Nederland is best bereid om meer vluchtelingen op te nemen, maar… alleen als andere lidstaten dat ook doen. Ik zou bijna denken, ja maar is dit alles… ja-en zien hoeveel er nog komen en wat we er mee gaan doen. Je kunt er de leukste dingen van maken als je even verder denkt. Nederland is best bereid om de staatsschuld terug te brengen, maar… alleen als andere lidstaten dat ook doen. Nederland is best bereid om wegen zonder tol te hebben, maar… alleen als andere lidstaten dat ook doen. Het is opvallend hoeveel bereidwilligheid Nederland altijd heeft, eigenlijk zijn wij een heel lief landje. Nederland is best bereid om meer vluchtelingen op te nemen en dus zeg je eigenlijk dat ons land nog lang niet vol is. Ik zou hem maken als ik de andere landen was en hoppa Nederland dus 30% van de vluchtelingen. Het is leuk om te fantaseren hoe groot de bereidwilligheid dan nog is… en pret. Zullen de vluchtelingen zich er bewust van zijn dat ze als % worden gezien? En dat ze 6000 euro waard zijn als vluchteling, de vergoeding per vluchteling? En wat waren ze voor de mensensmokkelaars waard? Hoeveel is een mens waard in hemelsnaam? Wat een zieke wereld toch om mensen als geld te zien, bah en nog eens bah. Ik moest ook even denken aan de econoom Gunnar Myrdal. “Als er geen radicale hervormingen worden doorgevoerd zullen zij vroeg of laat in verzet komen en hun deel opeisen.” Deze econoom zag in de vorige eeuw de dingen al heel helder. Het is het donkerste wat je nu ziet gebeuren, mensen die uit landen komen waar de hervormingen te lang duren of mislukt zijn en de stabiliteit in andere werelddelen in gevaar kunnen gaan brengen. Ja maar… Ingrid niet zo negatief, is niet negatief, gewoon logisch nadenken. Wat kunnen we er wel aan gaan doen? Nou loslaten is geen optie met alle boten met vluchtelingen die losgelaten worden van de steigers de zee op… Een Europa en dus een belang en geen eigenbelang en klaar met de verdeling, hoppa en zo simpel. Die verdeling daar zit het hem niet zo in, denk ik… De stabiliteit in de landen die de vluchtelingen opnemen en de landen waar zij vandaan komen lijken mij hogere punten voor op de agenda. Bereidwilligheid, een mooi woord en ik blijf mij afvragen hoe het met de bereidwilligheid van de Nederlandse bevolking gaat blijven. Als er veel radicale hervormingen worden doorgevoerd… en zo denk je weer eens wat heen alvorens bewust op je eigen blije en vreedzame wolk terug te kruipen.

In de nacht kun je de leukste gesprekken hebben en met de licht de deur uitgaan en met licht je bed weer ingaan is leuk. Het kan allemaal als je vier dagen vrij bent. Ik vroeg aan mijn stap en vriendin of ze nog steeds uit Nederland weg wilde. Helaas wel zodra ze de kans krijgt. Regeltjes, iedereen mag een mening hebben en denkt dat het de juiste mening is, vrijheid die volledig is doorgeschoten en drukte. Tja, ik hoor het van steeds meer mensen om mij heen, jammer. Ik heb geen last van de drukte omdat ik vaak bewust de stilte opzoek, van dat iedereen een mening mag hebben en dat die dan de juiste is, weinig last van omdat ik probeer om open te staan voor alle meningen en wat is juist… Doorgeschoten vrijheid, mee eens, zeker als die vrijheid bestaat uit haat en geweld. En ik denk wel eens met humor dat regeltjes steeds meer nodig zijn omdat de mensen die de regels meestal wel naleven vertrekken uit Nederland… Ik liep nog tegen iemand op die mij meteen in de juiste hokjes ging inschalen. Iemand die kon nadenken en waar een leuk gesprek mee ontstond. Jouw waarheid en mijn waarheid en jij straalt rust uit en heel veel mensen zeggen dat ik rust uitstraal en dus dan zou het waar kunnen zijn en pret. Hij zat met het hokje filosofie helemaal goed en wij filosofeerden nog rustig even door. De nacht brengt de leukste mensen op je pad… Ik ben mij er al even bewust van dat ik niet alleen rust uitstraal en soms wat andere gevoelens bij oudere mannen oproep. Iets met suiker en een blauwe film en ik kan er hartelijk om lachen allemaal, zeker.

Ik vind het altijd geweldig op de dansvloer, samen aan het dansen, super. Ik was eerder op de avond nog even aan het filosoferen over leugentjes. Leugentjes om iemand niet te kwetsen, ik kan daar dagen over filosoferen. Je hebt kwetsen en kwetsen. Je mag toch best zeggen als iemand zijn schoenen niet mooi zijn als iemand de vraag aan jou stelt? Zolang je zegt dat het jouw smaak niet is en de ander zegt er blij mee te zijn dan is het toch prima? We hebben toch gelukkig niet allemaal dezelfde smaak. Het gaat erom hoe je iets zegt, bewust van… of hoe je iets niet zegt… Ik was zelf een keer niet helemaal eerlijk in de nacht, bewust een leugentje om van verder gezeur af te komen. Een versierpoging en niet door een toerist en in het Engels en ik sprak opeens geen Engels meer. Of ik Frans sprak en nee opeens ook niet meer. Nederlands dan? Jammer genoeg voor hem sprak hij geen Nederlands en ging het over. Bewust gelogen omdat ik bewust geen gesprek wilde aangaan. Ik word blijer als jij de Nederlandse taal tegen mij zou spreken als niet toerist. Het moet niet, ik vind het een stukje interesse in mij en in mijn mooie Nederland. Zoiets zeg je niet midden in de nacht als je nuchter bent… Zo’n bewustmakend gesprek hoort thuis bij andere instellingen, mijn mening. Toen ik thuis kwam begonnen de vogels te fluiten. De vogels mogen altijd in hun eigen taal naar mij fluiten, daar zijn ze vogels voor…

Er komen steeds meer vragen bij zo met het maken van het A4’tje voor de bootvluchtelingen op de Griekse eilanden. Stel nou dat er een leuk iemand bijzit en mijn vriendin vlinders in de buik krijgt? Ik vernam laatst dat mannen soms meerdere vrouwen hebben. Hoe weet je nou of er al andere vrouwen zijn die je met hem moet gaan delen? En zo schiet het nog niet echt op allemaal. En hoeveel gezinnen halen de mannen naar Nederland? Is daar enige controle op? Mensen kiezen bewust voor Nederland omdat wij hier aan gezinshereniging doen. En dan nog een bewust ding en een nieuw woord in het nu, de vluchtelingensleurhut in plaats van de sleurhut of in beschaafd Nederlands ook wel de caravan. Wees je er bewust van dat jouw sleurhut op jouw trekreis door Europa een leuk onderkomen kan bieden voor vluchtelingen. Niet alleen op het verkeer letten, ook opletten of er niet iemand ongewenst met je mee op reis gaat. De nieuwe variant van de opblaasboot. Afijn, er gaat extra kleding mee naar de Griekse eilanden voor de vluchtelingen, meer kunnen wij niet missen. De gewone burger doet zijn best en de rijken der aarde doen de rest is de spreuk van deze zondag…

Ik kwam na wat denken nog tot een eigen verhaaltje…. In Europa en elders hadden wij het licht aan en uit hebzucht wilden wat mensen nog meer licht en namen licht weg uit andere landen en zo verkregen deze mensen nog meer licht. Zij gaven zo een beperkt groepje mensen in andere landen meer licht en met de hoop dat zij het licht zouden doorgeven aan de rest van de bevolking. Helaas gingen de mensen daar met licht nog meer licht bijmaken voor zichzelf en niet voor alle mensen in het land. De mensen die het licht naar deze landen hadden gebracht vonden het best want zij kregen er ook weer meer licht bij en hielden ook weer meer licht voor zichzelf. Alle mensen in de landen zochten naar licht en kregen niet de juiste sturing hoe ze zelf licht konden vergaren en zo ontstonden er zelfs oorlogen om licht zonder dat het licht bracht. En dus gingen ze het licht zoeken in andere landen met veel licht zoals Nederland. Ze kwamen in een land waar het licht al veel eerder aan was zonder zich daar helemaal bewust van te zijn. En zo ontstond er een nieuw licht, een soort van midden licht. Om het licht niet te laten uitgaan is samenwerking nodig tussen de mensen met licht en mensen zonder licht of mensen met weinig licht of ander licht. Lichtdeeltjes die botsen en een speciaal lichtknopje om al het licht te delen kan niemand nog uitvinden, kunnen de mensen alleen zelf uitvinden en het kan vreedzaam of niet. Licht gaat niet zomaar aan. Eigenlijk gaat het in het leven om een paar dingen, hoeveel licht gun je een ander en met hoeveel licht ben je zelf tevreden? Om er dan als laatste nog aan toe te voegen, ik denk dat de wereld al zover heen is dat veel mensen liever het licht zelf willen houden en zo geen goed licht voorbeeld meer zijn voor anderen. De wereld staat in de schaduw en ik hoop dat de schaduw nog zal verdwijnen zodat we niet in het donker terecht komen. Mensen die dus over en uit de schaduwen kunnen springen heeft de wereld bewust nodig. Lichtpuntjes…

Gisterenochtend al om zeven uur naar het strand en wij waren bijna alleen met de meeuwen. Na een stuk gelopen te hebben, bij de zee koffie zitten drinken uit onze thermoskan en serieus zitten praten. Toen weer in de benenwagen en hoppa via de duinen terug naar het strand. Heerlijk rustig en wij zagen twee vrouwen op de fiets stoppen en een foto van een grote zendmast maken. Een praatje en ze waren de vuurtorentocht aan het fietsen en dachten een vuurtoren te fotograferen. Om hen te behoeden voor foto’s waar hun hele familie nog jaren om zou lachen, even uitleg gegeven van wat ze op de foto hadden gezet en pret. Later weer op het strand en toen kwamen de toeristen uit Duitsland en wat andere mensen met een vrije dag. Er waren veel vliegende torren, heel veel in de ochtend. Wij sloegen ze weg en een stel voor ons die net zaten kregen er woorden om. De man kwam aan ons vragen of wij er ook last van hadden en dat zij (met een blik op de vrouw verderop) naar huis toe wilde. Wij zeiden dat hij haar naast ons kon neerzetten dan gingen wij wel proberen om haar anders te laten denken. Positief denken en hopen dat de torren de aftocht zouden blazen… Weer terug bij zijn vrouw gekomen bracht hij de boodschap over en zij keek naar ons en wij wezen naar de zon en dat zij moest lachen. Het ging hem niet worden op afstand en tot onze grote hilariteit gingen zij weg van het strand. Nog leuker was dat een uur later de torren ook weg waren. Code rood voor vliegende torren. Later kwamen de torren langs met de overwinningssigaren in de bek, wat een pret… De dieren gaan de wereld overnemen en nog meer pret. Er kwamen plotsklaps nog twee straaljagers langs de kustlijn en even dachten wij dat de Derde Wereldoorlog was begonnen en weer pret. Lekker gezwommen in de zee en wel goed gekeken of ik niet op een krab ging staan. Dierenrijk leeft en ook in de zee. Door goed naar de lucht en de dieren te kijken waren wij natuurlijk voor de bui weer thuis. Alleen een bui kon ons verjagen van het strand. Jammer voor jullie dieren, Nederland  is ook ons land…

Ik belde gisterenavond met mijn vader en ik vertelde hem over een nieuw ding in het nu. Ik kan u wekelijks vijf minuten laten bellen door iemand van een bedrijf om te horen hoe het met u gaat en om een gezellig praatje met u te maken. Kost mij vijfenzestig euro per maand en ik heb dan iets meer tijd voor mijzelf. Het werd stil aan de andere kant en toen kwam zijn antwoord: “zeg dan wel wanneer ze bellen dan leg ik de hoorn ernaast.” En we hadden weer pret, hoppa. De wereld is gek aan het worden en wij doen gewoon lekker gek mee.

Ik zag ook ergens een berichtje voorbij komen dat kinderen als ze ouder worden steeds meer sociaal wenselijk gedrag gaan vertonen. Bedanken voor een cadeautje als ze het niet mooi vinden enzovoorts. Ik heb zelf het probleem dat mijn ogen in de kindertijd zijn blijven steken en weer pret. Mijn ogen geven vaak de boodschap weer van wat ik eigenlijk denk. Zo laatst een kopje met een oudere vrouw gaan omruilen in een winkel omdat er een bakfout in het kopje zat. Zelf al een nieuw kopje van de stelling gepakt en naar een verkoopster toe. Zij bekeek het foute kopje en zij zag gelukkig dat het een misbaksel was. Of we de bon hadden en die liet mevrouw aan haar zien. Logisch gedacht zou je dan denken, kopje omruilen en klaar en tevreden klant. Nee we moesten mee naar de kassa en de verkoopster had ook het schoteltje met de barcode van het kopje nodig. Had zij al voor die tijd kunnen bedenken alvorens achter de kassa te gaan staan en mijn ogen gingen al een klein beetje anders kijken. Ik zelf de schotel snel gaan halen omdat ik wist waar ik het kopje vandaan had gepakt. De barcode werd gescand en mijn oudere mevrouw hing over de rollator en begreep er ook niets van. Komen er twee bonnen uit de kassa en op een bon even alle adresgegevens en telefoonnummer invullen alsjeblieft. Mevrouw gaf aan dat ik het maar moest doen, zij kon niet meer. Mijn ogen gaven aan dat ik het belachelijk vond allemaal en niet in overeenstemming met de taal van mijn ogen probeerde ik het plaatje kloppend te maken en vroeg sociaal wenselijk: “waarom moeten deze gegevens worden ingevuld?”  Waarop de verkoopster na een blik in mijn ogen sprak: “naam en handtekening zijn ook voldoende hoor.” Afwegingen die je dan maakt op zo’n moment, het was geen antwoord op mijn vraag. Ik had nog even kunnen doorvragen, zeker. Wat ze in het kader van de privacy met de adres en handtekening gegevens ging doen? En waarom mocht opeens wel alleen naam en handtekening? En of ze soms iemand in de bijstand al hun bonnetjes laten nakijken voor een kopje? En waarom kwam er ook een nieuwe bon uit de kassa? Na een blik op de rij achter ons en vermoeide mevrouw boven de rollator toch maar de winkel uitgelopen. Natuurlijk moet zo’n kop en schotel afgeschreven worden of in de uitverkoop, zeker, kan zoiets nou echt niet anders en als de klanten weg zijn en de rij bij de kassa verdwenen is? Zo’n kopje had natuurlijk niet eens in de winkel terecht mogen komen, daar is de ellende al begonnen, eigenlijk al bij de fabriek. En bij de verkoop zagen zowel verkoopster als klant niet dat het een misbaksel was. Hoe je dan na de aankoop weer moeite moet doen om zo’n misbaksel om te ruilen. Ik kreeg zelfs visioenen van een trein die ook terug moest… Er is een spreekwoord ogen zo groot als schotels. In dit geval zou ik hem willen aanpassen naar ogen zo groot als een kopje. Gelukkig gaat de zon weer schijnen en kunnen mijn ogen verstopt worden achter een zonnebril, soms beter voor mijn omgeving, ogen die de wereld inkijken met de blik van een jong kind…

Er zijn van die dagen dat je even niets te schrijven hebt, aan het nadenken over heel veel dingen. Nadenken is trouwens niet piekeren voor mij, vragen mensen wel eens en je kunt het maar bewust duidelijk neerschrijven… Na een avondje met Alexander Münninghoff over zijn boek De Stamhouder kun je ook alleen maar even nadenken. Wat kon die man vertellen zeg en lekker duidelijk en hij had nog wat humor ook, eigenlijk net zoals in zijn boek. Vijftig mensen waren aanwezig was mijn schatting, geen tijd om mensen te tellen want daarvoor was zijn verhaal te boeiend. Ik was een van de of de jongste in het luisterende gezelschap, bewust van. Ik werd even afgeleid door iemand die voor mij tijdens het verhaal een bericht op Facebook aan het tikken was. De hele wereld laten weten dat jij bij Alexander Münninghoff aanwezig was? Ik vind het respectloos naar de spreker toe als iemand zit te facebooken en later nog zit te chatten. Ben je dan zo onmisbaar in de samenleving voor zo’n anderhalf uur? Gelukkig was het de enige afleiding en ik zat helemaal in het verhaal van de spreker over zijn boek. Over het verhaal van zijn familie en over zijn vader die in het uniform van de Waffen SS tegen de Sovjets vocht en later in Nederland toch nog een straf kreeg voor zijn gedrag in de Tweede Wereldoorlog. Zijn opa hield heel erg veel van Nederland. Een moeder die zijn moeder niet mocht zijn en hoe hij een speelbal werd van de strijd tussen zijn vader en opa en zijn moeder. De stamhouder moest terug naar Nederland. Een prachtig levensverhaal, boeiend van begin tot eind. Hij vertelde ook dat hij als journalist in zijn beginjaren niets kon zeggen over het oorlogsverleden van zijn vader. Moeilijk om voor te stellen want jij bent toch niet verantwoordelijk voor de daden van je ouders, jij bent een eigen ik en persoon. Het waren andere en gevoeligere tijden zo na de oorlog. In het nu komt het ook nog voor dat mensen klakkeloos de een met de ander vergelijken uit een familie. Altijd kijken naar de persoon zelf kijken, bewust van. Ook al spelen er wat erfelijkheidsfactoren mee, iedereen is anders en gelukkig maar. Nou ja anders… ik kwam een aardige man tegen en na afloop samen aan de bar nog een frisdrankje tot ons genomen. Het voelde voor mij alsof we toch heel veel overeenkomsten hadden, apart en hij kon ook logisch nadenken. Ik had eigenlijk best nog iets langer met hem willen praten maar onze wegen gingen buiten weer uit elkaar. Hij komt vast weer een keer op mijn pad. De Tweede Wereldoorlog leeft nog voort in herinneringen en de ogen in het nu zijn gericht op alle spanningen en oorlogen in de wereld van het nu. Vrijheid en Nederland en ik heb daar gisteren een dagje over lopen nadenken in alle vrijheid. Nadenken in vrijheid mag, zeker.

Ik ben volop bezig om mee te denken over het A4’tje om mee te geven aan mijn vriendinnen die naar de Griekse eilanden gaan. Bijna af en ik zie dan per ongeluk een stukje op de televisie over een familie uit Angola die al dertien jaar hier van AZC naar AZC reizen. Hoe bestaat het allemaal? Ik lag weer bijna van verwondering naast mijn stoel. Moet ik nu op het A4’tje gaan zetten dat de wachttijd hier in Nederland dertien jaar is en dat er dan nog niets duidelijk is? Dilemma… Ik ken het dossier niet van deze familie en kan zodoende niet goed meepraten over hun situatie. Ik weet wel dat toeristen nu mooie reizen naar Angola kunnen maken en dat Angola een groot probleem heeft met de terugkeer en herintegratie van alle vluchtelingen van destijds. Is de wachttijd voor terugkeer daar misschien ook dertien jaar? Het lijkt mij sowieso geen fijne situatie om nergens welkom te zijn, niet in geboorteland en niet in land van opvang. (Alleen op mijn blog zijn alle lezers welkom en pret.)  Afijn, zo is er natuurlijk geen doorstroming zoals deze bedoeld zou kunnen zijn en houden deze mensen een plaatsje bezet voor nieuwe vluchtelingen die de EU komen binnenvaren en binnenlopen. Onze Nederlandse wandelvierdaagse valt er bijna bij in het niet. En waar blijven de tentenkampen voor de Griekse eilanden? Een EU toch, dus elkaar helpen? Als geld bijgedrukt kan worden voor Griekenland dan kunnen we toch ook tentjes bijmaken? Ik snap Amerika volkomen met eigen grenscontroles op Europese luchthavens, Europa is een ongeorganiseerde chaos aan het worden en je weet tegenwoordig niet eens meer of paspoorten kloppen van mensen, als ze er al een hebben. De mensen die op de Griekse eilanden aankomen zien er trouwens goed uit op een enkeling na. Gaan al deze mensen nu echt Europa in? Het gaat hier nog gezellig druk worden met allemaal nieuwe mensen, nog even en de toeristen passen er niet meer bij in ons kleine landje. En zo gaan we met zijn allen ook weer leren wat samen delen is en zal onze welvaart een grote stap terug gaan doen, kan toch niet anders? Ook de wachtgelden en bonussen zullen gaan verdwijnen, iedereen gaat samen delen zodat de ongelijkheid niet erger gaat worden. Mijn eigen Nederland aan de zee… Zee? Hoelang zal het duren voordat hier de eerste bootjes gaan aankomen? Misschien nog wel voor vijf december, dat zou pas een stunt zijn… Misschien op het A4’tje toch wat alternatieve routes zetten om Griekenland en Italië meer (zee)lucht te geven…