadje van de qatplant en je kunt er op kauwen. Het stimuleert en werkt opwekkend. Qatgebruikers en handelaren veroorzaakten jarenlang overlast op een industrieterrein in Uithoorn. Uithoorn was de qathoofdstad van Europa. Ik ben er zelf ook wel eens bewust gaan kijken, hilarisch was het. En de gemeente Uithoorn vond het allemaal prima. Bewoners uit een woonwijk die aan het industrieterrein grensden waren minder blij. Er werd soms ook gehandeld in hun straat. Politie bellen en die kwam dan een uur later en dan waren de handelaren alweer gevlogen. Pas nu qat op de opiumlijst staat en het verboden is, komt de rust weer wat terug in Uithoorn. Met als resultaat dat de qathandel zich nu door heel Nederland gaat afspelen. Qat wordt de nieuwe wiet, erg grappig. Nu gaan we met zijn allen weer jagen op de qat. Verbieden is makkelijk, oplossen is moeilijk. Dat al die jaren niemand eens heeft bedacht hoe het daar wel zou kunnen, is om van door het ijs te zakken.

Ook opvallend is dat er een landelijke actie gaande is voor de afschaffing van de hondenbelasting. De dappere strijders vinden dat deze hondenbelasting een oneerlijke belasting is die de gemeenten gebruiken om tekorten in te dekken. Belasting op huisdieren is onjuist en al helemaal op een soort huisdier. Discriminatie van de hond. Vreemd hoe mijn gedachten dan weer alle kanten opgaan bij zo’n bericht. De SGP gaat formeel de juridische belemmeringen voor vrouwen op haar kieslijsten opheffen. Maar handhaaft haar opvatting dat het regeerambt vrouwen niet past. Dus de SGP zou in deze zaak zomaar kunnen zeggen. We gaan de hondenbelasting opheffen maar handhaven de opvatting dat honden wel belasting moeten betalen. Gelukkig hebben we de Partij voor de Dieren nog met een vrouw aan het hoofd.

Ik zeg: bewust met alle honden naar de Dam toe! Woef! Alle honden op de Dam, sjalalalie sjalalala.