Boek na boek en uur na uur gingen gisteren voorbij. Een ding viel mij al eerder op in veel filosofische boeken, de herhalingsfactor. Er worden heel vaak uitspraken aangehaald van grote filosofen in boeken. De grot van Plato komt vaak in de boeken voorbij schuiven en mijn hersens gaan al denken dat die grot echt bestaat. Iets wat zich steeds blijft herhalen zou je zomaar eens kunnen gaan geloven, ik zoek mij rot naar die grot, lol.  En zo nam ik een boek en met een markeerstift alle passages die niet van de schrijver zelf waren eens weggestreept, van die filosoof in het nu bleef weinig over. Hij zei en hij zei en hij dacht, wat denk je nou zelf? De geschiedenis ken ik nu wel en dat je eens een bekende uitspraak citeert van iemand is leuk en dan verder met je eigen filosofie, lol. Ik betaal voor jou als schrijver en laat mij jouw filosofie lezen…

Zo’n dag luieren is heerlijk en ik had per ongeluk even de televisie aan laten staan en zo kwamen er wat programma’s voorbij. Toch wel eens leuk om even naar te kijken, even dan. Het jeugdjournaal is altijd leuk om een keer naar te kijken, maakt de ellende even iets minder. Ik was verbaasd dat twee bekende mensen van vroeger nu al een programma over zichzelf hadden en een ook nog met een terugblik. Vroeger moest je eerst dood zijn voor zo’n programma. Het is wel makkelijk want als ze een keer overlijden is een tweede terugblik zo gemaakt, knippen en plakken en klaar. Er is vast vraag naar zulke programma’s, wonderlijk.

Ik kwam ook terecht in boer zoekt partner en daar vertalen ze gewoon das mooi in dat is mooi met ondertiteling. Das zo’n onzin zeg, lol. Alsof ik naar de Oostenrijkse omroep aan het kijken was, alleen de koeien met bellen ontbraken nog in het programma. Nu ga ik het even niet verder over koeien met bellen hebben want dat schijnt iemand anders met Nederlandse roots al te doen in een bergland. Nog even en ik durf in een ander land echt niet meer te zeggen dat ik uit Nederland kom…  Even geleden had ik met een vriendin een gesprek via de chat en dan gewoon in de Nederlandse taal zoals je die voelt en dus niet letten op spelling van woorden. Nee, we waren niet dronken en het grappige was dat we elkaar wel begrepen. Als ik oude stukken lees dan valt het woordje den op. Den kloeken ondernemer of grootsche plannen en ik vind deze oude spelling eigenlijk nog mooier staan ook.. Nog even terug naar de partner zoekt boer. Er kwam een boer voorbij die volgens mij nog niet toe was aan een vrouw, eerst nog blij worden met zichzelf volgens mij, cursusje mind vol van iets volgen of zoiets. In het kader van je hoeft het niet te kijken, eigen keuzes maken, de televisie uitgezet en weer verder gegaan met mijn eigen dingen. Doen waar ik blij van word en ieder zijn eigen blije dingen gunnen. Het kan ook weer zo simpel zijn allemaal.

Nou nog even dan, morgen is het echt nieuwjaar en is alles weer enigszins normaal. Iemand gaf mij de wens mee dat al mijn grote dromen in 2015 maar uit mogen komen, je weet het nooit. Ik ging prompt weer nadenken of groot dromen dan zo verkeerd is, lol. Kleine dromen of doelen zijn beter te realiseren en grote dromen of doelen vergen iets meer tijd, zo kun je het ook bekijken. En grote dromen kunnen weer uitkomen door veel kleine dromen bij elkaar. Waar ik zelf erg ontroerd door was, de nieuwjaarswens van iemand die het afgelopen jaar een poging tot zelfdoding had gedaan. “Ik ga proberen gewoon mijzelf te zijn en mij niets aantrekken van alle mensen om mij heen.” Tranen in mijn ogen tijdens het opschrijven, zo mooi. In het oude jaar waren er op de valreep nog twee mensen bij wie de zelfdoding wel was gelukt. Een ervan was nog een kort nieuwsberichtje in wat kranten en we gaan weer verder, hoppa. Er blijft toch een beetje een sluier hangen rond zelfdodingen en om niemand op ideeën te brengen schrijven we er zo min mogelijk over of uit respect voor de nabestaanden. Mensen die slachtoffer worden van geweld krijgen een naam, een verhaal en soms een stille tocht. Mensen die onbewust slachtoffer zijn geworden van de kille maatschappij krijgen vaak niets. Weinig scholing, zelfredzaamheid, een ander niet om hulp durven vragen, niemand in je omgeving hebben die je kan helpen, niemand die naar je omkijkt. Ik begin mij zo langzamerhand wel eens af te vragen hoeveel zelfdodingen er wel voorkomen hadden kunnen worden buiten de zelfdodingen die je niet kunt voorkomen.

Een verhaal blijft nu nog wel even in het nieuws en dit is van de man in België die op zondag 11 januari euthanasie gaat plegen. Hij heeft er wel voor moeten procederen maar hij krijgt nu eindelijk wat hij wil, een dodelijke injectie. Ondraaglijk psychisch lijden en hoe bewust ben je dan om bewust deze beslissing te nemen? Het bracht mij op de draaideur mensen, ik heb er soms ook mee te maken. Niemand kan deze mensen helpen en ze hoppen van instantie naar instantie en van gemeente naar gemeente en laten overal hun sporen achter. Niet te stoppen door niemand en iedereen schuift ze door. Totdat zij zichzelf vernietigen of iemand ze dan toch maar opsluit. Hoe humaan is levenslange opsluiting? Als alle hulp is geboden en niets helpt? En wanneer valt de beslissing dat alle hulp geboden is? De mensheid vernietigd zichzelf op den duur of de aarde vernietigd de mensheid , tja. Gelukkig houden sommige mensen stand… Wie verzint het om mensen in een veestal op een schip te laten dobberen in de hoop dat ze het overleven? Wat gaat er dan om in je brein als je zoiets bewust doet? Mensenhandel in het nu, mensen als dieren op een boot. Gelukkig zijn de schepen met de mensen blijven drijven. Zij verdienden het niet om laag te zinken…

Ik had gisteren in het nieuwe jaar de eerste uitgiftedag bij onze Voedselbank. Opvallend dat de meeste mensen de wens uitspraken voor een goede gezondheid. Het is ook een van de belangrijkste dingen in je eigen leven. Als je niet gezond bent dan is dit een rode draad door en in je eigen leven. Het vergt een stuk acceptatie en verder kijken naar wat je nog wel kunt. Een bijkomend voordeel in het nu is dat je tegenwoordig niet meer zo snel wordt opgegeven en met wat kunst en vliegwerk de mensen steeds ouder kunnen worden. Buiten alles wat je er zelf aan kunt doen om de risico’s te verkleinen, niemand wil ziek zijn en pech zit in een klein hoekje. Ik had het bij de Voedselbank nog even over vrede en ik kreeg niet veel bijval. Vrede is zo aan het verdwijnen…  Ik kreeg ook nog een berichtje van iemand over een Voedselbank waar ze met de mensen samen de natuur ingaan om eetbaar voedsel te zoeken, erg leuk.

Soms zijn er bij de Voedselbank mensen voor wie je de Voedselbank bodywarmer uittrekt, als gebaar van: goed zo!. Een voedselpakket afhalen is geen recht en je moet niets. Zo was er iemand die nu per maand iets meer leefgeld had gekregen en zelf de bewuste keuze had gemaakt om niet meer bij ons te komen. Het voedsel in onze pakketten sloot niet helemaal aan bij de voedselwensen van deze persoon. Nu kan deze persoon dus zelf bewust voedsel kopen van extra leefgeld, mooi om te zien en te horen hoe iemand zelf nadenkt en het zelf gaat proberen. Laten we wel wezen, in de voedselpakketten zitten ook vaak de afdankertjes van onze welvaartsmaatschappij. Overproductie of de klanten in de winkels willen ze niet en dus gaat het dan naar de Voedselbank. Het valt niet altijd mee om alles gezond te hebben in een pakket, je bent afhankelijk van wat er gegeven wordt. Ook de grootste bewondering voor iemand die zich een slag in de rondte werkt met een drukke baan met het vooruitzicht om schuldenvrij te worden. Niet je hand ophouden, gewoon hard doorwerken om je schulden af te lossen. Ik vind het ook mooi als werkgever en andere mensen dan helpen om iemand die echt wil er doorheen te slepen.

Bijna alle cliënten waren naar een theatervoorstelling geweest tijdens de schoolvakantie, een geste. Zij mochten met het hele gezin en familie even ontspannen en zij hadden zo genoten! Dan is er altijd weer zo’n lieverd die dan vraagt: “jij was er niet?” Nee de kaarten waren voor jullie en mijn plezier is om te horen dat jullie even plezier hadden. Hoe simpel kan het leven zijn.

Gisteren een verrassingsdag, ik had er zin in om onverwacht bij wat mensen op de stoep te gaan staan. Voor de grap bij een vriendin net zolang op de bel staan drukken totdat ik boven vanuit een raam voorzichtig een stem hoorde: “wie is daar?” Ze lag helemaal dubbel toen ze mij zag en ik had haar weer aan het lachen gemaakt. Vrolijk nieuwjaar! De koffie afgeslagen om haar niet op kosten te jagen, ik ging weer verder. Weg met de mobiel, het echte leven en hoe gaat het met je… Enigszins hinder ondervonden van de drukte bij een duik met mutsjes en dit adres maar even overgeslagen, komt wel. Op het einde kwam ik uit bij mijn eigen familie en toen was ik het ook wel zat. De dag maximaal benut en gelachen en je ziet nog eens veegwagentjes als je zo op nieuwjaarsdag op de weg zit. Ook een mooie avondrood bij het naar huis rijden en een topdag.

Ergens op een bank ging een gesprek over de Nederlandse taal. In heb er in mijn eigen leven en in het veld ook vaak mee te maken. Mensen die het liefst in hun eigen moedertaal blijven praten in Nederland.  Door de vooruitgang van het internet kunnen zij kijken en luisteren naar het nieuws vanuit hun geboorteland en lachen om cabaretiers uit hun eigen land. Youp, wie is dat? Er zijn heel veel Nederlanders vanuit een ander land hier komen wonen en die bijvoorbeeld al jaren samenleven met een hier geboren Nederlander en toch nog het liefst hun eigen taal aanhouden en nog steeds weinig van de Nederlandse taal begrijpen. Sterker nog, door de komst van het internet ebt de Nederlandse taal weer weg. Er komt bijvoorbeeld een rasechte Amsterdammer thuis uit zijn werk en hij zegt: “wat een kutdag.” Zijn gevoel in het Nederlands en of het ook taal is daar kun je over discussiëren, lol. De partner kijkt niet begrijpend en hij zet het dan voor de lieve vrede genuanceerd om in haar moedertaal, waarop de ander denkt, het zal wel meegevallen zijn die dag… Elkaars taal niet spreken, begrijpen en voelen kan tot veel misverstanden leiden en lijden. Internet maakt de wereld kleiner zegt men? Ik kan er erg om lachen allemaal. Ik vraag mij dan wel af of het niet beter zou zijn in het kader van een wereld ook een wereldtaal in te gaan voeren vanaf de geboorte. Gelukkig voelt liefde meestal hetzelfde. Kun je alleen van liefde leven en wat als de liefde wegebt?

Welkom 2015 en dat iedereen er iets moois van mag maken samen! Laat de aarde ook weer eens een jaartje lachen… Zo op de laatste dag van het oude jaar, ik ging lachend het nieuwe jaar in door een schrijffoutje van iemand, waar je samen al niet dubbel om kunt leggen, eeehhhh liggen. Ook Martin Luther King werd weer even uit de kast getrokken. Faith is taking the first step even when you can’t see the whole staircase. Gaat voor heel veel mensen op in 2015. Ook mooi was de show van Guido Weijers, zelfs zijn kleding in de kleuren van mijn blog. Ik vond het een mooie show en wie weet hebben de mensen er niet alleen om gelachen maar er ook nog iets van opgestoken. Wat is de werkelijkheid? Niet op de televisie maar op de radio gisteren was de opinie van Kees de Kort een leuke, hij was niet de enige die in 2015 kansen ziet voor de goede vasthoudende journalist. Ik heb ook nog erg gelachen om het bericht over de kerkbelasting in Duitsland. Het wordt ingehouden van je loon want niet genoeg mensen doen een duit in het belastingkerkzakje. Ik lag te lachen onder mijn eigen niet kerkbank. Je krijgt je als baby een geloof opgedrongen zonder dat je daarvoor zelf bewust kan kiezen en dan mag je daar ook nog eens een keer verplicht belasting voor gaan betalen, hoppa. En veel mensen weer de kerk uit, ook vanwege de privacy van hun geloofsovertuiging bij de belastingdienst. Privacy gaat hem echt worden in 2015, ik heb voor deze voorspelling echt geen spirituele Alzheimer nodig. Kerken leeg, kerkzakjes leeg en dus kijken naar wat je nog wel hebt (god?) en blij zijn, hoppa. Dat 2015 maar een vrolijk jaar mag gaan worden!